Wszystkim obywatelom państw trzecich przebywającym i pracującym w państwach członkowskich powinien przysługiwać przynajmniej wspólny zbiór praw oparty na traktowaniu na równi z obywatelami odnośnego przyjmującego państwa członkowskiego, niezależnie od pierwotnego celu czy podstawy przyjęcia ich na terytorium tego państwa.

Pracownicy migrujący oraz ich rodziny z Republiki Czeskiej, Cypru, Estonii, Węgier, Łotwy, Litwy, Malty, Polski, Słowacji i Słowenii, przebywający i pracujący w innym Państwie Członkowskim lub pracownicy migrujący z innych Państw Członkowskich oraz ich rodziny legalnie przebywający i pracujący w Republice Czeskiej, na Cyprze, w Estonii, na Węgrzech, Łotwie, Litwie, Malcie, w Polsce, Słowacji i Słowenii nie są traktowani w sposób bardziej restrykcyjny niż pracownicy z państw trzecich przebywający i pracujący w tym Państwie Członkowskim lub odpowiednio w Republice Czeskiej, na Cyprze, w Estonii, na Węgrzech, Łotwie, Litwie, Malcie, w Polsce, Słowacji i Słowenii.

W świetle ustanowienia europejskiego funduszu na rzecz integracji przebywających obywateli państw trzecich, europejskiego funduszu na rzecz powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich oraz Funduszu Granic Zewnętrznych na lata 2007–2013, jako części programu ogólnego „Solidarność i zarządzanie przepływami migracyjnymi”, w szczególności mając na celu dokonanie ustaleń w zakresie wspólnego zarządzania, kontroli i oceny, należy ustanowić nowy Europejski Fundusz na rzecz Uchodźców (zwany dalej „Funduszem”).

Wspólne zasady podstawowe mają charakter uzupełniający i w pełni synergiczny z aktami prawodawczymi Wspólnoty dotyczącymi przyjmowania i pobytu przebywających obywateli państw trzecich w odniesieniu do łączenia rodzin i rezydentów długoterminowych oraz do innych obowiązujących właściwych ram prawodawczych, w tym odnoszących się do równości płci, niedyskryminacji i integracji społecznej.

Ze względów związanych z polityką rynku pracy państwa członkowskie mogą przyznać pierwszeństwo obywatelom Unii oraz obywatelom państw, które są stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, a także przebywającym obywatelom państw trzecich.

Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie bez uszczerbku dla prawa krajowego zakazującego nielegalnego zatrudniania przebywających obywateli krajów trzecich, którzy pracują niezgodnie ze swoim statusem osoby uprawnionej do pobytu.

W odniesieniu do migracji, Strony zgadzają się na uczciwe traktowanie obywateli innych państw, którzy przebywają na ich terytorium oraz do promowania polityki integracyjnej, której celem jest doprowadzenie do tego, że ich prawa i obowiązki będą porównywalne z prawami i obowiązkami ich własnych obywateli.

W odniesieniu do migracji, Strony zgadzają się na uczciwe traktowanie obywateli innych państw, którzy przebywają na ich terytorium oraz do promowania polityki integracyjnej, której celem jest doprowadzenie do tego, że ich prawa i obowiązki będą porównywalne z prawami i obowiązkami ich własnych obywateli.

Określa się zasady konieczne do koordynowania systemów zabezpieczenia społecznego dla pracowników mających obywatelstwo serbskie, legalnie zatrudnionych na terytorium państwa członkowskiego oraz dla członków ich rodzin przebywających na jego terytorium.

Określa się zasady konieczne do koordynowania systemów zabezpieczenia społecznego dla pracowników mających obywatelstwo Czarnogóry, legalnie zatrudnionych na terytorium państwa członkowskiego oraz dla członków ich rodzin przebywających na jego terytorium.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 2, państwo członkowskie może zaakceptować, zgodnie ze swoim ustawodawstwem krajowym, wniosek złożony przez obywatela państwa trzeciego, który nie posiada ważnego zezwolenia na pobyt, ale który przebywa na ich terytorium.

Państwa członkowskie zezwalają osobom dorosłym, którym udzielono ochrony międzynarodowej, na dostęp do ogólnego systemu edukacji, do dalszego szkolenia lub do przekwalifikowania, na takich samych warunkach co obywatelom państw trzecich przebywającym na ich terytorium.

Państwa członkowskie zezwalają beneficjentom ochrony międzynarodowej na swobodne przemieszczanie się w obrębie swojego terytorium na takich samych warunkach i z tymi samymi ograniczeniami, jakie są przewidziane dla innych obywateli państw trzecich przebywających na ich terytorium.

Państwa członkowskie zapewniają beneficjentom ochrony międzynarodowej dostęp do zakwaterowania na takich samych zasadach co innym obywatelom państw trzecich przebywającym na ich terytorium.

Państwa członkowskie powinny zastępować wizy długoterminowe dokumentami pobytowymi w odpowiednim czasie po wjeździe na ich terytorium obywateli państw trzecich przebywających na podstawie wizy długoterminowej, aby umożliwić im podróżowanie do innych państw członkowskich w trakcie ich pobytu lub tranzyt przez terytoria państw członkowskich podczas powrotu do kraju pochodzenia.

Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych na posiedzeniu w dniu 1 grudnia 2005 r. podkreśliła, że Unia musi zapewnić sprawiedliwe traktowanie obywatelom państw trzecich, którzy przebywają na terytorium państw członkowskich, oraz że bardziej energiczna polityka w zakresie integracji powinna stawiać sobie za cel zagwarantowanie im praw i obowiązków porównywalnych do praw i obowiązków obywateli Unii.

40 % proporcjonalnie do ogólnej liczby obywateli państw trzecich przebywających na terytorium państw członkowskich w okresie poprzednich trzech lat; oraz

Taka rozszerzona kryminalizacja mogłaby obejmować zachowania pracodawców obywateli państw trzecich przebywających na terytorium Unii i obywateli Unii, jak również nabywców usług seksualnych, świadczonych przez jakąkolwiek osobę będącą ofiarą handlu, niezależnie od ich obywatelstwa.

Serbia przyznaje pracownikom, którzy są obywatelami państwa członkowskiego legalnie zatrudnionymi na jej terytorium, jak również ich współmałżonkom i dzieciom przebywającym na terytorium Serbii, traktowanie podobne do tego, jakie określono w ustępie 1 litery b) i c).

Z zastrzeżeniem warunków i zasad mających zastosowanie w Serbii, przyznaje ona pracownikom, którzy są obywatelami państwa członkowskiego legalnie zatrudnionymi na jej terytorium, jak również ich współmałżonkom i dzieciom przebywającym na terytorium Serbii, traktowanie określone w ustępie 1.