Należą do nich między innymi ciągle jeszcze bardzo skomplikowana struktura koncernu, którą należy odchudzić w dalszym procesu restrukturyzacyjnego oraz skoncentrowanie za mało poddanej temu procesowi palety produktów, a także polepszenie przejrzystości wewnątrz przedsiębiorstwa.

Według władz francuskich taki poziom jest w każdym razie niewystarczający w przypadku CMN, co uwidacznia się w trudnościach z płynnością CMN odnotowanych w 2002 r. CMN musiała bowiem pożyczyć aż 8 mln EUR od Stef-TFE, aby sfinansować deficyt płynności, którego nie pokryły jej banki.

Uaktualniony plan opiera się na tej samej koncepcji, co pierwotny plan i rozróżnia dwie fazy: pierwsza faza – uzdrowienie, które będzie realizowane w latach 2005 i 2006 i druga faza – rozwoju w latach 2007-2008.

Chociaż wielu wspólnotowym eksporterom udało się znaleźć nowe rynki zbytu, nie byli w stanie zrekompensować sobie utraty dużej części swoich dochodów z wywozu.

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Suazi w chwili nie jest ono w stanie przestrzegać zasad dotyczących kumulacji pochodzenia ustanowionych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007, ponieważ w celu wytworzenia produktu końcowego Suazi zmuszone jest do przywozu niepochodzących włókien syntetycznych.

Byli wyczerpani podróżą, ale nie mogli dostać się na drugi brzeg równiny.

W oparciu o informacje dostępne podczas przyjmowania decyzji 2008/806/WE Komisja nie była w stanie wyciągnąć wniosków co do wspomnianych dwóch projektów.

Przemysł unijny był wciąż rentowny w 2005 r., lecz sytuacja znacząco pogorszyła się w następnym roku z powodu praktyk związanych z obejściem środków, które doprowadziły do rozszerzenia środków w 2006 r. oraz definicji produktu w 2008 r. Mimo iż rentowność poprawiła się w 2007 r., przemysł unijny mnie mógł osiągnąć progu rentowności i przynosił straty w ODP.

W doniesieniach prasowych informowano, iż BAWAG-PSK może ponieść kolejne straty w wysokości 20 mln EUR.

Władze Liberii dostarczyły Komisji dowody, że certyfikat Weasua Airlines, jedynego przewoźnika lotniczego posiadającego obecnie certyfikat wydany w Liberii, wygasł z dniem 31 grudnia 2006 r. i odmówiono przedłużenia jego ważności.

Należy przypomnieć, że producenci eksportujący w USA stosowali praktyki dumpingowe w OD, chociaż na skalę mniejszą niż określona w poprzednim dochodzeniu przeglądowym.

Na argument Austrii, iż istniejąca pomoc jest zgodna z prawem, należy odpowiedzieć, że istniejąca pomoc jest pomocą podmiotu władzy publicznej.

W szczególności nie był on w stanie wykazać stosowności zaproponowanych działań dotyczących dyscypliny operacyjnej i nie wyjaśnił, dlaczego kontrole statków powietrznych wykorzystywanych do wykonywania lotów do Wspólnoty w wykazywały te same naruszenia, co przed nałożeniem przez Austrię zakazu wykonywania przewozów, pomimo faktu, że realizacja różnych środków ujętych w przedstawionym planie działań wydawała się zakończona w odniesieniu do operacji wykonywanych przy użyciu wszystkich typów statków powietrznych wykorzystywanych przez przewoźnika.

Władze włoskie przyznają, że obie te klęski wystąpiły w okresie, w którym wykonanie kontraktu było zawieszone, twierdzą jednak, że zdarzenia te poważnie zakłóciły harmonogram pracy stoczni i zwracają uwagę, że w związku z obiema klęskami ogłoszono zarządzeniem Prezesa Rady Ministrów stan wyjątkowy do dnia 1 lutego 2004 r.

W obliczu tych faktów oraz z uwagi na niestabilną sytuację gospodarczą rząd niemiecki wyłoniony po wyborach z dnia 18 września 2005 r. przyjął strategię ukierunkowaną na obniżenie do 2007 roku deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych do poziomu poniżej zapisanej w traktacie wartości referencyjnej.

Przemysł nadal nie jest jednak w stanie osiągnąć normalnych poziomów zysków i inwestycji oraz wciąż ma problemy z pozyskiwaniem kapitału i zwiększaniem wynagrodzeń, co wskazuje, że jego kondycja jest osłabiona, zaś szkoda nie została w pełni usunięta.

Podczas gdy wskaźniki będące przedmiotem powyższej analizy wskazują na pewną poprawę niektórych aspektów sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego po nałożeniu ostatecznych środków antydumpingowych w 2001 r., są one również dowodem na to, iż sytuacja Wspólnoty niestabilna i podatna na zagrożenia.

Pomimo że wyżej analizowane wskaźniki wskazują na pewną poprawę sytuacji ekonomicznej i finansowej przemysłu wspólnotowego po zastosowaniu ostatecznych środków wyrównawczych w 1999 r. i po nałożeniu środków antydumpingowych w 2001 r., to unaoczniają one także, że Wspólnota jest w dalszym słaba i wymaga ochrony.

Jednakże presja przywozu z Chin pozostaje faktem (w wyniku obchodzeniu środków), a ustalone powyżej wskaźniki wskazują również, że przemysł wspólnotowy jest słaby i narażony na skutki dumpingu.

Jednakże, wskaźniki określone powyżej wskazują również, że przemysł wspólnotowy jest słaby i narażony na skutki dumpingu.