Trójstronne kierowanie Fundacją, Europejską Agencją ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy oraz Europejskim Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego przez przedstawicieli , organizacji pracodawców i organizacji pracowników jest niezbędne dla ich skutecznej działalności.

W obrębie Rady Zarządzającej tworzy się grupy obejmujące odpowiednio przedstawicieli , organizacji pracodawców i organizacji pracowników.

Unia Europejska przyjmuje do wiadomości rezultaty szczytu SADC z dnia 20 maja 2011 r. Szefowie państw i zdecydowali zwołać w najbliższym możliwym terminie spotkanie wszystkich partii madagaskarskich w celu ustalenia harmonogramu działań mających doprowadzić do przeprowadzenia wolnych i wiarygodnych wyborów.

Trzeci etap unii gospodarczej i walutowej („UGW”) rozpoczął się dnia 1 stycznia 1999 r. Rada, zebrana w Brukseli w dniu 3 maja 1998 r. w składzie szefów państw lub , zdecydowała, że Belgia, Niemcy, Hiszpania, Francja, Irlandia, Włochy, Luksemburg, Niderlandy, Austria, Portugalia i Finlandia spełniły warunki konieczne do przyjęcia euro z dniem 1 stycznia 1999 r. [3].

Trzeci etap unii gospodarczej i walutowej („UGW”) rozpoczął się dnia 1 stycznia 1999 r. Dnia 3 maja 1998 r., decyzją 98/317/WE [1] Rada, zebrana w Brukseli w składzie szefów państw lub , zdecydowała, że Belgia, Niemcy, Hiszpania, Francja, Irlandia, Włochy, Luksemburg, Niderlandy, Austria, Portugalia i Finlandia spełniły warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty z dniem 1 stycznia 1999 r.

Trzeci etap unii gospodarczej i walutowej rozpoczął się dnia 1 stycznia 1999 r. Dnia 3 maja 1998 r. Rada, zebrana w Brukseli w składzie szefów państw lub , zdecydowała, że Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Irlandia, Luksemburg, Niderlandy, Niemcy, Portugalia i Włochy spełniły warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty z dniem 1 stycznia 1999 r. [4].

Trzeci etap unii gospodarczej i walutowej rozpoczął się dnia 1 stycznia 1999 r. Dnia 3 maja 1998 r. Rada, zebrana w Brukseli w składzie szefów państw lub , zdecydowała, że Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Irlandia, Luksemburg, Niderlandy, Niemcy, Portugalia i Włochy spełniły warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty z dniem 1 stycznia 1999 roku [4].

mogą przyczyniać się do rozwoju rynków treści poprzez udostępnianie informacji sektora publicznego na przejrzystych, skutecznych i niedyskryminacyjnych warunkach.

W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) i c) w odniesieniu do państw, które napotykają szczególne ograniczenia konstytucyjne, rozwiązanie szczególne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych może zostać przyznane państwu, które nie dokonało ratyfikacji i skutecznego wdrożenia nie więcej niż dwóch z szesnastu konwencji określonych w części A załącznika III, pod warunkiem, że:

W konkluzjach Rady ECOFIN wyszczególniono następujące zasady:interwencja powinna nastąpić we właściwym czasie, a wsparcie powinno zasadniczo mieć charakter tymczasowy,państwa członkowskie będą mieć na uwadze interesy podatników,obecni akcjonariusze powinni ponosić stosowne konsekwencje interwencji,rząd powinien mieć możność wprowadzenia zmiany w kierownictwie,kierownictwo nie powinno zachowywać nienależnych korzyści – mogą mieć między innymi uprawnienia do wpływania na wysokość wynagrodzeń,należy chronić uzasadnione interesy konkurencyjnych instytucji, w szczególności przez zasady pomocy państwa,należy unikać negatywnych skutków związanych ze współzależnością gospodarek.

ODNOTOWUJĄC, iż należy uwzględnić zobowiązania Republiki Południowej Afryki i każdego państwa członkowskiego Wspólnoty podjęte w ramach Grupy Dostawców Jądrowych,

po jednym przedstawicielu z ministerstw lub instytucji rządowych każdego państwa członkowskiego, odpowiedzialnych za promowanie równych szans; przedstawiciele są powoływani przez każdego z państw członkowskich;

Konwencja między Jugosławii i Francji w sprawie uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, podpisana w Paryżu dnia 18 maja 1971 r.,

Skupiając się na regionach dotkniętych przez konflikty, iTrace będzie służył jako globalny mechanizm raportowania umożliwiający poszczególnych państw monitorowanie nielegalnego handlu BSiL i inną bronią konwencjonalną oraz amunicją oraz diagnozowanie przypadków jej nielegalnego przejmowania.

poszczególnych państw członkowskich powiadamiają Sekretariat Generalny Rady Unii Europejskiej o zakończeniu procedur wymaganych dla wejścia w życie niniejszej umowy.

Wszelkie dalsze transfery wszelkich materiałów jądrowych, materiałów niejądrowych, sprzętu lub technologii podlegające postanowieniom niniejszej Umowy poza terytorium podlegające jurysdykcji Stron są wykonywane jedynie w ramach zobowiązań zaciągniętych przez poszczególnych państw członkowskich Wspólnoty i Republikę Południowej Afryki w ramach grupy państw dostarczających materiały jądrowe, określanej jako Grupa Dostawców Jądrowych.

Po wejściu w życie traktatu o handlu bronią mechanizm ten będzie także wspomagał monitorowanie realizacji postanowień traktatu, zapewniał wszechstronne informacje przydatne do opracowywania sprawozdań z realizacji oraz zwiększał zdolność poszczególnych państw do przewidywania wpływu podejmowanych przez nie decyzji o pozwoleniu na wywóz broni.

Szwecji i Zjednoczonego Królestwa mogą udzielać zezwoleń na stosowanie odstępstw od niektórych przepisów wykonawczych przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 216/2008 zgodnie z warunkami określonymi w załącznikach do niniejszej decyzji.

Poszanowanie praw człowieka, podstawowych wolności, wspieranie praworządności, zasady demokratyczne, przejrzystość, dobre , pokój i stabilność oraz równość płci mają zasadnicze znaczenie dla rozwoju krajów partnerskich; kwestie te powinny być włączane w główny nurt polityki rozwojowej Unii, w szczególności na etapie programowania i przy zawieraniu porozumień z krajami partnerskimi.

Niniejszy Traktat, sporządzony w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym teksty w każdym z tych języków są na równi autentyczne, zostaje złożony w archiwum rządu Republiki Włoskiej, który przekaże uwierzytelnioną kopię każdemu z pozostałych Państw-Sygnatariuszy.