Celem zapobiegania zmęczeniu państwa członkowskie określają okresy spoczynku dla personelu wachtowego i egzekwują ich przestrzeganie oraz wymagają, aby systemy były ustalone w taki sposób, aby zmęczenie nie przeszkadzało skuteczności personelu wachtowego oraz aby obowiązki były zorganizowane w taki sposób, by pierwsza zmiana na początku rejsu oraz następne zwalniające ją zmiany były wystarczająco wypoczęte oraz zdolne do wykonywania obowiązków pod wszelkimi innymi względami.

wymagają, aby systemy były ustalone w taki sposób, by sprawność osób pełniących wachty nie została osłabiona zmęczeniem oraz aby obowiązki były zorganizowane w taki sposób, by pierwsza zmiana na początku rejsu oraz następne zwalniające ją zmiany były wystarczająco wypoczęte oraz zdolne do wykonywania obowiązków pod wszelkimi innymi względami.

W konkluzjach z dnia 5 czerwca 2003 r. w sprawie poprawy wizerunku transportu morskiego we Wspólnocie i zwiększenia atrakcyjności zawodów morskich dla młodych ludzi Rada podkreśliła konieczność wspierania zawodowej mobilności marynarzy w Unii Europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem procedur uznawania świadectw umiejętności marynarzy, przy zapewnieniu pełnej zgodności z wymogami Konwencji z 1978 r. o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw oraz pełnienia (Konwencja STCW) Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO), w jej aktualnej wersji.

Podmioty zarządzające załogą kwalifikują się do pomocy państwa pod warunkiem, że wszyscy marynarze pracujący na pokładzie zarządzanych statków zostali wykształceni, wyszkoleni oraz posiadają świadectwa kompetencji zgodnie ze zmienioną konwencją Międzynarodowej Organizacji Morskiej o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia (Konwencja STCW) z 1978 r., a także pomyślnie ukończyli szkolenie w zakresie bezpieczeństwa osób na pokładzie statku.

.6 Na statkach posiadających przedział maszynowy okresowo bezwachtowy lub w którym pełni jedna osoba, woda dostarczana jest bezpośrednio magistralą pożarową pod wystarczającym ciśnieniem albo poprzez zdalne uruchomienie głównych pomp pożarowych z mostka nawigacyjnego i pożarowego stanowiska dowodzenia, o ile takie istnieje, albo poprzez utrzymywanie stałego ciśnienia w magistrali pożarowej przez jedną z głównych pomp pożarowych.

.5 Na statkach posiadających przedział maszynowy okresowo bezobsługowy lub w którym pełni jedna osoba, woda powinna być bezpośrednio dostarczana magistralą pożarową pod wystarczającym ciśnieniem bądź poprzez zdalne uruchomienie głównych pomp pożarowych z mostka nawigacyjnego i pożarowego stanowiska dowodzenia, o ile takie istnieje, bądź poprzez utrzymywanie stałego ciśnienia w magistrali pożarowej w jednej z głównych pomp pożarowych.

.6 Na statkach posiadających przedział maszynowy okresowo bezobsługowy lub w którym pełni jedna osoba, woda powinna być bezpośrednio dostarczana magistralą pożarową pod wystarczającym ciśnieniem bądź poprzez zdalne uruchomienie głównych pomp pożarowych z mostka nawigacyjnego i pożarowego stanowiska dowodzenia, o ile takie istnieje, bądź poprzez utrzymywanie stałego ciśnienia w magistrali pożarowej w jednej z głównych pomp pożarowych.

Elementy stałych systemów wykrywania i sygnalizacji pożaru przeznaczonych do posterunków dowodzenia, pomieszczeń służbowych, pomieszczeń mieszkalnych, balkonów kabinowych, przedziałów maszynowych oraz przedziałów maszynowych nieobsadzonych Reg.

Wziąwszy pod uwagę liczebność załogi, należy zagwarantować takie odpowiednio wczesne planowanie codziennych czynności na statku, by mogły być pełnione przez wypoczęty, odpowiednio poinformowany i wystarczająco liczny personel.

Wskazanie takie może obejmować sprawdzenie, czy spełnione zostały wymagania operacyjne w odniesieniu do standardów pełnienia oraz czy na poziomie kwalifikacji marynarza ma miejsce właściwa reakcja na sytuacje zagrożenia.

Wszystkie statki posiadają wystarczającą liczbę pasów ratunkowych dla osób pełniących oraz pasów przeznaczonych do użycia w daleko położonych miejscach ustawienia jednostek ratunkowych.

W maszynowniach obsługiwanych przez wystarcza ręcznie uruchamiany system przeciwpożarowy.

Każdy marynarz pełniący wachtę nawigacyjną na statkach morskich o pojemności brutto 500 i powyżej, poza marynarzami odbywającymi szkolenie oraz marynarzami, których obowiązki w trakcie pełnienia nie wymagają kwalifikacji, musi posiadać odpowiednie świadectwo zezwalające im na pełnienie tych obowiązków.

Każdy marynarz wchodzący w skład wachty nawigacyjnej na statku morskim o pojemności brutto 500 lub większym, poza marynarzami szkolonymi oraz marynarzami, którzy wypełniając obowiązki na , nie wymagają szkolenia, powinien mieć świadectwo o zdolności do wykonywania swych obowiązków.

wymagają, aby systemy wachty były ustalone w taki sposób, by sprawność osób pełniących nie została osłabiona zmęczeniem oraz aby obowiązki były zorganizowane w taki sposób, by pierwsza zmiana na początku rejsu oraz następne zwalniające ją zmiany były wystarczająco wypoczęte oraz zdolne do wykonywania obowiązków pod wszelkimi innymi względami.

Takie państwo trzecie ma obowiązek spełnienia wszystkich wymogów Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) (konwencji STCW) [2] z 1978 r., w brzmieniu zmienionym w 1995 r.

Takie państwo trzecie ma obowiązek spełnienia wszystkich wymogów Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) (konwencji STCW) [2] z 1978 r., wraz ze zmianami z 1995 r.

Takie państwa trzecie muszą spełnić wszystkie wymogi Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) (konwencji STCW) z 1978 r. [2], wraz ze zmianami z 1995 r.

Takie państwa trzecie muszą spełnić wszystkie wymogi Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) (konwencji STCW) z 1978 r., wraz ze zmianami z 1995 r.

Takie państwa trzecie muszą spełnić wszystkie wymogi Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) (konwencji STCW) z 1978 r., wraz ze zmianami z 1995 r.