Kilka państw pilotażowych, które wykazały dostateczne możliwości techniczne i zainteresowanie uczestnictwem zostanie wybranych do wdrożenia i szkoleń w początkowej fazie projektu (np. w Afryce, Europie Wschodniej, Ameryce i w Azji Południowo-Wschodniej, w państwach Pacyfiku i na Dalekim Wschodzie).

zwiększona liczba członków BTWC w różnych regionach geograficznych (w Afryce Zachodniej i Środkowej, w Afryce Wschodniej i Południowej, na Bliskim Wschodzie, w Azji Środkowej i w regionie Kaukazu, w Azji i na Wyspach Pacyfiku, w Ameryce i w regionie Karaibów);

Ameryka i Karaiby: Państwa wymienione, ale niewybrane do celów decyzji 2010/461/WPZiB (Antigua i Barbuda, Barbados, Bahamy, Belize, Boliwia, Ekwador, Grenada, Gwatemala, Gujana, Haiti, Honduras, Jamajka, Kostaryka, Panama, Paragwaj, Republika Dominikańska, Salwador, Surinam i Urugwaj); a także Brazylia, Chile, Dominikana, Kolumbia, Kuba, Meksyk, Nikaragua, Peru, Saint Lucia, Saint-Vincent i Grenadyny, Trynidad i Tobago oraz Wenezuela;

Komisja przygotowawcza przewiduje działania w ramach wsparcia maksymalnej liczby stacji, aby uwzględnić również kraje związane z następującymi regionami: Europa Wschodnia, Azja Południowa, Ameryka i Karaiby oraz Bliski Wschód.

Seminarium na temat CCW dla państw sygnatariuszy i państw niebędących stronami konwencji z Ameryki i Karaibów, zorganizowane w celu umożliwienia uczestnictwa decydentom oraz organizacjom regionalnym.

Celem projektów wspierających wdrożenie rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004) jest skoncentrowanie się na trzech jego aspektach: zwiększeniu świadomości w zakresie wymogów i zobowiązań wynikających z tej rezolucji, przyczynianiu się do zwiększania możliwości administracji krajowych w trzech docelowych regionach (Afryka, Ameryka i Karaiby, Azja–Pacyfik) w zakresie opracowywania sprawozdań krajowych na temat wykonania tej rezolucji oraz wymianie doświadczeń nabytych podczas podejmowania działań krajowych koniecznych do wdrożenia tej rezolucji.

Integracja państw sygnatariuszy CTBT z Europy Wschodniej, Ameryki i Karaibów, Azji Południowo-Wschodniej, regionu Pacyfiku i Dalekiego Wschodu, aby umożliwić im pełne uczestnictwo w realizacji systemu kontroli CTBT i reagowaniu w sytuacjach kryzysowych i w przypadku katastrof oraz związanym z nimi rozwojem naukowym, a także przyczyniały się do nich.

Komisja zostaje niniejszym upoważniona do rozpoczęcia negocjacji dotyczących umowy międzynarodowej w sprawie utworzenia Fundacji UE – Ameryka i Karaiby o statusie organizacji międzynarodowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a państwami Ameryki Łacińskiej i Karaibów (zwanej dalej „umową”).

Należy rozpocząć negocjacje prowadzące do zawarcia umowy międzynarodowej w sprawie utworzenia Fundacji UE – Ameryka i Karaiby o statusie organizacji międzynarodowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a państwami Ameryki Łacińskiej i Karaibów (zwaną dalej „umową”).

Komisja zostaje niniejszym upoważniona do rozpoczęcia negocjacji dotyczących umowy międzynarodowej w sprawie utworzenia Fundacji UE – Ameryka i Karaiby o statusie organizacji międzynarodowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a państwami Ameryki Łacińskiej i Karaibów.

że należy rozpocząć negocjacje prowadzące do zawarcia umowy międzynarodowej w sprawie utworzenia Fundacji UE – Ameryka i Karaiby o statusie organizacji międzynarodowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a państwami Ameryki Łacińskiej i Karaibów,

Negocjacje są prowadzone na podstawie wytycznych negocjacyjnych przedstawionych w addendum do decyzji Rady 2012/493/UE z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie upoważnienia do rozpoczęcia negocjacji dotyczących umowy międzynarodowej w sprawie utworzenia Fundacji UE – Ameryka i Karaiby o statusie organizacji międzynarodowej [1].

w sprawie upoważnienia do rozpoczęcia negocjacji dotyczących umowy międzynarodowej w sprawie utworzenia Fundacji UE – Ameryka i Karaiby o statusie organizacji międzynarodowej

w sprawie upoważnienia do rozpoczęcia negocjacji dotyczących umowy międzynarodowej w sprawie utworzenia Fundacji UE – Ameryka i Karaiby o statusie organizacji międzynarodowej

Komisja zostaje niniejszym upoważniona do rozpoczęcia negocjacji dotyczących umowy międzynarodowej w sprawie utworzenia Fundacji UE – Ameryka Łacińska i Karaiby o statusie organizacji międzynarodowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a państwami Ameryki i Karaibów (zwanej dalej „umową”).

Należy rozpocząć negocjacje prowadzące do zawarcia umowy międzynarodowej w sprawie utworzenia Fundacji UE – Ameryka Łacińska i Karaiby o statusie organizacji międzynarodowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a państwami Ameryki i Karaibów (zwaną dalej „umową”).

Jeden kurs regionalny odbędzie się w regionie Ameryki i Karaibów, a jeden kurs subregionalny – w Azji.

Połączenie działań prowadzonych w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach z działaniami związanymi z Europą oraz przeniesienie wiedzy i zdobytych doświadczeń, tak by zapewnić efekt synergii między Ameryką i Karaibami a innymi regionami na świecie:

Państwa niebędące stronami są rozmieszczone według regionów w następujący sposób: Afryka (Angola, Kongo (Brazzaville), Gwinea Bissau i Somalia), Bliski Wschód (Egipt, Irak, Izrael, Liban i Syria), Ameryka i Karaiby (Bahamy, Barbados i Republika Dominikańska), Azja (Związek Myanmar i Korea Północna).

region Ameryki i Karaibów: Antigua i Barbuda, Barbados, Bahamy, Belize, Boliwia, Kostaryka, Republika Dominikańska, Ekwador, Salwador, Grenada, Gwatemala, Gujana, Haiti, Honduras, Jamajka, Panama, Paragwaj, Surinam i Urugwaj.