zakończenie
Słownik polsko-angielski PWN
zakończenie n. conclusion; (książki, filmu) ending
zakończyć cz. to finish (dyskusję); to end (strajki); to complete (badania)
zakończyć się to end
zakończyć się czymś to end up in sth
zakończyć się to end
zakończyć się czymś to end up in sth
Translatica, kierunek polsko-angielski
zakończenie rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ end;
→ termination;
→ ending;
→ conclusion;
→ completion;
→ closure;
→ close;
→ finish;
→ tip;
→ terminal;
→ butt;
→ point;
→ finale;
→ consummation;
→ concluding;
→ climax;
→ expiration;
→ break-up;
→ exit;
→ closing;
→ closedown;
→ finalization;
→ conclude;
→ tailpiece;
→ epilogue;
→ break;
zakończenie awaryjne rzeczownik, rodzaj nijaki; → abnormal end
zakończenie badania rzeczownik, rodzaj nijaki; → conclusion of the inspection
Cytaty z bazy aktów prawnych Unii Europejskiej
Słownik polsko-niemiecki PWN
zakończyć beenden
zakończyć spór einen Streit beenden 〈beilegen〉
zakończyć pracę 〈dzieło〉 eine Arbeit 〈ein Werk〉 zum Abschluss bringen
zakończyć się enden, beendet werden
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
zakończenie rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ Beendigung;
→ Abschluss;
→ Ende;
→ Schluss;
→ Ausgang;
→ Ausklang;
→ Schließung;
→ Finale;
→ Beendung;
→ Endung;
→ Anschluss;
→ Einstellung;
→ Vollendung;
→ Aufhebung;
→ Abbau;
zakończenie przymiotnik;
→ vollendet;
→ Ende;
zakończenie awaryjne rzeczownik, rodzaj nijaki;
Słownik polsko-włoski PWN
zakończenie n
fine, esito m
na zakończenie in conclusione
(kija) punta, estremità f
Słownik polsko-rosyjski PWN
zakończenie
1 окончание
2 (końcowa część przedmiotu) конец
na zakończenie (czegoś: w końcowej fazie) в заключение
