Z kolei art. 100 irlandzkiej finansowej z 1999 r. zawiera także kilka innych szczegółowych zwolnień, jednak nie świadczy to o zgodności zwolnienia dla produkcji tlenku glinu z logiką ogólnego systemu.

W każdym razie podobne przepisy są również zawarte w art. 25 ust. 4 ustawy nr 289/2002 ( finansowa z 2003 r.), zgodnie z którego przepisami kwotę 12 EUR uważa się za niską kwotę, która nie podlega zwrotowi.

Zwolnienie z podatku na oleje mineralne stosowane do produkcji tlenku glinu obowiązuje w Irlandii od 1983 r. Pierwotny instrument ustawowy przewidujący takie zwolnienie został uchylony w 1999 r., jednak przepisy dotyczące zwolnienia zostały zachowane w finansowej z 1999 r.

W Irlandii zwolnienie z podatku akcyzowego zostało ujęte w art. 100 ust. 1 lit. e) irlandzkiej ustawy finansowej z 1999 r., na mocy którego z podatku od olejów mineralnych zwolnione są „oleje paliwowe przeznaczone do wykorzystania przy produkcji tlenku glinu lub w związku z tą produkcją, a także przeznaczone do obsługi zakładu, w którym odbywa się taki proces produkcyjny”. W uzasadnieniu wspomnianej finansowej stwierdzono, że „art.

Komisja stwierdza, że podatki akcyzowe, będące przedmiotem zwolnień, należy uznać za podatki istniejące w analizowanym okresie, ponieważ – oprócz argumentów przedstawionych w motywie 95 niniejszego uzasadnienia – decyzje o wprowadzeniu zwolnień podejmowano co roku w poszczególnych finansowych, a nie w dowolnej ustawie przyjętej z automatycznymi odstępstwami w dowolnym momencie rozpatrywanego okresu.

Wysokość tej opłaty jest określona w duńskiej finansowej.

Pismem z dnia 13 sierpnia 2003 r. władze włoskie poinformowały o swoim zamiarze wprowadzenia zmian do tak, by sposób udzielania pomocy był zgodny z wytycznymi rozporządzenia Rady (EWG) nr 1035/72.

Trybunał doszedł do wniosku, że dochód z dopłaty stanowił zasoby państwowe, ponieważ dopłatę do ceny energii elektrycznej nałożono na mocy prawa krajowego, zatem stanowiła ona opłatę, a SEP nie mogło wykorzystywać dochodów z tej opłaty do innych celów niż określone , tak że środki pieniężne pozostawały pod kontrolą publiczną i były tym samym dostępne dla organów krajowych.

Trybunał doszedł do wniosku, że dochód z dopłaty stanowił zasoby państwowe, ponieważ dopłatę do ceny energii elektrycznej nałożono na mocy prawa krajowego, więc stanowiła ona opłatę, a SEP nie mogło wykorzystywać dochodów z tej opłaty do innych celów niż określone , tak że środki pieniężne pozostawały pod kontrolą publiczną i były tym samym dostępne dla organów krajowych.

w sytuacji, gdy świadczenia te są obliczane zgodnie z art. 40 niniejszego rozporządzenia, a dane osoby nie są ubezpieczone w Szwecji, okres referencyjny jest ustalany zgodnie z rozdziałem 8 sekcje 2 i 8 wyżej wymienionej , tak jakby dane osoby były ubezpieczone w Szwecji.

jeżeli świadczenia są obliczane zgodnie z art. 46 niniejszego rozporządzenia, a zainteresowani nie są ubezpieczeni w Szwecji, to okres odniesienia jest ustalany zgodnie z rozdziałem 8 sekcja 2 i 8 wspomnianej , tak jakby zainteresowany był ubezpieczony w Szwecji.

Nowelizacja wprowadzona federalną nr 158/2002 wprowadziła w stosunku do przedsiębiorstw, do których do dnia 31 grudnia 2001 r. nie stosowano ustawy o rekompensacie podatku od energii, nowe odstępstwo od istniejącego podatku.

Uwzględniając powyższe wywody, Komisja doszła do wniosku, że ustawa o rekompensacie podatku od energii z 1996 r., której obowiązywanie przedłużono bez istotnych zmian art. 6 federalnej nr 158/2002 do 31 grudnia 2003 r., nie odpowiada wymogom wytycznych wspólnotowych i jest niezgodna ze wspólnym rynkiem.

Dnia 20 sierpnia 2003 r. w Federalnym Dzienniku Ustaw Republiki Austrii została opublikowana ustawa federalna nr 71/2003, której art. 54 pkt 6 przedłuża obowiązywanie ustawy o rekompensacie podatku od energii z 1996 r. w brzmieniu federalnej nr 158/2002 do dnia 31 grudnia 2003 r.

Komisja stwierdza, że federalna nr 71/2003 pozostawia postanowienia wprowadzone przez ustawę federalną nr 158/2002 w niezmienionej formie.

Komisja stwierdza, że ustawa federalna nr 71/2003 pozostawia postanowienia wprowadzone przez federalną nr 158/2002 w niezmienionej formie.

Rekompensata podatku od energii, przyznana w Austrii w 2002 r. zgodnie z ustawą o rekompensacie podatku od energii z 1996 r., znowelizowaną przez federalną nr 158/2002, przedłużoną do dnia 31 grudnia 2003 r. bez zmian, jest niezgodna z prawem i stanowi pomoc państwa niezgodną ze wspólnym rynkiem.

Komisja stwierdza, że austriacka ustawa o rekompensacie podatku od energii z 1996 r. w brzmieniu federalnej nr 158/2002, której ważność została przedłużona do dnia 31 grudnia 2003 r. bez zmian, została przeprowadzona niezgodnie z prawem i jest niezgodna z art. 88 ust. 3 Traktatu WE.

Dnia 20 sierpnia 2003 r. w Federalnym Dzienniku Ustaw Republiki Austrii została opublikowana federalna nr 71/2003, której art. 54 pkt 6 przedłuża obowiązywanie ustawy o rekompensacie podatku od energii z 1996 r. w brzmieniu ustawy federalnej nr 158/2002 do dnia 31 grudnia 2003 r.

W następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w sprawie C-143/99 (dalej: „wyrok w sprawie Adria-Wien”) wydanego w trybie prejudycjalnym [4] Austria zmieniła ustawę o rekompensacie podatku od energii z 1996 r. federalną nr 158/2002, której art. 6 przewiduje, że od 1 stycznia 2002 r. wszystkie przedsiębiorstwa mają prawo do rekompensaty podatku od energii płaconego od gazu ziemnego i energii elektrycznej, jeżeli suma podatków przekracza 0,35 % wartości produkcji netto.