zmniejszanie lub płatności miesięcznych lub płatności okresowych dla państw członkowskich, szczegóły dotyczącyce prowadzenia przez agencje płatnicze osobnych ksiąg rachunkowych;

Uprawnienia te powinny dodatkowo obejmować płatności miesięcznych lub płatności okresowych, w odniesieniu do których nie przesłano na czas odpowiednich informacji statystycznych, szczególne obowiązki państw członkowskich dotyczące kontroli, kryteriów i metodologii stosowania korekt w kontekście procedury rozliczania zgodności rachunków i windykacji należności.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 Komisja kontroluje, czy systemy zarządzania i kontroli w państwach członkowskich funkcjonują właściwie, oraz redukuje lub płatności pośrednie, w szczególności w przypadku niewydolności tych systemów.

zharmonizowała praktyki swoich służb w zakresie wstrzymywania/ płatności, gdy wykrywane są znaczące nieprawidłowości na poziomie systemów nadzorczych i kontrolnych państw członkowskich;

z uwzględnieniem ram prawnych DG AGRI powinna systematycznie wstrzymywać i płatności, gdy kontrole na pierwszym poziomie wykazują, że wystąpiły istotne błędy;

Jeżeli po dokonaniu niezbędnych weryfikacji Komisja stwierdza, że państwo członkowskie nie wypełnia swoich obowiązków wynikających z art. 31, płatności zaliczkowe lub płatność salda, zgodnie z art. 42.

Jeżeli po dokonaniu niezbędnych weryfikacji Komisja stwierdza, że państwo członkowskie nie wypełnia swoich obowiązków wynikających z art. 29, płatności zaliczkowe lub płatność salda zgodnie z art. 40.

Jeżeli po dokonaniu niezbędnych weryfikacji Komisja stwierdza, że państwo członkowskie nie wypełnia swoich obowiązków wynikających z art. 33, płatności zaliczkowe lub płatność salda zgodnie z art. 44.

Jeżeli po dokonaniu niezbędnych weryfikacji Komisja stwierdza, że państwo członkowskie nie wypełnia swoich obowiązków wynikających z art. 31, płatności zaliczkowe lub płatność salda zgodnie z art. 42.

podziela pogląd Trybunału Obrachunkowego, że Komisja powinna jeszcze umocnić obecny system sankcji (wstrzymywanie i płatności, korekty finansowe), ograniczając możliwość zastępowania wydatków niekwalifikowanych innymi wydatkami w następnym okresie programowania, tworząc tym samym zachętę dla państw członkowskich do wykrywania i korygowania błędów na wczesnym etapie;

decyzji przyjmujących i zmieniających programy operacyjne, decyzji o odmowie przyznania wkładu finansowego dla dużego projektu, decyzji w sprawie zatwierdzenia wkładów finansowych na rzecz wybranych dużych projektów i przedłużenia terminu na spełnienie warunku dotyczącego zatwierdzenia dużych projektów, decyzji w sprawie wspólnych planów działania, a w odniesieniu do EFRR, EFS, Funduszu Spójności i EFMR– decyzji w sprawie odmowy zatwierdzenia zestawienia wydatków i kwoty obciążenia w razie niezatwierdzenia zestawienia wydatków; decyzji płatności okresowe oraz decyzji w sprawie korekt finansowych.

wstrzymuje bieg terminów płatności lub płatności, jeżeli przewidują to przepisy sektorowe.

Jeżeli beneficjenci nie odpowiedzą w określonym terminie lub jeżeli uwagi nie wpłyną na zmianę opinii Komisji, Komisja zmniejsza lub cofa przyznany wkład finansowy lub płatności.

W przypadku błędu związanego z zasadnością płatności lub zakwestionowania ważności zwolnienia ze zobowiązania lub w przypadku nieprzestrzegania procedur przewidzianych w niniejszym regulaminie finansowym księgowy płatność.

zachęcają Komisję do zapewnienia lepszego zarządzania finansowego przez wszystkie państwa członkowskie, również poprzez ściślejsze stosowanie takich sankcji, jak wstrzymywanie i płatności;

uznaje, że we wnioskach Komisji dotyczących okresu programowania 2014–2020 w znacznej mierze uwzględniono zastrzeżenia Parlamentu wyrażone w rezolucji towarzyszącej decyzji o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu na rok 2008 [15], to jest zaproponowano wprowadzenie korekty finansowej netto w państwach członkowskich, a także usprawnione procedury i warunki, zgodnie z którymi można wstrzymywać lub płatności;

przyjmowanie wniosków o świadectwa refundacji.

przyjmowanie wniosków o wydanie świadectw refundacji.

Szczegółowe zasady podziału ilości określonych w ust. 1 i dotyczące zarządzania systemem, o którym mowa w ust. 1, 3 i 4 niniejszego artykułu, oraz dotyczące decyzji przyjmowane są zgodnie z procedurą określoną w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

W związku z powyższym oraz w celu zapewnienia zgodności z klauzulą , polskie władze zobowiązały się ograniczyć aktualnie dostępną beneficjentowi kwotę pomocy do maksymalnej kwoty niewymagającej indywidualnego zgłoszenia zgodnie z pkt 24 Zasad (tj. do 37,5 mln EUR w wartości zdyskontowanej).