Zgodnie z tą rezolucją, należy częściej stosować środki wykonawcze w celu zapewnienia możliwości aktualizacji przepisów technicznych tak, aby nadążały one za rozwojem rynku z oraz rozwojowi w zakresie nadzoru, a także należy określić ostateczne terminy wdrażania wszystkich przepisów wykonawczych.

Projekt ten polega przede wszystkim na zorganizowaniu działania pomocowego w formie seminarium, służącego zwiększaniu świadomości w zakresie zobowiązań wynikających z rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004); projekt ten przyczyni się do zwiększenia możliwości administracji krajowych w zakresie wykonania rezolucji w państwach docelowych. Skutkiem seminarium może być określenie zapotrzebowania na pomoc, której będzie można udzielić w ramach przyszłych inicjatyw UE w dziedzinie pomocy technicznej. Projekt ten skierowany jest w głównej mierze do decydentów politycznych z państw beneficjentów.

Projekt ten polega przede wszystkim na zorganizowaniu działania pomocowego w formie seminarium, służącego zwiększaniu świadomości w zakresie zobowiązań wynikających z rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004); projekt ten przyczyni się do zwiększenia możliwości administracji krajowych w zakresie wykonania rezolucji w państwach docelowych.

głosowanie nad rezolucją, w celu zatwierdzenia lub wyrażenia sprzeciwu, na posiedzeniu plenarnym.

Celem projektów wspierających wdrożenie rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004) jest skoncentrowanie się na trzech jego aspektach: zwiększeniu świadomości w zakresie wymogów i zobowiązań wynikających z rezolucji, przyczynianiu się do zwiększania możliwości administracji krajowych w trzech docelowych regionach (Afryka, Ameryka Łacińska i Karaiby, Azja–Pacyfik) w zakresie opracowywania sprawozdań krajowych na temat wykonania tej rezolucji oraz wymianie doświadczeń nabytych podczas podejmowania działań krajowych koniecznych do wdrożenia tej rezolucji.

Wdrożenie postanowień rezolucji przyczynia się do wprowadzania w życie BTWC.

Wdrażanie postanowień rezolucji przyczynia się do wprowadzania w życie CWC.

Zgodnie z rezolucją niniejsza dyrektywa, która dotyczy wzajemnego uznawania środków ochrony przyjmowanych w sprawach karnych, powinna zostać uzupełniona właściwym mechanizmem dotyczącym środków przyjmowanych w sprawach cywilnych.

W rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004) państwa zostały wezwane do przedstawienia Komitetowi Rady Bezpieczeństwa ustanowionemu na podstawie rezolucji (zwanemu dalej Komitetem 1540) sprawozdania na temat działań, które podjęły lub mają zamiar podjąć w celu wdrożenia tej rezolucji.

W dniu 29 marca 2005 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1591 (2005), zwaną dalej „UNSCR 1591 (2005)”, nakładającą środki uniemożliwiające wjazd na lub tranzyt przez terytoria Państw Członkowskich wszystkich osób wskazanych przez Komitet ustanowiony na mocy ustępu 3 rezolucji (zwany dalej „Komitetem”).

W pkt 7 rezolucji nr 1907 (2009) Rada Bezpieczeństwa ONZ wzywa państwa członkowskie do przeprowadzania inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Somalii lub przysyłanych z tego kraju, jeżeli uważają one, że dany ładunek zawiera towary objęte zakazem określonym w pkt 5 i 6 rezolucji lub całkowitym embargiem na dostawy broni do Somalii, aby zapewnić ścisłe wykonanie tych przepisów.

utrzymywały stosunki korespondenckie z bankami podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich, jeżeli państwa członkowskie posiadają informacje, dające podstawę do twierdzenia, że mogłoby to posłużyć do realizacji programów lub działań KRLD dotyczących broni jądrowej, rakiet balistycznych lub innej broni masowego rażenia lub innych działań zakazanych rezolucjami RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013) lub 2094 (2013) lub niniejszą decyzją lub do unikania środków nałożonych rezolucjami lub niniejszą decyzją.

Zgodnie z rezolucją ustanowiony został Komitet Rady Bezpieczeństwa, któremu powierzono zadanie składania Radzie Bezpieczeństwa sprawozdań dotyczących wykonania rezolucji, sporządzanych na podstawie sprawozdań krajowych.

Zgodnie z rezolucją, środki te stosowane były do dnia 15 grudnia 2005 r.

Zgodnie z rezolucją środki te stosowane były do dnia 15 grudnia 2006 r.

Zgodnie z rezolucją środki te stosowane były do dnia 15 grudnia 2005 r.

Ponadto rezolucja RB ONZ nr 2094 (2013) zabrania udzielania publicznego wsparcia finansowego na handel z KRLD, w przypadku gdy takie wsparcie finansowe mogłoby posłużyć do realizacji programów pocisków balistycznych lub jądrowych KRLD lub do innych działań zabronionych na mocy rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), 1874 (2009), 2087 (2013) lub 2094 (2013), lub do unikania środków nałożonych rezolucjami.

Niniejszy układ nie stosuje się do Kosowa, które znajduje się obecnie pod międzynarodową administracją na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 1244 z dnia 10 czerwca 1999 r. Nie narusza to obecnego statusu Kosowa lub ustalenia jego ostatecznego statusu na mocy rezolucji.

Następnie Rada Bezpieczeństwa przyjęła rezolucje: 1673 (2006), 1810 (2008) i 1977 (2011), które powtórzyły cele rezolucji 1540 (2004), i wyraziła zainteresowanie Rady Bezpieczeństwa zintensyfikowaniem jej wysiłków na rzecz propagowania pełnej realizacji rezolucji.

W rezolucji RB ONZ nr 1540 (2004) państwa zostały wezwane do przedstawienia Komitetowi Rady Bezpieczeństwa ustanowionemu na podstawie tej rezolucji (zwanemu dalej Komitetem 1540) sprawozdania na temat działań, które podjęły lub mają zamiar podjąć w celu wdrożenia rezolucji.