Załącznik II do decyzji 2002/358/WE ustanawia ilościowo określone zobowiązania do ograniczenia lub emisji w celu ustalenia odpowiednich poziomów emisji przydzielonych Wspólnocie i jej państwom członkowskim z zastrzeżeniem art. 4 Protokołu z Kioto.

Unia, państwa członkowskie i szereg państw trzecich podjęły zobowiązania dotyczące emisji gazów cieplarnianych dla całej gospodarki w okresie 2008–2012.

Odpowiednie poziomy emisji w odniesieniu do ton równoważnika dwutlenku węgla przyznane Wspólnocie i państwom członkowskim w pierwszym okresie ilościowo określonych zobowiązań do ograniczenia i emisji w ramach Protokołu z Kioto określono w załączniku.

Odpowiednie poziomy emisji przyznane Unii i państwom członkowskim w odniesieniu do ton równoważnika dwutlenku węgla w pierwszym okresie ilościowo określonych zobowiązań do ograniczenia i emisji w ramach Protokołu z Kioto

Odpowiednie poziomy emisji przyznane Wspólnocie i państwom członkowskim w odniesieniu do ton równoważnika dwutlenku węgla w pierwszym okresie ilościowo określonych zobowiązań do ograniczenia i emisji w ramach Protokołu z Kioto

Jakich udziałów ilościowych oczekuje Polska jako Państwo Członkowskie w wypełnieniu określonego ilościowo zobowiązania do ograniczenia lub redukcji emisji (zgodnie z art. 2 decyzji 2002/358/WE oraz Protokołu z Kioto) od mechanizmów Kioto w ciągu pierwszego okresu określonego ilościowo zobowiązania do ograniczenia lub emisji przypadającego na lata 2008–2012 (proszę wykorzystać poniższą tabelę)?

Wsparcie udzielone w formie bezpośrednich wypłat (lub utracone dochody, w tym świadczenia niepieniężne) dla producentów, którzy zgłaszają wnioski o wyłączenie ze zobowiązań do , musi spełniać podstawowe wymagania określone w ust. 1 oraz kryteria specyficzne stosujące się do indywidualnych rodzajów bezpośrednich wypłat, określonych w pkt 6–13.

Decyzja ta powinna zatem, jako jeden z pierwszych kroków, stanowić zasady rozliczania mające zastosowanie do emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w odniesieniu do sektora LULUCF i w ten sposób przyczynić się do rozwoju polityki w kierunku włączenia sektora LULUCF do zobowiązania Unii w zakresie emisji, w stosownych przypadkach, przy uwzględnieniu warunków środowiskowych w różnych regionach Unii, w tym między innymi w bogato zalesionych krajach.

Na podstawie zasad uzgodnionych w ramach międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu, Komisja przedstawia w stosownych przypadkach wniosek w sprawie włączenia emisji i usuwania emisji związanych z użytkowaniem gruntów, zmianami typu użytkowania gruntów oraz leśnictwem do zobowiązania Wspólnoty dotyczącego emisji, zgodnie ze zharmonizowanymi warunkami zapewniającymi trwałość i integralność środowiskową wkładu użytkowania gruntów, zmian typu użytkowania gruntów i leśnictwa, jak również ścisłe monitorowanie i rozliczanie.

W przypadku gdy do dnia 31 grudnia 2011 r. państwa członkowskie nie zatwierdzą żadnego porozumienia międzynarodowego w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej, którego cele obejmą redukcję emisji pochodzących z międzynarodowego transportu morskiego, lub Wspólnota nie zatwierdzi żadnego takiego porozumienia w ramach UNFCCC, Komisja powinna przedstawić wniosek dotyczący włączenia zgodnie ze zharmonizowanymi warunkami emisji pochodzących z międzynarodowego transportu morskiego do zobowiązania Wspólnoty dotyczącego , tak aby proponowany akt prawny wszedł w życie do 2013 r. Wniosek taki powinien minimalizować wszelkie negatywne skutki dla konkurencyjności Wspólnoty, uwzględniając jednocześnie potencjalne korzyści środowiskowe.

W przypadku gdy państwa członkowskie nie zatwierdzą żadnego porozumienia międzynarodowego w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej, którego cele redukcji emisji obejmują emisje pochodzące z międzynarodowego transportu morskiego lub Wspólnota do dnia 31 grudnia 2011 r. nie zatwierdzi żadnego takiego porozumienia w ramach UNFCCC, Komisja powinna przedstawić wniosek dotyczący włączenia emisji pochodzących z międzynarodowego transportu morskiego do zobowiązania Wspólnoty dotyczącego tak, aby proponowany akt prawny wszedł w życie do 2013 r. Wniosek taki powinien minimalizować wszelkie negatywne skutki dla konkurencyjności Wspólnoty, uwzględniając jednocześnie potencjalne korzyści środowiskowe.

W niniejszej decyzji określono zasady rozliczania mające zastosowanie do emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w wyniku działalności z zakresu użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa („LULUCF"); jest to jeden z pierwszych kroków w stronę włączenia takiej działalności do unijnego zobowiązania dotyczącego emisji, w odpowiednim przypadku.

Załącznik B do Protokołu z Kioto ustanawia ilościowo określone zobowiązania do ograniczenia lub redukcji emisji w celu ustalenia poziomów emisji przyznanych państwom członkowskim, które przystąpiły do Wspólnoty po dniu 25 kwietnia 2002 r., z wyjątkiem Cypru i Malty, które jeszcze nie mają ilościowo określonych zobowiązań do ograniczenia lub emisji w ramach Protokołu z Kioto.

Dodatkowo państwa członkowskie mają możliwość wykorzystywania jednostek z tytułu projektów realizowanych na poziomie wspólnotowym, wydanych zgodnie z art. 24a dyrektywy 2003/87/WE w celu realizacji swoich zobowiązań dotyczących emisji, bez żadnych ograniczeń ilościowych.

Należy przyjąć przepisy w celu zapewnienia możliwości kontynuowania równoprawnego uczestnictwa w unijnym systemie handlu uprawnieniami do emisji przez państwa członkowskie, które nie są w stanie wydawać jednostek AAU na mocy protokołu z Kioto, ponieważ nie posiadają wiążących zobowiązań w sprawie emisji.

Należy przyjąć przepisy w celu zapewnienia możliwości kontynuowania równoprawnego uczestnictwa we wspólnotowym systemie handlu uprawnieniami do emisji przez państwa członkowskie, które nie są w stanie wydawać jednostek AAU w ramach protokołu z Kioto, ponieważ nie posiadają wiążących zobowiązań w sprawie emisji.

Środki wsparcia krajowego, na podstawie których zgłaszane są wnioski o wyłączenie ze zobowiązań do , muszą spełniać podstawowy wymóg, iż nie powodują żadnych – lub co najwyżej minimalne – zakłócenia w handlu lub skutków dla produkcji.

Oprócz poszczególnych państw członkowskich, rządów centralnych oraz organizacji i władz lokalnych i regionalnych w przyczynianie się do realizacji zobowiązania Wspólnoty dotyczącego emisji powinny być zaangażowane podmioty rynkowe — wraz z gospodarstwami domowymi i indywidualnymi konsumentami — niezależnie od poziomu emisji gazów cieplarnianych, który można im przypisać.

Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 136).

Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących emisji gazów cieplarnianych.