Słownik polsko-angielski PWN

narzucić — narzucać cz.
narzucić marynarkę to throw a jacket on
narzucać się komuś to impose oneself on sb

Translatica, kierunek polsko-angielski

narzucać się czasownik, aspekt niedokonany; → intrude

narzucający się przymiotnik;

→ intrusive;

→ officious;

→ obtrusive;

narzucanie się rzeczownik, rodzaj nijaki;

→ intrusion;

→ obtrusion;

Cytaty z bazy aktów prawnych Unii Europejskiej

Translatica, kierunek polsko-niemiecki

narzucać się czasownik, aspekt niedokonany;

→ sich aufdrängen;

narzucający się przymiotnik;

→ aufdringlich;

narzucanie się rzeczownik, rodzaj nijaki;

→ Eindringen;

Słownik polsko-rosyjski PWN

1 набрасывать / накидывать

2 (wymuszać) навязывать

narzucać się (nasuwać się: o wniosku, myśli) напрашиваться

Przydatne zwroty