W przypadku gdy produkt jest jedynie na poziomie niższym niż dziesięciokrotna najwyższa zalecana dawka, badanie przygotowywane jest w taki sposób, aby można było obliczyć margines bezpieczeństwa w odniesieniu do dodatku, a ponadto przedstawia się dodatkowe punkty końcowe (w drodze sekcji zwłok, badań histologicznych w stosownych przypadkach, oraz innych odpowiednich kryteriów).

W przypadku zanieczyszczeń uznanych za genotoksyczne substancje rakotwórcze lub w przypadkach, gdy aktualne narażenie ludności lub najbardziej wrażliwych na skutki narażenia grup ludności jest bliskie czy też przekracza pobranie, najwyższe poziomy powinny być określone na najniższym rozsądnie osiągalnym poziomie (ALARA).

Maksymalne dopuszczalne poziomy są ustalone na poziomie biorącym pod uwagę aktualne narażenie człowieka w stosunku do pobrania toksyny, o której mowa, i które można rozsądnie osiągnąć w ramach dobrej praktyki na wszystkich etapach produkcji i dystrybucji.

Ogólnie obowiązującą regułą jest zasada przypadków świadomego zawyżenia powierzchni obszaru przez rolnika.

Pomoc na rozpoczęcie działalności nie może zostać przyznana na otwarcie nowej trasy lotniczej, jeżeli istnieje dla niej alternatywa w postaci połączenia koleją dużej prędkości, które jest porównywalne według tych samych kryteriów.Urząd Nadzoru nie będzie przypadków nadużyć, polegających na zastąpieniu przedsiębiorstwa lotniczego otrzymującego pomoc przedsiębiorstwem rzekomo nowym, lecz oferującym porównywalną usługę, w celu obejścia zasad dotyczących czasowego wymiaru pomocy na uruchomienie działalności.

Filtr H2 był stosowany wyłącznie w systemach testowych, które znaczną ilość UVB (model testu skórnego i test fotohemolizy krwinek czerwonych).

W odniesieniu do kadmu RIVM zastosował tolerowane tygodniowe pobranie o wartości 7 μg/kg, określone w 1989 r. przez Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (JEFCA) i potwierdzone przez JECFA w 2001 r. Zastosowano współczynnik bezpieczeństwa dwa, ustalając tygodniowe pobranie na poziomie 3,5 μg/kg oraz tolerowane dzienne pobranie na poziomie 0,5 μg/kg.

W odniesieniu do kadmu RIVM zastosował tygodniowe pobranie o wartości 7 μg/kg, określone w 1989 r. przez Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (JEFCA) i potwierdzone przez JECFA w 2001 r. Zastosowano współczynnik bezpieczeństwa dwa, ustalając tolerowane tygodniowe pobranie na poziomie 3,5 μg/kg oraz tolerowane dzienne pobranie na poziomie 0,5 μg/kg.

EFSA ustalił nowe tygodniowe pobranie w wysokości 2,5 μg/kg, z którego wynika tolerowane dzienne pobranie w wysokości 0,36 μg/kg.

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął w dniu 4 kwietnia 2006 r., na wniosek Komisji, uaktualnioną opinię naukową dotyczącą zawartości ochratoksyny A w żywności [9], w oparciu o nowe informacje naukowe ustanowił tygodniowe pobranie (TWI) na poziomie 120 ng/kg masy ciała.

Panel naukowy ds. zanieczyszczeń w łańcuchu żywnościowym Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął w dniu 4 kwietnia 2006 r., na wniosek Komisji, uaktualnioną opinię naukową dotyczącą zawartości ochratoksyny A w żywności [3] uwzględniającą nowe dane naukowe i ustalił tygodniowe pobranie (TWI) na poziomie 120 ng/kg masy ciała.

Panel Naukowy ds. Środków Trujących w Łańcuchu Żywnościowym Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął w dniu 4 kwietnia 2006 r., na wniosek Komisji, uaktualnioną opinię naukową dotyczącą zawartości ochratoksyny A w żywności [5], uwzględniającą nowe dane naukowe, i ustalił tygodniowe pobranie (TWI) na poziomie 120 ng/kg masy ciała.

Jeśli chodzi o dioksyny i polichlorowane bifenyle o działaniu podobnym do dioksyn, Komitet Naukowy ds. Żywności wydał w dniu 30 maja 2001 r. opinię dotyczącą obecności dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn w żywności [31], która była uaktualnieniem opinii Komitetu Naukowego ds. Żywności z dnia 22 listopada 2000 r. [32] ustalającej tygodniowe pobranie (TWI) dla dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn na poziomie 14 pg równoważnika toksyczności Światowej Organizacji Zdrowia (WHO-TEQ)/kg masy ciała.

W indywidualnych przypadkach konsumpcja wątroby owiec może powodować wysokie pobranie przekraczające tygodniowe pobranie (TWI) tych zanieczyszczeń.

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) stwierdził w opinii z dnia 30 stycznia 2009 r., że tygodniowe pobranie określone w 1989 r. przez JEFCA i potwierdzone przez JEFCA w 2001 r. nie jest już odpowiednie w kontekście rozwoju wiedzy toksykologicznej w odniesieniu do kadmu.

W odniesieniu do kadmu Komitet Naukowy ds. Żywności zatwierdził w swej opinii z dnia 2 czerwca 1995 r. [24] tymczasowe tygodniowe pobranie (PTWI) na poziomie 7 μg/kg masy ciała i zalecił poczynienie większych wysiłków w celu zmniejszenia narażenia na kadm, z uwagi na to, iż to właśnie środki spożywcze są głównym źródłem pobrania kadmu przez ludzi.

Jeśli chodzi o ołów, Komitet Naukowy ds. Żywności wydał w dniu 19 czerwca 1992 r. [22] opinię zatwierdzającą tymczasowe tygodniowe pobranie (PTWI) na poziomie 25 μg/kg masy ciała, zaproponowane przez WHO w 1986 r. Komitet Naukowy ds. Żywności stwierdził w swej opinii, że średnia zawartość ołowiu w środkach spożywczych wydaje się nie budzić obaw wymagających natychmiastowej reakcji.

Tymczasowe tygodniowe pobranie (PTWI) kadmu ustalone przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) wynosi 7 μg/kg/tydzień.

Komisja wskazała, iż w sytuacji, gdy podmiot prawa publicznego pobierający składki na ubezpieczenie społeczne przez długi okres nieregulowanie lub opóźnione regulowanie takich składek, zachowanie takie niewątpliwie zapewnia przedsiębiorstwu będącemu beneficjentem korzyść w postaci złagodzenia spoczywających na nim obciążeń związanych z normalnym stosowaniem systemu ubezpieczeń społecznych [28].

Do celów tej sekcji rozporządzenia „substancja o zagrożeniu toksykologicznym” oznacza substancję charakteryzującą się dawką dzienną lub tygodniową (TDI lub TWI) oraz ADI, lub o ograniczonym stosowaniu, lub aktywną zasadę zgodnie z definicją w dyrektywie Rady 88/388/EWG w sprawie środków aromatyzujących przeznaczonych do użytku w środkach spożywczych i materiałów źródłowych służących do ich produkcji, lub substancję niepożądaną.