Omawianej decyzji towarzyszył komunikat prasowy Komisji i była ona szeroko komentowana przez prasę.

W omawianym przypadku plan przemysłowy zaprezentowany inwestorom odnosi się faktycznie do jego dwóch elementów: w przypadku AZ Fly wyjaśnia, że przedsiębiorstwo to prawie całkowicie przejmie zadłużenie Alitalii, łącznie ze spłatą kredytu będącego przedmiotem pomocy ratunkowej zaplanowanej na lata 2005-2006; jeżeli zaś chodzi o AZ Servizi, plan ukazuje szczegółowo podział działalności, ocenę wstępnego udziału AZ Fly, niedawno opublikowanego na stronach internetowych Alitalii, przewidywane objęcie kapitału przez AZ Fly i odpowiednie procedury, łącznie z częściową emisją akcji uprzywilejowanych.

Rozpatrywany system jest finansowany z opłaty parafiskalnej ustanowionej przez władze publiczne i z tego powodu państwo jest odpowiedzialne za ten system, co Trybunał uściśla w sprawie GEMO.

Stwierdzenie to nie ogranicza się jedynie do EPIC, w których środki administrowane są przez księgowego środków publicznych. Przedsiębiorstwo Charbonnages de France jest EPIC nieposiadającym takiego księgowego.

Wniosek o zwolnienie z grzywny złożony przez spółkę Deltafina zawierał także wniosek o obniżenie grzywny, który miałby zastosowanie w tej sprawie wyłącznie w razie „odrzucenia przez Dyrekcję Generalną ds. Konkurencji wniosku spółki o zwolnienie z grzywny”.

Władze francuskie rozważały możliwość zgłoszenia tego środka pomocy w oparciu o Wspólnotowe zasady ramowe dotyczące pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną, co zasugerowała ISFE, ale zrezygnowały z niej, w szczególności dlatego że wymienione ramy prawne nie pozwalały na powiązanie interwencji z treścią kulturalną gier wideo objętych ulgą podatkową i zapewnienie pewnej różnorodności gier wideo oferowanych na rynku.

Punktem wyjścia Deloitte przy dokonywaniu wyceny był scenariusz, w którym inwestycja nie generowałaby dodatkowych dochodów, lecz była niezbędna do utrzymania obecnej wartości kompleksu.

Ściśle rzecz biorąc, nie istnieje przedsiębiorstwo, którego koszty mogłyby posłużyć za punkt odniesienia w celu ustalenia, czy poziom rekompensaty przyznanej SNCM przekracza koszty, które z konieczności powstają w związku z wykonywaniem obowiązków użyteczności publicznej, czy nie przekracza tych kosztów.

Kwota zgromadzona z opłat jest stosunkowo marginalna w porównaniu z całkowitą kwotą opłat ponoszonych przez spółki działające w sektorze wyścigów z tytułu realizacji powierzonej im usługi świadczonej w ogólnym interesie gospodarczym.

Systemy EDF i GDF zostały już zastąpione systemem ogólnym, nawet jeśli należy podkreślić, że Komisja stwierdziła, że zamiana ta nie stanowi pomocy jedynie wtedy, gdy jest finansowo neutralna dla państwa [55], a w przypadku przedmiotowej reformy z 1996 r. jest inaczej.

Co więcej, nie zostało to podjęte w komunikatach innych agencji ratingowych, jak np. Moody's, które widziały w deklaracjach ministerialnych wskazanie stanowczego zobowiązania państwa do udzielenia FT pomocy („wsparcia”), jakie by nie były warunki udzielenia tej pomocy.

Elementy te zostały potwierdzone przez kilku armatorów, będących zainteresowanymi stronami, którzy podkreślają wagę przedmiotowego systemu, w celu skompensowania dodatkowych kosztów wyposażenia pod tą banderą, w celu zapewnienia utrzymania miejsc pracy wysokiej jakości w transporcie morskim i przyczyniania się do utrzymania, czyli do rozwinięcia, floty pod banderą państwa członkowskiego.

Sytuacja ta została potwierdzona przez władze francuskie w ich uwagach z dnia 22 stycznia 2004 r., zgodnie z którymi odwołanie się do kredytu konsorcjalnego było mniej kosztowne dla FT aniżeli dostęp do rynku obligacji.

Selektywność oraz użycie zasobów państwowych zostały potwierdzone przez władze Włoch w przekazanych uwagach.

Środki opierają się na ujęciu makroekonomicznym, co potwierdziły władze włoskie w piśmie z dnia 10 września 2004 r. Jednak w świetle Traktatu oraz zgodnie ze stałą praktyką Komisji musi istnieć jasny i bezpośredni związek między faktem, który spowodował szkodę a pomocą państwa przeznaczoną na naprawę powstałych szkód.

Komisja nie może potwierdzić przedstawionego w decyzji o wszczęciu postępowania stwierdzenia co do istnienia nadwyżki mocy na sardyńskim rynku energii.

Orzecznictwo to zostało wspomniane przez Komisję w jej obwieszczeniu z dnia 10 grudnia 1998 w sprawie stosowania reguł pomocy publicznej do środków związanych z bezpośrednim opodatkowaniem działalności gospodarczej (cytowane w przypisie 30).

wspomniane obwieszczenie opiera się na komunikacie Komisji w sprawie metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych z 1997 r. [31], który stanowi, że „ustalona w ten sposób stopa referencyjna jest stopą minimalną, którą można podnieść w sytuacjach szczególnego ryzyka (na przykład w przypadku przedsiębiorstwa przeżywającego trudności, braku zabezpieczeń zwykle wymaganych przez banki itp.).

Władze włoskie przypominają również, że praktyką Komisji jest przedłużanie czasu trwania programu pomocy już raz zatwierdzonego, by umożliwić realizację obranych celów, czego domagają się władze krajowe przedstawiając program pomocy do ustanowienia na mocy art. 35 przedmiotowej UR 5/2000.

Takie podejście jest podparte niedawną praktyką Komisji w sprawie zwanej „GIE fiscaux”: decyzja Komisji 2007/256/WE z dnia 20 grudnia 2006 r. dotycząca systemu pomocy wprowadzonego przez Francję na mocy art. 39 CA kodeksu podatkowego (code général des impôts) (Dz.U. L 112 z 30.4.2007, s. 41), pkt 101–103.