W celu promowanie harmonijnego, wyrównanego i zrównoważonego rozwoju Unii, ustanawia się wspólne ramy strategiczne (WRS), określone w załączniku I. Wspólne ramy strategiczne ustalają strategiczne zasady kierunkowe dla ułatwienia procesu programowania oraz sektorowej i terytorialnej koordynacji interwencji Unii w ramach EFSI oraz z innymi właściwymi obszarami polityki i instrumentami Unii, zgodnie z celami strategii Unii na rzecz , zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, z uwzględnieniem najważniejszych wyzwań terytorialnych dla poszczególnych typów terytoriów.

Państwa członkowskie koncentrują wsparcie, zgodnie z przepisami dotyczącymi poszczególnych funduszy, na interwencjach przynoszących największą wartość dodaną w odniesieniu do realizacji unijnej strategii na rzecz , zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, z uwzględnieniem najważniejszych wyzwań terytorialnych dla różnych typów terytoriów zgodnie z zakresem WRS, w stosownych przypadkach wyzwań określonych w krajowych programach reform, a także w stosownych zaleceniach dotyczących poszczególnych państw przyjętych na podstawie art. 121 ust. 2 TFUE oraz w stosownych zaleceniach Rady przyjętych na podstawie art. 148 ust. 4 TFUE.

Komisja wystąpiła z wnioskiem w sprawie określenia nowej strategii na kolejne dziesięciolecie – znanej jako strategia „Europa 2020” – dzięki której Unia wyjdzie z kryzysu silniejsza, a jej gospodarka będzie ukierunkowana na , zrównoważony wzrost, sprzyjający włączeniu społecznemu, wraz z wysokim poziomem zatrudnienia, wydajności i spójności społecznej.

Umowa partnerstwa powinna określać rozwiązania zapewniające zgodność z unijną strategią na rzecz , zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, a także z zadaniami poszczególnych funduszy, zgodnie z ich celami traktatowymi, rozwiązania zapewniające skuteczne i efektywne wdrażanie EFSI oraz rozwiązania dotyczące zasady partnerstwa i zintegrowanego podejścia do rozwoju terytorialnego.

znaczenia osi priorytetowej dla realizacji unijnej strategii na rzecz , zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, mając na uwadze szczególne braki, które należy uzupełnić;

W stosownych przypadkach oraz w celu zwiększenia wpływu i skuteczności poprzez tematycznie spójne zintegrowane podejście służącego realizacji celów unijnej strategii na rzecz , zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, oś priorytetowa może, w należycie uzasadnionych przypadkach, łączyć jeden lub więcej komplementarnych priorytetów inwestycyjnych z różnych celów tematycznych, celem osiągnięcia maksymalnego wkładu tej osi priorytetowej.

„unijna strategia na rzecz , zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu” oznacza wymierne cele i wspólne cele wytyczające kierunek działań państw członkowskich i Unii, określone w konkluzjach przyjętych przez Radę Europejską w dniu 17 czerwca 2010 r. jako załącznik I (główne cele UE nowej europejskiej strategii na rzecz zatrudnienia i wzrostu), w zaleceniu Rady z dnia 13 lipca 2010 r. [21] oraz w decyzji Rady 2010/707/UE [22], jak również we wszelkich zmianach tych wymiernych celów i wspólnych celów;

Fundusze polityki spójności wnoszą wkład w opracowywanie i realizację działań Unii prowadzących do wzmocnienia jej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej zgodnie z art. 174 TFUE. Działania wspierane w ramach funduszy polityki spójności również przyczyniają się do realizacji unijnej strategii na rzecz , zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu.

„programowanie” oznacza proces organizacji, podejmowania decyzji i alokacji zasobów finansowych w kilku etapach, angażujący partnerów zgodnie z art. 5, mający na celu realizację, w perspektywie wieloletniej, wspólnego działania przez Unię i państwa członkowskie na drodze do osiągnięcia celów unijnej strategii na rzecz , zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu;

Duże projekty stanowią znaczną część wydatków Unii i często mają znaczenie strategiczne w odniesieniu do realizacji unijnej strategii na rzecz , zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu.

EFSI powinny odgrywać znaczącą rolę w realizacji celów unijnej strategii na rzecz , zrównoważonego wzrostu sprzyjającemu włączeniu społecznemu.

Państwa członkowskie uwzględniają uwarunkowania geograficzne lub demograficzne i podejmują kroki w celu sprostania konkretnym wyzwaniom terytorialnym każdego regionu, by uwolnić jego szczególny potencjał rozwojowy, pomagając mu tym samym również jak najskuteczniej osiągnąć , zrównoważony wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu.

Co dwa lata, począwszy od 2018 r., Komisja umieszcza w swoim rocznym sprawozdaniu z postępów na wiosenne posiedzenie Rady Europejskiej część poświęconą podsumowaniu ostatnich sprawozdań, o których mowa w ust. 1 i 2, w szczególności w odniesieniu do wkładu EFSI w postęp w realizacji unijnej strategii na rzecz , zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu.

Zgodnie z art. 5 państwa członkowskie przestrzegają zasady partnerstwa i wielopoziomowego zarządzania w celu osiągnięcia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz realizowania priorytetów Unii w zakresie , zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu.

Komisja wystąpiła z wnioskiem w sprawie określenia nowej strategii na kolejne dziesięciolecie – strategii „Europa 2020” [4] – dzięki której Unia wyjdzie z kryzysu silniejsza, a jej gospodarka będzie ukierunkowana na , zrównoważony wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu.

Karty zawierające elektroniczny układ scalony (karty „”), nawet z paskiem magnetycznym

Państwa członkowskie powinny zdecydowanie pracować na rzecz stworzenia , zmodernizowanych i w pełni wzajemnie połączonych infrastruktur transportowych i energetycznych oraz korzystać z technologii informacyjno-komunikacyjnych zgodnie z treścią wytycznej nr 4, zapewnić wzrost wydajności, skoordynowaną realizację projektów infrastrukturalnych oraz wspierać tworzenie otwartych, konkurencyjnych i zintegrowanych rynków sieciowych.

palmtopy i „” telefony komórkowe,

SEPA jest w pełni zgodny ze strategią Europa 2020, która ma na celu stworzenie bardziej gospodarki, w której źródłem dobrobytu są innowacje i bardziej efektywne wykorzystywanie dostępnych zasobów.

Pierwszy z nich to środki krótkoterminowe mające na celu zwiększenie popytu, ochronę miejsc pracy i przywrócenie zaufania, a drugi to „ inwestycje”, które w dłuższej perspektywie czasowej mają zapewnić wyższą stopę wzrostu i trwały dobrobyt.