W dniu 30 listopada 2009 r. Rada rezolucję dotyczącą harmonogramu działań mających na celu wzmocnienie praw procesowych osób podejrzanych lub oskarżonych w postępowaniu karnym [4] (zwanego dalej „harmonogramem działań”).

W dniu 30 listopada 2009 r. Rada rezolucję dotyczącą harmonogramu działań mających na celu wzmocnienie praw procesowych osób podejrzanych lub oskarżonych w postępowaniu karnym („harmonogram”) [3].

W dniu 13 czerwca 2012 r., Międzynarodowa Konferencja Pracy (MKP) rezolucję dotyczącą środków wobec Mjanmy przyjętych na podstawie art. 33 Konstytucji MOP („rezolucja MKP”).

Dnia 31 października 2005 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych rezolucję 1636 (2005) („Rezolucja RBNZ 1636 (2005)”) przyjmującą sprawozdanie Międzynarodowej Komisji Śledczej ONZ („Komisji Śledczej”), pod przewodnictwem Detleva Mehlisa, w sprawie zamachu bombowego, który miał miejsce w dniu 14 lutego 2005 r. w Bejrucie, w Libanie, w którym zginęły 23 osoby, w tym były premier Libanu Rafiq Hariri, a kilkadziesiąt osób odniosło rany.

W 1998 r. ICCAT rezolucję 98–18 dotyczącą nieudokumentowanych i nieuregulowanych połowów tuńczyka na dużą skalę przez statki poławiające za pomocą sznurów haczykowych na obszarze objętym Konwencją.

W dniu 31 marca 2005 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ rezolucję 1593 (2005) dotyczącą sprawozdania międzynarodowej komisji śledczej na temat łamania międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka w Darfurze.

Następnie Rada Bezpieczeństwa rezolucje: 1673 (2006), 1810 (2008) i 1977 (2011), które powtórzyły cele rezolucji 1540 (2004), i wyraziła zainteresowanie Rady Bezpieczeństwa zintensyfikowaniem jej wysiłków na rzecz propagowania pełnej realizacji tej rezolucji.

W dniu 27 kwietnia 2006 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ jednogłośnie rezolucję 1673 (2006) w celu zintensyfikowania wysiłków na rzecz promowania pełnego wdrożenia rezolucji 1540 (2004).

W dniu 30 stycznia 2014 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) rezolucję 2136 (2014) w sprawie Demokratycznej Republiki Konga (DRK).

Dnia 31 marca 2005 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) rezolucję 1593(2005) w sprawie sprawozdania Międzynarodowej Komisji Śledczej dotyczącego łamania międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka w Darfurze.

W dniu 30 marca 2005 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych rezolucję 1592 (2005) w sprawie sytuacji Demokratycznej Republiki Konga (DRK), w której Rada potwierdza, między innymi, swoje poparcie dla procesu przejściowego w DRK i wzywa Rząd Narodowej Jedności i Transformacji do przeprowadzenia reformy sektora bezpieczeństwa oraz postanawia przedłużyć mandat Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Demokratycznej Republice Konga (MONUC), zgodnie z tym, jak stanowi rezolucja 1565 (2004).

W dniu 28 października 2005 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych rezolucję 1635 (2005) w sprawie sytuacji w Demokratycznej Republice Konga (DRK), w której między innymi potwierdziła swoje poparcie dla procesu globalnego i obejmującego wszystkich porozumienia w sprawie okresu przejściowego w DRK, podpisanego dnia 17 grudnia 2002 r., oraz podkreśliła znaczenie wyborów jako fundamentu długotrwałego przywrócenia pokoju i stabilności, pojednania narodowego i ustanowienia w DRK państwa prawnego.

Dnia 27 kwietnia 2007 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ rezolucję 1753 (2007), w której postanowiła, między innymi, znieść środki ograniczające dotyczące przywozu diamentów z Liberii.

W dniu 28 lipca 2003 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych rezolucję 1493 (2003), w której wyraża swoje zadowolenie z ogłoszenia, w dniu 4 kwietnia 2003 r., tymczasowej konstytucji Demokratycznej Republiki Konga i z faktu utworzenia, ogłoszonego dnia 30 czerwca 2003 r., Rządu Narodowej Jedności i Przekształceń.

W reakcji na informacje o łamaniu w Darfurze międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka przedstawione w raporcie Międzynarodowej Komisji Śledczej w dniu 31 marca 2005 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) rezolucję 1593 (2005), w której przekazuje sprawę sytuacji w Darfurze Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu.

25 kwietnia 2006 r. Rada Bezpieczeństwa rezolucję 1672 (2006), w której, działając na mocy rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych, podjęła decyzję, że wszystkie państwa powinny wprowadzić w życie środki, o których mowa w ust. 3 rezolucji 1591 (2005), skierowane przeciwko pewnym, określonym osobom, w przypadku których Komitet ustanowiony na mocy rezolucji 1591 (2005) przygotował konieczne, szczegółowe uzasadnienie.

W dniu 28 maja 2010 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ rezolucję 1925 (2010), w której przedłużyła mandat misji MONUC do dnia 30 czerwca 2010 r., przekształcając ją od dnia 1 lipca 2010 r. w misję ONZ na rzecz stabilizacji w Demokratycznej Republice Konga (MONUSCO) i pozwalając tej misji wspierać – w ścisłej współpracy z innymi partnerami międzynarodowymi – działania władz kongijskich na rzecz umocnienia i zreformowania instytucji bezpieczeństwa.

W dniu 30 lipca 2004 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych rezolucję 1556 (2004), zwaną dalej „UNSCR 1556 (2004)”, nakładającą embargo na broń na wszelkie osoby i podmioty pozarządowe, w tym Dżandżawid, działające w prowincjach Darfur Północny, Darfur Południowy oraz Darfur Zachodni.

W dniu 29 marca 2005 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych rezolucję 1591 (2005), zwaną dalej „UNSCR 1591 (2005)”, nakładającą środki uniemożliwiające wjazd na lub tranzyt przez terytoria Państw Członkowskich wszystkich osób wskazanych przez Komitet ustanowiony na mocy ustępu 3 tej rezolucji (zwany dalej „Komitetem”).

W dniu 12 września 2003 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) rezolucję 1506 (2003) znoszącą środki ograniczające nałożone rezolucjami 748 (1992) i 883 (1993) Rady Bezpieczeństwa ONZ, pozostawiając w mocy środki określone w ust. 8 ostatniej rezolucji, mając na względzie kroki podjęte przez rząd libijski, w celu wykonania wyżej wymienionych rezolucji, a w szczególności dotyczące przyjęcia odpowiedzialności za działania urzędników libijskich, wypłaty odpowiednich odszkodowań i zaniechania terroryzmu.