narzucać
Słownik polsko-angielski PWN
narzucić — narzucać cz.
narzucić marynarkę to throw a jacket on
narzucać się komuś to impose oneself on sb
narzucić marynarkę to throw a jacket on
narzucać się komuś to impose oneself on sb
Translatica, kierunek polsko-angielski
narzucać czasownik, aspekt niedokonany, aspekt dokonany;
→ impose;
→ force;
→ enforce informatyka;
→ dictate;
→ obtrude;
→ throw on;
→ intrude;
→ throw;
→ enforcement;
→ obtrusion;
→ imposition informatyka;
→ foist;
→ inflict;
→ cast up;
→ condition;
→ thrust;
→ put on;
→ force upon;
→ intrusive;
→ intrusion;
→ infliction;
narzucać konieczność czasownik, aspekt niedokonany; → offer
narzucać się czasownik, aspekt niedokonany; → intrude
Cytaty z bazy aktów prawnych Unii Europejskiej
Słownik polsko-niemiecki PWN
tendencja f Tendenz f
krzewić 〈narzucać〉 tendencje Tendenzen verbreiten 〈aufzwingen〉
tendencja 〈skłonność〉 do manipulowania faktami Tendenz zur Manipulation
handl tendencja spadkowa 〈zwyżkowa〉 fallende 〈steigende〉 Tendenz
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
narzucać czasownik, aspekt niedokonany;
→ aufdrängen;
→ diktieren;
→ aufnötigen;
→ auferlegen informatyka;
→ anwerfen potoczne, nieoficjalne;
narzucać czasownik, aspekt dokonany;
→ diktieren;
→ auferlegen informatyka;
→ oktroyieren;
→ werfen;
→ vorlegen;
Słownik polsko-włoski PWN
narzucić, narzucać v
imporre (coś komuś – qc a qu)
(założyć) mettersi addosso/sulle spalle (kurtkę – una giacca)
Słownik polsko-rosyjski PWN
narzucać
1 набрасывать / накидывать
2 (wymuszać) навязывать
narzucać się (nasuwać się: o wniosku, myśli) напрашиваться
