Propagowanie mężczyzn i kobiet oraz niedyskryminacji

mężczyzn i kobiet oraz niedyskryminacja

Artykuł 16 mężczyzn i kobiet oraz niedyskryminacja

Przy formułowaniu zasad członkostwa w komitecie monitorującym państwa członkowskie uwzględniają zaangażowanie partnerów, którzy uczestniczyli w przygotowaniu programów, i dążą do promowania mężczyzn i kobiet oraz niedyskryminacji.

propagowanie mężczyzn i kobiet oraz wspieranie walki z wszelkimi formami dyskryminacji z uwagi na płeć, rasę oraz pochodzenie etniczne, religię lub wierzenia, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną;

Podobnie art. 3 ust. 2 Traktatu wymaga, aby Wspólnota we wszystkich swoich działaniach zmierzała do zniesienia nierówności oraz wspierania równości mężczyzn i kobiet, zapewniając w ten sposób trwałe włączenie wymiaru mężczyzn i kobiet do wszystkich polityk wspólnotowych.

Opisać działania promujące mężczyzn i kobiet na poszczególnych etapach realizacji programu (projekt, realizacja, monitorowanie i ocena).

Po trzecie, państwa członkowskie i regiony powinny realizować cel wspierania mężczyzn i kobiet na wszystkich etapach opracowywania i realizacji programów i projektów.

Taki wniosek jest w pełni spójny z decyzją Rady 2001/51/WE z dnia 20 grudnia 2000 r. ustanawiającą program odnoszący się do wspólnotowej strategii ramowej w sprawie równości płci (2001-2005) [4] obejmującej wszystkie polityki Wspólnoty i skierowanej na wspieranie mężczyzn i kobiet poprzez dostosowywanie tych polityk oraz praktycznych środków w celu poprawy pozycji mężczyzn i kobiet w społeczeństwie.

Zgodnie z zasadą mężczyzn i kobiet należy promować włączanie problematyki równouprawnienia płci do wszystkich dziedzin polityki w ramach wszystkich sekcji niniejszego programu i działań podejmowanych w jego ramach.

W pierwszym rocznym raporcie Komisji w sprawie mężczyzn i kobiet, przygotowanym na wiosenne posiedzenie Rady w 2006 r. stwierdza się, że w większości dziedzin polityki zachodzą istotne nierówności między płciami, że brak równości mężczyzn i kobiet jest zjawiskiem wielowymiarowym, z którym należy się zmierzyć przyjmując kompleksowy zestaw różnych środków polityki, i że niezbędne jest zwiększenie wysiłków dla realizacji celów strategii lizbońskiej.

Podobnie, art. 3 ust. 2 Traktatu wymaga, aby Wspólnota dążyła do zniesienia nierówności oraz wspierania mężczyzn i kobiet we wszystkich jej działaniach.

mężczyzn i kobiet we wszystkich dziedzinach, w tym dostęp do zatrudnienia, rozwój kariery, godzenie życia zawodowego i prywatnego oraz promowanie równości wynagrodzeń za taką samą pracę;

Art. 21 i 23 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej zakazują wszelkiej dyskryminacji opartej na płci i wymagają zapewnienia mężczyzn i kobiet we wszystkich dziedzinach.

Podobnie, art. 3 ust. 2 Traktatu wymaga od Wspólnoty, aby zmierzała do zniesienia nierówności oraz wspierania mężczyzn i kobiet we wszystkich swoich działaniach.

Zgodnie z art. 3 Traktatu Wspólnota zmierza do zniesienia nierówności oraz wspierania mężczyzn i kobiet we wszystkich swych działaniach.

Artykuł 153 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”) umożliwia Unii wspieranie i uzupełnianie działań państw członkowskich między innymi w dziedzinie mężczyzn i kobiet w odniesieniu do ich szans na rynku pracy i traktowania w pracy.

Państwa członkowskie i Komisja promują mężczyzn i kobiet przez uwzględnianie horyzontalne problematyki równości płci, zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, na wszystkich etapach przygotowania, wdrażania, monitorowania i ewaluacji programów operacyjnych.

Gromadzenie, analiza i rozprzestrzenianie obiektywnych, rzetelnych i porównywalnych informacji i danych na temat mężczyzn i kobiet, opracowanie odpowiednich narzędzi zwalczania wszelkich form dyskryminacji ze względu na płeć oraz włączania wymiaru płci do wszystkich dziedzin polityki, wspieranie dialogu między zainteresowanymi stronami oraz podnoszenie poziomu świadomości obywateli UE, to działania niezbędne dla umożliwienia Wspólnocie skutecznego promowania i wprowadzania w życie polityki równości płci, w szczególności w rozszerzonej Unii.

W kontekście podejmowanych przez nią wysiłków na rzecz osiągnięcia spójności gospodarczej i społecznej Wspólnota stawia jako swoje cele, na wszystkich etapach wdrażania funduszy, zniesienie nierówności oraz wspieranie mężczyzn i kobiet zapisanych w art. 2 i 3 Traktatu, jak również zwalczanie dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.