W przypadku wystąpienia przez państwo członkowskie z wnioskiem o niezwłoczną Komisji i spełnienia warunków określonych w ust. 1 Komisja podejmuje decyzję w terminie pięciu dni roboczych od otrzymania wniosku.

W przypadku wystąpienia przez państwo członkowskie z wnioskiem o niezwłoczną Komisji i spełnienia warunków określonych w ust. 1 lub 2, Komisja podejmuje decyzję najpóźniej w terminie pięciu dni roboczych od otrzymania wniosku.

W przypadku gdy państwo członkowskie zażąda niezwłocznej Komisji i jeżeli warunki ust. 1 akapit pierwszy i drugi zostały spełnione, Komisja, w ciągu maksimum pięciu dni roboczych od otrzymania wniosku, podejmie decyzję o ewentualnym nałożeniu tymczasowego cła wyrównawczego.

W opinii Komisji w takich przypadkach rozmyślnego zachowania niezgodnego z prawem fakt, iż firma zaprzestaje tego zachowania przed Komisji, nie zasługuje na jakąkolwiek szczególną nagrodę poza tym, że okres naruszenia tejże firmy będzie krótszy niż byłby w przeciwnym wypadku.

W przypadku gdy państwo członkowskie zwróciło się do Komisji z wnioskiem o , Komisja podejmuje decyzję w terminie nieprzekraczającym pięciu dni roboczych od dnia otrzymania wniosku.

W przypadku gdy państwo członkowskie zwróciło się do Komisji z wnioskiem o , Komisja podejmuje decyzję w terminie pięciu dni roboczych od dnia otrzymania takiego wniosku.

Komisja zauważa, że zgodnie z orzecznictwem sądów unijnych „okres przedawnienia określony w art. 15 rozporządzenia dotyczącego postępowania w sprawach pomocy państwa, będąc dalekim od wyrażania zasady ogólnej zmieniającej pomoc nową w pomoc istniejącą, wyklucza jedynie windykację pomocy udzielonej w okresie poprzedzającym o ponad dziesięć lat pierwszą Komisji” [75].

Należy zauważyć, że dziesięcioletni termin przewidywany w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 „będąc dalekim od wyrażania zasady ogólnej zmieniającej pomoc nową w pomoc istniejącą, wyklucza jedynie windykację pomocy udzielonej w okresie poprzedzającym o ponad dziesięć lat pierwszą Komisji” [21].

Komisja stwierdza, że zgodnie z informacjami dostarczonymi przez władze hiszpańskie dotacje w kwocie 3600000 EUR będące częścią pomocy 3 zostały przyznane przed 1995 r., czyli na ponad dziesięć lat przed pierwszą Komisji w niniejszej sprawie, i w związku z tym nastąpiło już przedawnienie określone w art. 15 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999.

W wyroku wydanym w sprawie C 223/85 Trybunał stwierdza, że brak Komisji w rozsądnym terminie oraz fakt, że pomoc przeznaczona była na pokrycie dodatkowych kosztów operacji, do realizacji której skorzystano z zatwierdzonej pomocy, wywołały wśród beneficjentów uzasadnione oczekiwania co do braku zastrzeżeń odnośnie do pomocy.

Wyklucza on odzyskanie pomocy ustanowionej ponad 10 lat przed pierwszą Komisji, w tym przypadku, 10 lat przed pismem Komisji z dnia 12 lutego 1999 r.

Ze względu na prawdopodobieństwo częstych zmian w tym zakresie oraz w celu należytego zarządzania Komisja powinna udostępniać użytkownikom bieżące aktualizacje przedmiotowych informacji i zapewnić w tym celu opublikowanie pierwszego szczegółowego wykazu infrastruktur składowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C), a następnie jego aktualizację zgodnie z art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 670/2009, przy pomocy wszelkich właściwych środków technicznych za pośrednictwem udostępnianych przez Komisję systemów informacyjnych, włącznie z publikacją w Internecie.

W przypadku gdy państwo członkowskie zwróciło się do Komisji z wnioskiem o , Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 4 ust. 3, lub – w sprawach pilnych – zgodnie z art. 4 ust. 4, podejmuje decyzję w terminie nieprzekraczającym pięciu dni roboczych od dnia otrzymania takiego wniosku.”;

Podobnie, okres przedawnienia w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 nie określa ogólnej zasady, na mocy której pomoc nielegalna staje się pomocą istniejącą, a jedynie wyklucza odzyskanie pomocy ustanowionej wcześniej niż 10 lat przed pierwszą Komisji.

Co do okoliczności łagodzących, Komisja uwzględnia fakt, że naruszenie przez Topps przepisów ustało po pierwszej Komisji.

Państwo podjęło , subsydiując ceny umowne w drodze płatności wyrównawczych.

Ponadto Urząd wyraził wątpliwości co do tego, czy przeprowadzone można uznać za zgodne z funkcjonowaniem Porozumienia EOG, w szczególności w oparciu o art. 61 ust. 3 Porozumienia EOG w połączeniu z wytycznymi Urzędu dotyczącymi ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw („wytyczne dotyczące ratowania i restrukturyzacji”) [15].5.

Banki Kookmin i Woori również wskazały, że RRK mogły doprowadzić do podejmowania przez nie decyzji politycznych w ich prospektach emisyjnych przekazanych Securities Exchange Commission (Komisji Papierów Wartościowych i Giełd) w 2002 r. Hynix przedłożył dowody na to, że wspomniane sformułowanie nie odnosi się konkretnie do jego przedsiębiorstwa i powinno być interpretowane jako wskazujące na sprawowanie przez RRK kontroli nad koreańskim sektorem bankowym.

Zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 966/2012 wkłady finansowe Unii mogą przyjąć formę dotacji albo zamówień publicznych albo jakichkolwiek innych wymaganych do osiągnięcia celów, o których mowa w art. 2 i 3 niniejszego rozporządzenia.

Rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury [1] wymaga, aby ceny orientacyjne i unijne ceny producenta były ustalane na każdy rok połowowy w celu określenia poziomu cenowych na rynku w odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa.