Ponadto wkład finansowy Unii w wysokości do 40 % wydatków kwalifikowalnych powinien mieć zastosowanie do czwartego roku następujących programów: Hiszpania, Estremadura, Bursaphelenchus xylophilus (2011); Włochy, Lombardia, Anoplophora chinensis (2011); Włochy, Lacjum, Anoplophora chinensis (2011); Malta, Rhynchophorus ferrugineus (2011); Portugalia, Bursaphelenchus xylophilus (2011); Portugalia kontynentalna, z wyjątkiem pierwotnej strefy obejmującej Setubal w 1999 r. – gdyż przedmiotowe środki były objęte wkładem finansowym Unii na podstawie decyzji 2009/996/UE (Hiszpania, Włochy, Portugalia) oraz 2010/772/UE (Hiszpania, Włochy, Portugalia) przez pierwsze trzy lata ich realizacji.

Ponadto wkład finansowy Unii w wysokości do 40 % wydatków kwalifikowalnych powinien mieć zastosowanie do czwartego roku następujących programów: Hiszpania, Estremadura, Bursaphelenchus xylophilus, ognisko z 2008 r. (2012 r.), Włochy, Wenecja Euganejska, Anoplophora glabripennis (2012 r.), Portugalia, Bursaphelenchus xylophilus (2012 r.), obszar Portugalii kontynentalnej, z wyjątkiem pierwotnej strefy obejmującej Setubal w 1999 r. – gdyż przedmiotowe środki były objęte wkładem finansowym Unii na podstawie decyzji 2009/996/UE [5], decyzji 2010/772/UE oraz decyzji wykonawczej 2011/868/UE przez pierwsze trzy lata ich realizacji.

W oparciu o wyniki intensywnego monitorowania obejmującego całe terytorium Portugalii brak jest dowodów na to, aby rozprzestrzenianie się węgorka sosnowca poza pierwotną strefą obejmującą Setubal w Portugalii spowodowane było naturalnym rozprzestrzenianiem się z tej strefy.

Z tego względu poziom kwalifikowalnych wydatków określony we wniosku dotyczącym środków przewidzianych w Portugalii kontynentalnej, z wyjątkiem pierwotnej strefy obejmującej Setubal, powinien zostać zmniejszony w zakresie kosztów ścięcia drzew iglastych i kosztów badań laboratoryjnych wykonanych przez krajowy urząd ds. leśnictwa.

Z tego względu poziom kwalifikowalnych wydatków określony we wniosku dotyczącym środków przewidzianych w Portugalii kontynentalnej, z wyjątkiem pierwotnej strefy obejmującej Setubal, powinien zostać zmniejszony w zakresie kosztów ścięcia drzew iglastych, a mianowicie jedynie 25 % wydatków tej kategorii powinno zostać uznane za kwalifikowalne.

W wyznaczonych strefach, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. a), dla których wyniki rocznych badań z co najmniej trzech lat wskazują, że zwalczenie szkodliwego organizmu w ciągu jednego dodatkowego roku nie jest możliwie, plan działania i jego wdrożenie koncentrują się w pierwszej kolejności na zapobieganiu rozprzestrzenianiu się i ograniczaniu szkodliwego organizmu w strefie, natomiast zwalczenie pozostaje celem długoterminowym.

Dane państwo członkowskie może jednak przed upływem tego okresu podjąć decyzję o powstrzymywaniu rozprzestrzeniania się węgorka sosnowca, zamiast jego zwalczaniu, jeżeli średnica strefy porażenia przekracza 20 km, istnieją dowody występowania węgorka sosnowca w całej strefie , a ze zgromadzonych doświadczeń wynika, że w danej sytuacji zwalczenie węgorka sosnowca na tym obszarze nie jest możliwe.

Uwzględniając olbrzymie znaczenie węgorka sosnowca dla roślin i drzew iglastych, szybkość, z jaką się rozprzestrzenia, i bliskie położenie innego państwa członkowskiego do strefy oraz możliwy wpływ na leśnictwo europejskie i międzynarodowy handel drewnem, warunek ten jest spełniony w odniesieniu do środków przeznaczonych na utworzenie pasa ochronnego określonego w portugalskim planie działań.

Ustanawiając strefę i strefę buforową, państwa członkowskie, w oparciu o rzetelne podstawy naukowe, biorą pod uwagę następujące elementy: cechy biologiczne określonego organizmu, stopień porażenia, rozmieszczenie określonych roślin, dowód zadomowienia się określonego organizmu oraz jego zdolność do rozprzestrzeniania się w sposób naturalny.

w strefie i w strefie buforowej, intensywne monitorowanie występowania organizmu Anoplophora chinensis (Forster) poprzez kontrole roślin żywicielskich przedmiotowego organizmu, przeprowadzane corocznie w odpowiednim czasie.

Jeżeli stwierdzono określonego organizmu w strefie buforowej, granice strefy i strefy buforowej są odpowiednio modyfikowane.

Obszar wyznaczony obejmuje obszar, na którym wykryto obecność węgorka sosnowca, zwany dalej „strefą ”, oraz obszar wokół strefy porażenia, zwany dalej „strefą buforową”.

Jeśli wyniki badań, o których mowa w art. 4, potwierdzają występowanie organizmu Anoplophora chinensis (Forster) na danym obszarze lub jeżeli jego występowanie zostało potwierdzone w inny sposób, państwa członkowskie określają, zgodnie częścią 1 załącznika II, wyznaczone obszary składające się ze strefy i strefy buforowej.

Środki te powinny obejmować zapobiegawczą wycinkę roślin podatnych w strefie i w strefie o promieniu 500 m wokół roślin porażonych przez węgorka sosnowca, a także wzmożony nadzór pod kątem obecności węgorka sosnowca na całym obszarze wyznaczonym.

Państwa członkowskie stosują przepisy art. 4 lub, w razie istnienia dowodów potwierdzających, że organizm nie może już zostać zwalczony, organizują roczne programy w strefach i ich otoczeniu w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się organizmu ze stref porażonych na obszary wolne od organizmu (»programy zapobiegawcze«).

Zgodnie z art. 4a ust. 2 decyzji 2003/766/WE państwa członkowskie mogą organizować roczne programy zapobiegania w strefach i w ich pobliżu celem ograniczenia rozprzestrzeniania się organizmu ze stref porażonych na obszary od niego wolne.

Jeśli wyniki badań, o których mowa w art. 5 ust. 1, potwierdzają występowanie określonego organizmu na danym obszarze lub jeżeli jego występowanie zostało potwierdzone w inny sposób, dane państwo członkowskie niezwłocznie ustanawia, zgodnie z częścią 1 załącznika II, wyznaczony obszar składający się ze strefy i strefy buforowej.

Jeżeli w oparciu o wyniki badań, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub inne dowody państwo członkowskie potwierdzi występowanie określonego organizmu na polu lub w cieku wodnym, gdzie wcześniej nie stwierdzono jego występowania, państwo to niezwłocznie ustanawia, lub w stosownych przypadkach modyfikuje, wyznaczony obszar składający się ze strefy oraz strefy buforowej, jak określono w załączniku II sekcja 1.

Środki takie powinny zostać wprowadzone w strefie („strefa zapobiegania rozprzestrzenianiu”) obejmującej co najmniej 10 km strefy i co najmniej 30 km strefy wolnej od porażenia.

Jeśli występowanie określonego organizmu zostanie potwierdzone poza strefą porażenia, granice strefy i strefy buforowej zostają poddane przeglądowi i odpowiednio zmienione.