Te odsetki karne spółka Ruse płaciła jedynie w okresie od sierpnia 2006 r. do lipca 2008 r. Od lipca 2008 r. spółka nie naliczanych odsetek karnych.

W odróżnieniu jednak od wcześniejszych ustaleń dotyczących opłat abonamentowych w Danii, które Komisja faktycznie uznała za pomoc państwa [87], użytkownicy końcowi nie są zobowiązani do tych opłat obowiązującymi przepisami prawa, ale uiszczają je jako wynagrodzenie w ramach postanowień umowy, do której przystąpili dobrowolnie.

Zazwyczaj, zgodnie z prawem portugalskim, wszystkie osoby prawne są do opłat z tytułu założenia spółki oraz zmiany jej statutu lub wszelkich innych istotnych zmian, które jej dotyczą.

W przypadku gdy transakcja płatnicza nie wiąże się z przeliczaniem jakiejkolwiek waluty, państwa członkowskie wprowadzają wymóg, zgodnie z którym odbiorca opłaty nałożone przez swojego dostawcę usług płatniczych, a płatnik – opłaty nałożone przez swojego dostawcę usług płatniczych.

W przypadku gdy transakcja płatnicza nie wiąże się z przeliczaniem jakiejkolwiek waluty, państwa członkowskie wprowadzają wymóg, zgodnie z którym odbiorca uiszcza opłaty nałożone przez swojego dostawcę usług płatniczych, a płatnik – opłaty nałożone przez swojego dostawcę usług płatniczych.

Od października 2002 r. podstawę prawną z tytułu kosztów stanowi dekret z mocą ustawy z 2002 r. Władze portugalskie uważają, że przy opłatach uwzględniono wartość wynagrodzenia za czynności wykonywane przez jednostki przetwarzające produkty uboczne.

Jeżeli chodzi o kategorię 3, aż do zatwierdzenia planów przez DG V, INGA świadczy usługi zbierania, przewozu, przetwarzania, tymczasowego przechowywania i niszczenia produktów ubocznych, zgodnie z dekretem z mocą ustawy z 2002 r. Przed zatwierdzeniem planu dotyczącego materiałów kategorii 3 właściciele ośrodków dokonujących uboju, zakładów rozbioru, ośrodków inkubacyjnych i zakładów przemysłowych zajmujących się produktami jajecznymi mają obowiązek uiszczać opłaty określone w załączniku 1 do dekretu z mocą ustawy z 2002 r., z wyjątkiem organizacji korzystających z alternatywnego systemu przewidzianego we wspomnianym dekrecie, którzy muszą opłaty przewidziane w załączniku 2 do dekretu z mocą ustawy z 2002 r.

Na mocy art. 3 ust. 2 dekretu z mocą ustawy nr 244/2003 ośrodki dokonujące uboju, zakłady rozbioru, ośrodki inkubacyjne, gałęzie przemysłu zajmujące się produktami jajecznymi były do opłaty ustalonej w załączniku 1 do dekretu z mocą ustawy nr 244/2003 z wyjątkiem podmiotów korzystających z systemu alternatywnego przewidzianego w tym dekrecie i podlegających opłatom określonym w załączniku 2, aż do zatwierdzenia planu niszczenia materiałów kategorii 3.

Jeżeli chodzi o kategorię 3, aż do zatwierdzenia planów przez DG V, INGA świadczy usługi zbierania, przewozu, przetwarzania, tymczasowego przechowywania i niszczenia produktów ubocznych, zgodnie z dekretem z mocą ustawy z 2002 r. Przed zatwierdzeniem planu dotyczącego materiałów kategorii 3 właściciele ośrodków dokonujących uboju, zakładów rozbioru, ośrodków inkubacyjnych i zakładów przemysłowych zajmujących się produktami jajecznymi mają obowiązek opłaty określone w załączniku 1 do dekretu z mocą ustawy z 2002 r., z wyjątkiem organizacji korzystających z alternatywnego systemu przewidzianego we wspomnianym dekrecie, którzy muszą uiszczać opłaty przewidziane w załączniku 2 do dekretu z mocą ustawy z 2002 r.

Na mocy art. 3 ust. 2 dekretu z mocą ustawy nr 244/2003 ośrodki dokonujące uboju, zakłady rozbioru, ośrodki inkubacyjne, gałęzie przemysłu zajmujące się produktami jajecznymi były zobowiązane do uiszczania opłaty ustalonej w załączniku 1 do dekretu z mocą ustawy nr 244/2003 z wyjątkiem podmiotów korzystających z systemu alternatywnego przewidzianego w tym dekrecie i podlegających opłatom określonym w załączniku 2, aż do zatwierdzenia planu niszczenia materiałów kategorii 3.

Zwalnia się je natomiast z opłaty w momencie zatwierdzenia planu niszczenia lub utylizacji.

Uwzględniając to orzecznictwo, a także fakt, że środek przyznano z wykorzystaniemu zasobów państwowych i zatem stanowi on pomoc państwa w rozumieniu art. 107 TFUE, należy sprawdzić, czy ma on charakter dyskryminacyjny, co jest sprzeczne z art. 110 TFUE, w zakresie, w jakim istnieje obowiązek opłaty także w odniesieniu do produktów przywożonych z innych państw członkowskich.

Postanowienia umowne, jakie mają być uzgodnione przed dokonaniem zaopatrzenia wstępnego powinny przewidywać, że kwalifikowany podmiot przyzna przyszłemu KBC Eurosystemu prawo realizacji zabezpieczenia w przypadku, gdy kwalifikowany podmiot objęty zaopatrzeniem wstępnym naruszy którekolwiek ze zobowiązań wskazanych w niniejszych wytycznych stanowiących warunek udzielenia zaopatrzenia wstępnego, bądź też zobowiązań odrębnie uzgodnionych pomiędzy kwalifikowanym podmiotem a przyszłym KBC Eurosystemu, nie dokonując przy tym kar umownych określonych w art. 10.

Została ona unieważniona w 2002 r., HSY musiała odszkodowanie z tytułu umowy na rzecz Strintzis i w 2004 r. sprzedać kadłuby za cenę stanowiącą jedynie niewielką część dziesiątek milionów euro kosztów poniesionych w związku z budową tych kadłubów.

W takim przypadku bank nie zwykle na pierwotnego kupującego podatku obrotowego należnego z tytułu dostawy na jego , wykorzystując ten podatek do rozliczenia zadłużenia pierwotnego kupującego z tytułu pożyczki, wskutek czego austriackie władze fiskalne nie mogą odzyskać podatku VAT, ponieważ pierwotni kupujący są zwykle niewypłacalni lub znikają, zanim administracja podatkowa jest w stanie zidentyfikować ich i odzyskać VAT.

W roku obrotowym 1999/2000 ustawowa cena skupu, jaką DKV miała gorzelniom zbożowym, wynosiła 263 DEM za hektolitr alkoholu (wobec 296 DEM/hl, które płaciło BfB producentom innych napojów spirytusowych).

W 2008 r. grupa handlarzy narkotyków, w tym Alizai, zgodziła się talibom podatek od ziemi, na której uprawiany był mak na opium, w zamian za zgodę na organizowanie transportu materiałów narkotykowych.

W 2008 r. grupa handlarzy narkotyków, w tym Alizai, zgodziła się talibom podatek od ziemi, na której uprawiany był mak na opium, w zamian za zgodę na organizowanie transportu materiałów narkotykowych.

W 2008 roku grupa handlarzy narkotyków, w tym Alizai, zgodziła się talibom podatek od ziemi, na której uprawiany był mak na opium, w zamian za zgodę na organizowanie transportu materiałów narkotykowych.

W 2008 roku grupa handlarzy narkotyków, w tym Alizai, zgodziła się talibom podatek od ziemi, na której uprawiany był mak na opium, w zamian za zgodę na organizowanie transportu materiałów narkotykowych.