Należy zmienić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/22/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych w celu ochrony interesów konsumentów [13] (dyrektywa w sprawie ) w celu dodania w załączniku do tej dyrektywy odesłania do niniejszej dyrektywy, tak by zapewnić ochronę zbiorowych interesów konsumentów określonych w niniejszej dyrektywie.

Komisja podjęła decyzję o upoważnieniu Członka Komisji do spraw Konkurencji, za zgodą Przewodniczącego Komisji, do przyjęcia i zawiadomienia Francji o zawieszenia pewnych środków pomocy najpóźniej do dnia 22 września 2003 r., chyba że Francja zobowiąże się publicznie do nieuczestniczenia w finansowaniu, które pociągnęłoby za sobą automatycznie i w sposób nieodwracalny uczestniczenie w kapitale własnym grupy Alstom, bez uzyskania wcześniejszej zgody Komisji, zgodnie z zasadami stosowanymi w sprawie pomocy państwa.

KronoGroup twierdzi wreszcie, że Komisja powinna tymczasową windykację pomocy zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 (windykacja pomocy przyznanej bezprawnie), ponieważ przedsiębiorstwa Glunz i OSBD uzyskały znaczną przewagę konkurencyjną wskutek częściowej wypłaty pomocy.

W swoich uwagach KronoGroup wyraziła opinię, że Komisja powinna tymczasowe odzyskanie pomocy zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 659/1999.

Wspomniane wątpliwości wynikały z braku jakichkolwiek informacji ze strony Grecji, pomimo że Komisja zwracała się o nie wielokrotnie; był to również powód zawarcia w decyzji o wszczęciu postępowania urzędowego informacji wobec Grecji.

W pierwszym wniosku z dnia 7 października 2008 r. zaprezentowały zapłaty 461579 EUR. Następnie wniosek został wycofany przez władze podatkowe.

Wniosek został złożony ponownie w dniu 1 grudnia 2008 r. i zawierał sądowy zapłaty 981658 EUR. Postępowanie upadłościowe przeciwko Karjaportti zamknięto w czerwcu 2009 r., ponieważ spółdzielnia oddała niespłacony dług organom podatkowym.

Wobec braku odpowiedzi ze strony Francji w wyznaczonym terminie Komisja zdecydowała, zgodnie ze wspomnianym art. 10 ust. 3, o do Francji niezbędnych informacji.

W tym samym czasie co uwagi wniesione po wszczęciu formalnej procedury dochodzeniowej Francja przekazała Komisji również, wymagane „ dostarczania informacji” zawartym w piśmie Komisji z dnia 30 października 2001 r., informacje na temat pomocy sektorowi akwakultury.

Należy zauważyć, że mimo informacji w październiku 2002 r. władze francuskie podtrzymały odmowę Komisji całości pewnych żądanych dokumentów.

Jeżeli państwo EFTA nie udzieli odpowiedzi w wyznaczonym terminie, Urząd niezwłocznie prześle pismo monitujące, określające ostateczny termin piętnastu dni roboczych. W piśmie tym zainteresowane państwo EFTA zostanie również poinformowane, że po upływie wymienionego okresu Urząd podejmie decyzję w oparciu o dostępne mu informacje lub – w przypadku pomocy niezgodnej z prawem – wyda informacji.

ETVA nie wystąpił jednak z w celu odzyskania kwoty należnej od każdego z 2000 pracowników, ponieważ nie było realnych szans na doprowadzenie do pomyślnego zakończenia żadnej z takich spraw […]. Zamiast angażować się w skomplikowane, czasochłonne, kosztowne i ostatecznie bezskuteczne procedury w celu zaspokojenia swoich roszczeń […], ETVA zrealizował zastaw na niezapłaconych akcjach i zaspokoił swoje roszczenia ze środków uzyskanych ze sprzedaży akcji należących do pracowników, w taki sposób, że z tych środków zostało pokryte zobowiązanie, o którym mowa”.

Dnia 6 marca 2003 r. Komisja powiadomiła Niemcy o przyjęciu decyzji o informacji, aby wyjaśnić wątpliwości oraz pomocowy charakter określonych środków.

Państwa członkowskie powinny mieć możność żądania podjęcia wcześniejszych konsultacji przez stronę, która ma zamiar wystąpić z o , aby dać pozwanemu możliwość kwestionowanej .

Pismem z dnia 8 października 2009 r. służby Komisji wysłały więc monit do władz francuskich w sprawie przekazania informacji dotyczących wskazanych konkretnych elementów i jednocześnie powiadomiły, że jeżeli informacje te nie wpłyną do nich w terminie dziesięciu dni roboczych, Komisja podejmie ostateczną decyzję w oparciu o dostępne informacje, którymi dysponuje, zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia proceduralnego po wydaniu w stosownym przypadku informacji na mocy art. 10 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999.

Pismem z dnia 10 lipca 2003 r. SG(2003)D/230470 Komisja powiadomiła Włochy o swojej decyzji, przyjętej dnia 9 lipca 2003 r. (C(2003) 2054 wersja ostateczna) na mocy art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 659/1999, zawierającej informacji w sprawie art. 6 i 4 ustawy regionalnej nr 27/1997.

Pismem z dnia 27 sierpnia 2003 r. Komisja poinformowała Francję, że zamierza zastosować zawieszające postępowanie nakazowe w stosunku do niektórych przewidywanych środków pomocy.

W dniu 8 września 2009 r. pismem o numerze C(2009) 6907 Komisja wydała zgodnie z art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 informacji, w którym zażądała pełnej odpowiedzi na pytania zadane w pismach z dnia 13 marca 2006 r., dnia 26 czerwca 2006 r. i dnia 11 lipca 2007 r. oraz w decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego.

Komisja przypomniała Włochom swoje żądanie, uściślając, że w przypadku braku odpowiedzi lub odpowiedzi niepełnej wezwie rząd włoski do przedstawienia informacji w trybie art. 10 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (zwanego dalej „rozporządzeniem proceduralnym”).

Przed Amerykańskim Sądem Okręgowym dla Północnego Okręgu Kalifornii w San Francisco (zwanym dalej „Sądem Okręgowym Północnej Kalifornii”) odbyła się rozprawa sądowa (zwana dalej „rozprawą w USA”), która rozpoczęła się w dniu 7 czerwca 2004 r. Wyrokiem z dnia 9 września 2004 r. Sąd Okręgowy Północnej Kalifornii odmówił odnośnie do transakcji.