Jeżeli chodzi o wpływ na konkurencję oraz na wymianę handlową w Unii, należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w sektorze, w którym skutecznie konkurują ze sobą producenci z różnych państw członkowskich, każda pomoc, jaką otrzymuje ono od władz publicznych może wpływać na wymianę między państwami członkowskimi i szkodzić konkurencji w takim zakresie, w jakim jego stała obecność na rynku uniemożliwia przedsiębiorstwom konkurencyjnym zwiększenie ich udziału rynkowego [33].

Zgłoszone środki mogą naruszać wymianę między państwami członkowskimi i grożą zakłóceniem konkurencji, popierając produkcję krajową produktów przetworzonych, pochodzących z rybołówstwa, ze szkodą dla produkcji z innych państw członkowskich.

United Textiles prowadzi działalność w sektorze, którego produkty są przedmiotem szerokiej wymiany między państwami członkowskimi i który cechuje się wysokim poziomem konkurencji.

Art. 107 ust. 1 Traktatu zabrania pomocy, która ma wpływ na wymianę między państwami członkowskimi i która zakłóca konkurencję lub grozi jej zakłóceniem.

Artykuł 87 ust. 1 zabrania udzielania pomocy, która miałaby wpływ na wymianę między państwami członkowskimi i która zakłócałaby konkurencję lub groziła jej zakłóceniem.

Artykuł 107 ust. 1 TFUE zabrania także pomocy, która ma wpływ na wymianę między państwami członkowskimi i która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji.

Zgodnie bowiem z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Komisja nie ma obowiązku stwierdzenia rzeczywistego wpływu pomocy na wymianę między państwami członkowskimi i rzeczywistego zakłócenia konkurencji; wystarczy, że pomoc może wpływać na wymianę handlową i zakłócać konkurencję.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału [87]„[…] do celów zakwalifikowania działania krajowego jako zakazanej pomocy państwa nie jest konieczne stwierdzenie faktycznego wpływu pomocy na wymianę między państwami członkowskimi i rzeczywistego zakłócenia konkurencji, lecz jedynie zbadanie, czy pomoc może mieć wpływ na tę wymianę handlową i zakłócać konkurencję.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości [110]„[…] [d]o celów zakwalifikowania działania krajowego jako zakazanej pomocy państwa nie jest konieczne stwierdzenie faktycznego wpływu pomocy na wymianę między państwami członkowskimi i rzeczywistego zakłócenia konkurencji, lecz jedynie zbadanie, czy pomoc może mieć wpływ na tę wymianę handlową i zakłócać konkurencję.

Zgodnie jednak z orzecznictwem nie istnieje próg, który określa faktyczny lub potencjalny wpływ na konkurencję i wymianę między państwami członkowskimi, i to kryterium zastosowania art. 107 ust. 1 w rezultacie nie zależy od lokalnego czy regionalnego charakteru świadczonych usług ani od znaczenia danej dziedziny działalności [66].

Jak przypomina Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 15 czerwca 2006 r., kryteria te są następujące: „finansowanie tego środka przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych, […] korzyści dla przedsiębiorstwa, […] selektywność tego działania oraz […] jego wpływ na wymianę między państwami członkowskimi i wynikające z tego zakłócenia konkurencji” [16].

Ponieważ data przystąpienia do UE i data liberalizacji polskiego sektora energetycznego przypadają na ten sam dzień (1 maja 2004 r.), Komisja stwierdza, że najpóźniej w dniu przystąpienia Polski do UE korzyści wynikające z KDT mogły potencjalnie zakłócać konkurencję oraz wpływać na wymianę między państwami członkowskimi i posiadały ten potencjał przez cały czas obowiązywania KDT.

Pomoc nieprzekraczająca pułapu 3000 EUR na beneficjenta w dowolnie określonym okresie trzech lat – w sytuacji gdy całkowita kwota takiej pomocy przyznanej wszystkim przedsiębiorstwom w ciągu trzech lat nie przekracza pułapu ok. 0,3 % produkcji rolnictwa w roku 2001 (w przypadku Hiszpanii odpowiada to kwocie 106755000 EUR) – nie wpływa na wymianę między Państwami Członkowskimi i/lub nie zakłóca ani nie zagraża zakłóceniem konkurencji i z tego względu nie wchodzi w zakres stosowania art. 87 ust. 1 Traktatu.

Dlatego może ona zakłócić wymianę między państwami członkowskimi i spowodować zakłócenie konkurencji.

Komisja rozważyła argument Alcoa i Włoch, zgodnie z którym taryfa nie ma wpływu na wymianę handlową i nie zakłóca konkurencji, ponieważ nie występuje rzeczywisty obrót między państwami członkowskimi i mało prawdopodobne jest, aby rozwinął się on w przewidywalnej przyszłości (zob. motywy 86–88), a w związku ze szczególnymi cechami sektora aluminium taryfa nie szkodzi europejskim konkurentom Alcoa (zob. motyw 89).

W związku z tym Komisja uważa, że przedmiotowy środek wpływa na wymianę między państwami członkowskimi i zakłóca konkurencję między podmiotami.

W związku z tym, biorąc pod uwagę, że przeprowadzanie analizy gospodarczej w odniesieniu do sytuacji panującej obecnie na przedmiotowych rynkach nie jest konieczne [44] oraz w związku z faktem, że program w zakresie opodatkowania wprowadzony przez Węgry wzmacnia pozycję podmiotów gospodarczych, które czerpią z niego korzyści, w stosunku do innych podmiotów konkurujących w ramach handlu wewnątrzwspólnotowego, Komisja uważa, że program pomocy wpływa na wymianę między państwami członkowskimi i zakłóca konkurencję między tymi podmiotami.

Aby możliwe było zastosowanie art. 107 ust. 1 TFUE, musi być możliwe przypisanie państwu środka pomocy, który zostaje przyznany z zasobów państwowych oraz który wpływa na wymianę między państwami członkowskimi i zakłóca konkurencję na rynku wewnętrznym, poprzez udzielenie selektywnej korzyści gospodarczej niektórym przedsiębiorstwom.

Aby możliwe było zastosowanie art. 107 ust. 1 TFUE, możliwe powinno być przypisanie państwu środka pomocy, który przyznaje się przy użyciu zasobów państwowych oraz który wpływa na wymianę między państwami członkowskimi i zakłóca konkurencję na rynku wewnętrznym, poprzez udzielenie selektywnej korzyści niektórym przedsiębiorstwom.

W konsekwencji środek może mieć wpływ na wymianę między państwami członkowskimi i zakłócać konkurencję na rynku wewnętrznym.