W trakcie postępowania wnioskodawca otrzymał możliwość przedkładania wniosków, z której skorzystał, i miał dostatecznie wiele czasu na przekazanie informacji i dowodów.

UE wyrażała uznanie dla istotnej roli i osiągnięć UA, w tym w ramach strategii UE „UE i Afryka: w kierunku partnerstwa strategicznego” (zwanej dalej „strategią UE dotyczącą Afryki”) przyjętej przez Radę Europejską 15 i 16 grudnia 2005 roku.

Parlament Europejski [2], Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny [3] i Komitet Regionów [4] wyrażały zaniepokojenie w związku z niewielkimi osiągnięciami Państw Członkowskich w zakresie prawidłowej i terminowej transpozycji dyrektyw dotyczących rynku wewnętrznego.

Wiele misji, jakie Biuro ds. Żywności i Weterynarii przeprowadziło w Rumunii z ramienia Państw Członkowskich na zatwierdzonych posterunkach kontroli granicznej, wykazywało braki w warunkach, w jakich koniowate z Rumunii są przygotowywane do wywozu do Państw Członkowskich i transportowane na miejsce przeznaczenia. Braki te nie zostały, zgodnie z zaleceniami zawartymi w tych raportach, usunięte.

Komisja [8] wyjaśniała tę zasadę. Konsekwentnie potwierdzał ją Trybunał [9].

Niemcy podnosiły, że skorzystały z trzech różnych założeń w celu uzyskania właściwej oceny ryzyka udzielenia gwarancji „super-SIV”.

Niemcy wprawdzie podnosiły, że na mocy ustawy majątek Wfa został przeniesiony do banku krajowego Nadrenii Północnej-Westfalii ze skutkiem wstecznym na dzień 1 stycznia 2002 r., co zostało uwzględnione w bilansie i rachunku zysków i strat, należy zatem uznać że pomoc została wycofana z dniem 1 stycznia 2002 r. Niezależnie od ujęcia bilansowego, bank WestLB mógł korzystać z kapitału Wfa rzeczywiście do dnia 1 sierpnia 2002 r. w celu zabezpieczenia działalności komercyjnej.

Skomputeryzowane wzajemne połączenie rejestrów karnych stanowi element projektu „e-sprawiedliwość”, który Rada Europejska w 2007 roku uznawała za jeden z priorytetów.

Komisja w swoich decyzjach już uznawała oświadczenie woli odpowiedniej korporacji – nawet jeśli warunkowo – za moment udostępnienia pomocy.

Duże płatności gotówkowe okazały się związane z dużym ryzykiem prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.

Według doniesień jego wyroki były wydawane bez rzetelnego procesu sądowego, a na zatrzymanych wymuszano fałszywe zeznania.

Według doniesień jego wyroki były wydawane bez rzetelnego procesu sądowego, a na zatrzymanych wymuszano fałszywe zeznania.

Trybunał Sprawiedliwości wydawał orzeczenia w tej sprawie i uznał w nich prawa pacjentów.

W drodze odstępstwa od art. 14 ust. 2 zatwierdzenie może zostać przedłużone jednokrotnie lub na okresy nieprzekraczające siedmiu lat.

Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wypowiadał się na temat zgodności przepisów o niemieckim monopolu spirytusowym z określonymi przepisami Traktatu WE (porównaj szczególnie wyroki w sprawach Hansen i Sektkellerai C.A.Kupfberg, patrz pkt 42).

W przypadkach, w których pomoc jest udzielana (na przykład program albo przepisy podatkowe, jak w przedmiotowej sprawie), okres przedawnienia rozpoczyna się w dniu, w którym udzielona jest każda indywidualna pomoc (w przeciwieństwie do tego, kiedy środek podatkowy lub program został uruchomiony).

Nawet jeżeli Komisja przyjęłaby słuszność już wspominanego podejścia władz Włoch, brak informacji w tym względzie wystarczy, by utrzymać w mocy wątpliwości co do zgodności pomocy ze wspólnym rynkiem, ponieważ Komisja nie ma podstaw, by być pewną, iż spełnione są wszystkie warunki, o których mowa w pkt 11.3 wytycznych.

W odniesieniu do typu wymaganych informacji należy przypomnieć, że Komisja żądała jedynie istniejących informacji (tj. o planach, roli banków, ocenie ryzyka kredytowego przy udzielaniu pożyczek współpracującym producentom eksportującym, wycenie prawa do użytkowania gruntów lub dokumentów urzędowych dotyczących różnych programów objętych dochodzeniem) oraz , już po rozpoczęciu postępowania, umożliwiała rządowi ChRL przekazanie tych informacji.

Parlament Europejski i Rada przypominały , że system utworzony w ramach programu Galileo jest systemem cywilnym pod cywilną kontrolą, tzn. realizowany według cywilnych standardów na podstawie cywilnych wymogów i pod kontrolą instytucji Unii.

Trybunał Sprawiedliwości orzekał , że w przypadku gdy państwa członkowskie określają usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym, których wykonywanie powierzają niektórym przedsiębiorstwom, mogą „uwzględniać cele odpowiadające ich polityce krajowej” [19].