Ponieważ wnioski o złagodzenie kar złożono w roku 2000, na podstawie obowiązującego wówczas obwieszczenia o łagodzeniu kar, zastosowanie w sprawie ma o łagodzeniu kar z 1996 r., a nie zmienione obwieszczenie o łagodzeniu kar przyjęte w roku 2002.

o oświadczeniu Królestwa Hiszpanii opublikowano w Dz.U. L 114 z 1.5.1999, str. 56 i Dz.U. C 120 z 1.5.1999, str. 24.

o oświadczeniu pozostałych wymienionych Państw Członkowskich, z wyjątkiem Republiki Francuskiej, opublikowano w Dz.U. L 114 z 1.5.1999, str. 56 i Dz.U. C 120 z 1.5.1999, str. 24.

o złagodzeniu środków z 2002 r. wyraźnie nie znajduje zastosowania do tego przypadku.

W tym przypadku, kilka przedsiębiorstw – w tym Hoechst – „skontaktowało się” z Komisją przed powyższym dniem, w związku z czym o złagodzeniu środków z 1996 r. pozostaje w zastosowaniu.

„Od dnia 14 lutego 2002 r. niniejsze zastępuje obwieszczenie z 1996 r. dla wszystkich przypadków, w których żadne przedsiębiorstwo nie skontaktowało się z Komisją w celu skorzystania z przychylnego potraktowania określonego w obwieszczeniu z 1996 r.”

W szczególności w sprawie łagodzenia sankcji nie gwarantuje poprawy ich sytuacji w następstwie ostatecznej odmowy udzielania spółce Deltafina zwolnienia z grzywny.

(„Deltafina”, czołowy przetwórca włoski) dotyczący złagodzenia sankcji, zgodnie z warunkami określonymi w nowo przyjętym wówczas Obwieszczeniu Komisji w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli („ w sprawie łagodzenia sankcji”).

W 2004 r. Ministerstwo Handlu i Sinosure wspólnie wydały w sprawie realizacji strategii wspierania handlu poprzez naukę i technologię za pomocą ubezpieczania kredytu eksportowego (Shang Ji Fa [2004] nr 368 z dnia 26 lipca 2004 r.) i dokument ten nadal reguluje działalność Sinosure.

Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w obwieszczeniu Komisji w sprawie stosowania reguł pomocy publicznej do środków związanych z bezpośrednim opodatkowaniem działalności gospodarczej („ w sprawie opodatkowania”) [37] niektóre warunki mogą być uzasadnione obiektywnymi różnicami pomiędzy podatnikami.

Jak stwierdzono w obwieszczeniu Komisji w sprawie stosowania reguł pomocy publicznej do środków związanych z bezpośrednim opodatkowaniem działalności gospodarczej [12] („ w sprawie opodatkowania”), „niektóre warunki mogą być usprawiedliwiane przez obiektywne różnice pomiędzy podatnikami”.

Zob. w sprawie metody określania stóp referencyjnych i dyskontowych, Dz.U. C 273 z 9.9.1997, s. 3.

w sprawie druku i rozpowszechniania strategii z 2003 r. dotyczących tworzenia zachęt do dokonywania wywozu i rozwijania wywozu do prowincji Szantung w ramach handlu zagranicznego, LWJMJCZ, [2003], nr 180;

w sprawie druku i rozpowszechniania strategii z 2006 r. dotyczących tworzenia zachęt do rozwijania handlu zagranicznego i współpracy gospodarczej w prowincji Szantung, LCQ, [2006], nr 5;

Decyzja w sprawie CFF została wydana, zanim weszło w życie w sprawie pomocy państwa w formie gwarancji.

W 1997 r. Komisja przyjęła w sprawie definicji rynku właściwego do celów wspólnotowego prawa konkurencji („obwieszczenie”) [70].

W grudniu 2002 r. przedsiębiorstwo Degussa poinformowało Komisję o istnieniu kartelu w sektorze nadtlenku wodoru i nadboranu sodu, oraz wyraziło chęć współpracy z Komisją, w myśl jej obwieszczenia z 2002 w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien (tzw. „ w sprawie obniżania grzywien”).

w sprawie specjalnych środków budżetowych na nagrody za rozwijanie marek eksportowanych samodzielnie, Lucaiqizhi, 2008, nr 75.

Podstawą preferencyjnego traktowania podatkowego w ramach programu jest w sprawie preferencyjnej polityki podatkowej na rzecz rozwoju regionu zachodniego (wydane przez Powszechny Urząd Podatkowy i Powszechny Urząd Celny Ministerstwa Finansów, obowiązujące od dnia 1 stycznia 2001 r.), które zaktualizowano obwieszczeniem w sprawie dalszego realizowania polityki podatkowej w ramach strategii na rzecz rozwoju regionu zachodniego (wydanym przez Powszechny Urząd Podatkowy i Powszechny Urząd Celny Ministerstwa Finansów, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.), na mocy którego okres obowiązywania tego programu zostaje wydłużony do dnia 31 grudnia 2020 r.

Podstawę prawną programu stanowią audyt podatku dochodowego związany z zarządzaniem przez przedsiębiorstwo kredytami inwestycyjnymi przeznaczonymi na transformację technologiczną na bazie urządzeń krajowych, przyjęty przez Państwowy Urząd Podatkowy, nr 13 z dnia 17 stycznia 2000 r., oraz w sprawie rozpowszechniania i propagowania środków zarządzania krajowymi kluczowymi projektami renowacji infrastruktury technicznej.