Następnie należy poddać ocenie dostępne dane uzyskane w wyniku badań na ludziach/zwierzętach dotyczących działania /korozji skóry.

Stężenia te należy dobierać indywidualnie dla każdego przypadku, najlepiej w oparciu o odpowiednio zaprojektowane badanie ustalające zakres, które dostarcza informacji na temat krytycznego punktu końcowego, wszelkich progów powodujących działanie oraz czasu pojawienia się objawów (zob. pkt 11–13).

Wartości zmętnienia i przepuszczalności również należy oceniać niezależnie, aby stwierdzić, czy badana substancja wywoływała działanie żrące lub silnie wyłącznie w jednym z dwóch punktów końcowych (zob. kryteria decyzji).

Dozowanie badanych substancji na drodze znanej z powodowania znaczącego bólu i stany zagrożenia z powodu właściwości żrących lub nie może być przeprowadzane.

Dozowanie badanych substancji w sposób znany z powodowania znaczącego bólu i stanu zagrożenia z powodu właściwości żrących lub poważnie nie może być przeprowadzane.

Stężeń, w przypadku których przewiduje się, że powodują silny ból i stres z powodu swojego działania żrącego [6] lub silnie , nie należy badać za pomocą niniejszej metody badawczej [zob. GD 39 (8)].

Ze względu na to, że przydatne byłoby przeprowadzenie dalszej oceny wpływu rozmiaru lub grubości rogówki na stopień reakcji na substancje żrące lub , zachęca się użytkowników do zgłaszania szacowanego wieku lub szacowanej masy zwierząt, od których pobrano rogówki stosowane w badaniu.

Zasada badań z użyciem modelu zrekonstruowanego ludzkiego naskórka opiera się na założeniu, że substancje wykazują zdolność do przenikania przez warstwę rogową na drodze dyfuzji i są cytotoksyczne dla komórek głębszych warstw.

W ramach badania ustalającego zakres można zweryfikować/obalić punkty końcowe, które na podstawie modelu mechanistycznego uważa się za najczulsze, np. inhibicję pseudocholinesterazy przez związki fosforoorganiczne, tworzenie methemoglobiny przez związki toksyczne dla erytrocytów, hormony tarczycy (T3, T4) w odniesieniu do związków tyreotoksycznych, białka, LDH lub neutrofile w płukaniu oskrzelowo-pęcherzykowym w odniesieniu do nieszkodliwych słabo rozpuszczalnych cząstek lub aerozoli mających działanie na płuca.

W ramach badania ustalającego zakres można zweryfikować/obalić punkty końcowe, które uważa się za najczulsze oparte na mechanistycznym modelu punkty, np. inhibicję pseudocholinesterazy przez związki fosforoorganiczne, tworzenie methemoglobiny przez związki toksyczne dla erytrocytów, hormony tarczycy (T3, T4) w odniesieniu do związków tyreotoksycznych, białka, LDH lub neutrofile w płukaniu oskrzelowo-pęcherzykowym w odniesieniu do nieszkodliwych słabo rozpuszczalnych cząstek lub aerozoli mających działanie na płuca.

wyniki badań wskazujące, że inne obserwowane reakcje nadwrażliwości nie mają podłoża immunologicznego, w szczególności powtarzalne działanie na niskim poziomie narażenia, skutki o podłożu farmakologicznym;

Należy zwrócić szczególną uwagę na ocenę toksyczności lokalnej (działanie na skórę i oczy), działanie uczulające na skórę, a w wypadku pochłaniania promieniowania UV – na fototoksyczność.

Ponadto zaleca się odniesienie się do dokumentu OECD zawierającego wyjaśnienia dotyczące badania in vitro działania na skórę zanim podobna lub zmodyfikowana metoda badania in vitro z wykorzystaniem RhE zostanie opracowana, zwalidowana i przedłożona do przyjęcia (23).

Stwierdzono ponadto, że niezależnie od tego, czy działają na skórę, czy też nie, inne rodzaje nadsiarczanów także wykorzystuje się do czyszczenia i dezynfekcji.

Właściwe jest zaktualizowanie rozporządzenia (WE) nr 440/2008 w celu uwzględnienia jako priorytet nowej metody badania działania na skórę in vitro, aby uzyskać zmniejszenie liczby zwierząt wykorzystywanych do celów doświadczalnych, zgodnie z dyrektywą Rady 86/609/EWG z dnia 24 listopada 1986 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów doświadczalnych i innych celów naukowych [3].

Zanim będzie możliwe wykorzystanie proponowanego badania działania na skórę in vitro na modelu zrekonstruowanego ludzkiego naskórka do celów regulacyjnych, należy ustalić jego wiarygodność, istotność (dokładność) i ograniczenia w zakresie dotyczącym jego proponowanego stosowania, aby zapewnić jego porównywalność ze zwalidowaną metodą referencyjną 1, zgodnie z normami efektywności określonymi w niniejszej metodzie badania (dodatek).

DZIAŁANIE NA SKÓRĘ IN VITRO: BADANIE NA MODELU ZREKONSTRUOWANEGO LUDZKIEGO NASKÓRKA

DZIAŁANIE NA SKÓRĘ IN VITRO: BADANIE NA MODELU ZREKONSTRUOWANEGO LUDZKIEGO NASKÓRKA

Mimo iż metoda badania działania na skórę in vitro jest wciąż na etapie dyskusji w ramach OECD, w tym wyjątkowym przypadku należy uwzględnić ją w przedmiotowym rozporządzeniu.

w wyniku badania toksyczności ostrej przy narażeniu przez skórę nie stwierdza się działania na skórę aż do granicznej wartości dawki (2000 mg/kg wagi ciała).