.2 Zainstalowane na klatkach schodowych, korytarzach i ewakuacji znajdujących się w obrębie pomieszczeń mieszkalnych czujki wykrywcze dymu, wymagane zgodnie z pkt .2.2, powinny być objęte gwarancją potwierdzającą, iż zadziałają one zanim gęstość dymu przekroczy 12,5 % zaciemnienia na metr, a nie zaczną działać zanim gęstość dymu nie przekroczy 2 % zaciemnienia na metr.

.2 automatyczną instalację tryskaczową z wykrywaniem i sygnalizacją pożaru, spełniającą wymagania prawidła II-2/A/8 lub wytycznych opracowanych przez IMO dotyczących uznanej, równoważnej instalacji tryskaczowej, określonej w rezolucji IMO A.800(19), tak zainstalowanej i rozmieszczonej, aby chronił te pomieszczenia, a ponadto stałą instalację wykrywania i sygnalizacji pożaru uznanego typu, spełniającą wymagania prawidła II-2/A/9, tak zainstalowaną i rozmieszczoną, aby wykrywała dym w korytarzach, klatkach schodowych i ewakuacji znajdujących się w obszarze pomieszczeń mieszkalnych.

.2.2 ewakuacji od kabin do obudów klatek schodowych powinna być możliwie najprostsza, z minimalną ilością zmian kierunku.

Można zezwolić na umieszczenie w korytarzach dystrybutorów wody pitnej i wytwornice lodu, pod warunkiem że są one zamocowane na stałe i nie ograniczą szerokości ewakuacji.

Przepisu tego nie stosuje się, gdy tunel lub pomieszczenia przyległe nie stanowią części ewakuacji.

.3 Podnoszone rampy wjazdowe i wyjazdowe do pokładów platformowych nie mogą, w pozycji opuszczonej, blokować zatwierdzonych ewakuacji.

.9 Normalnie zamykane drzwi stanowiące część ewakuacji.

schody zewnętrzne i otwarte pokłady używane jako ewakuacji,

Stanowiska ewakuacji i zewnętrzne ewakuacji

Takie poręcze powinny być umieszczone po obu stronach korytarzy wzdłużnych o szerokości większej niż 1,8 m i korytarzy poprzecznych szerszych niż 1 m. Należy zwrócić szczególną uwagę na możliwość przemieszczenia się przez hole, atria i inne duże, otwarte pomieszczenia wzdłuż ewakuacji.

Stanowiska ewakuacji i zewnętrzne ewakuacji:

Połączenia na między Sardynią a Włochami kontynentalnymi są w istocie nieregularne w zależności od pory roku, tymczasem zasada mobilności powinna zapewniać mieszkańcom Sardynii dostateczne możliwości transportowe w sposób ciągły przez cały rok.

Na podstawie elementów dostarczonych przez Republikę Włoską Komisja nie podważa zasady stosowania zobowiązań na między Sardynią a kontynentalną częścią Włoch, która w kwestii liczby lotów, zdolności przewozowych i taryf może okazać się konieczna w celu zapewnienia odpowiedniej obsługi połączeń na przedmiotowych trasach.

Dnia 10 grudnia 2004 r., zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (EWG) nr 2408/92, Republika Włoska zwróciła się do Komisji z wnioskiem o opublikowanie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej nałożenia zobowiązań związanych ze świadczeniem usług publicznych (OSP) dotyczącego osiemnastu między portami lotniczymi Sardynii i głównymi krajowymi portami lotniczymi Włoch [2].

Należy zauważyć, że przed nałożeniem zobowiązań związanych ze świadczeniem usług publicznych, przedmiotu niniejszej decyzji, Republika Włoska nałożyła zobowiązania związane ze świadczeniem usług publicznych, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich C 284 z dnia 7 października 2000 r. [3] na sześć między portami lotniczymi Sardynii, Rzymu i Mediolanu.

Przed nałożeniem zobowiązań z tytułu wykonywania usług publicznych, o których mowa w niniejszej decyzji, Republika Włoska nałożyła zobowiązania na sześć między portami lotniczymi Sardynii a Rzymem i Mediolanem na mocy dekretów z dnia 1 sierpnia i 21 grudnia 2000 r. W dniu 7 października 2000 r. powyższe zobowiązania zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej [5].

Komisja będzie prowadzić postępowanie wyjaśniające zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2408/92, w celu określenia czy obowiązek użyteczności publicznej nałożony na między portami lotniczymi Sardynii a głównymi krajowymi portami lotniczymi, opublikowany na wniosek Republiki Włoskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej C 72 z dnia 24 marca 2006 r. i C 93 z dnia 21 kwietnia 2006 r. powinien dalej obowiązywać w odniesieniu do tych tras.

Rozporządzenie (EWG) nr 3976/87 upoważnia Komisję do stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu na mocy rozporządzenia w stosunku do pewnych kategorii porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych odnoszących się bezpośrednio lub pośrednio do świadczenia usług transportu lotniczego na między portami lotniczymi na terenie Wspólnoty oraz trasach między Wspólnotą a krajami trzecimi.

Należy zwolnić statki eksploatowane na między portami położonymi na obszarze celnym Unii z obowiązku przekazywania informacji wchodzących w zakres formularzy FAL, jeżeli statki te nie przypływają z portu położonego poza tym obszarem lub z wolnego obszaru celnego objętego kontrolą typu I w rozumieniu prawa celnego, nie zawijają do takiego portu lub obszaru ani tam nie zmierzają, bez uszczerbku dla mających zastosowanie aktów prawnych Unii i dla informacji, których państwa członkowskie mogą zażądać dla ochrony porządku i bezpieczeństwa wewnętrznego oraz stosowania przepisów dotyczących cła, podatków, imigracji, środowiska lub sanitarnych.

Przedmiotowi trzej przewoźnicy drogowi wykonywali około 80 % transportu towarowego na między Szetlandami i lądem stałym Szkocji, opierając się na usługach promowych P&O Ferries.