Pomimo szeregu obiektywnych różnic między operatorami internetowych i stacjonarnych gier (na przykład obecność fizyczna w przeciwieństwie do obecności w internecie), Komisja uważa, że wspomniane wyżej różnice między kasynami internetowymi i stacjonarnymi nie są wystarczające dla ustanowienia zasadniczego i decydującego rozróżnienia prawnego i faktycznego między tymi dwoma rodzajami przedsiębiorstw.

Wskazują, że opinia ta, którą wydano w kontekście swobody świadczenia usług, jest zgodna z ideą, że należy uznawać, iż operatorzy gier na odległość znajdują się w odmiennej sytuacji prawnej i faktycznej niż operatorzy stacjonarnych gier hazardowych.

Wreszcie władze duńskie wskazują, że ich system podatkowy dotyczący gier na odległość jest skonstruowany tak, aby zapewnić jak największy poziom dochodów.

Mimo że zgłoszony środek początkowo miał wejść w życie dnia 1 stycznia 2011 r., to w celu zachowania zgodności z przepisami dotyczącymi pomocy państwa przewiduje się, w art. 35 ust. 1 ustawy w sprawie podatków od gier , że Minister ds. Podatków wyznaczy termin wejścia w życie ustawy.

Co więcej, stacjonarne gry należy uznać za ogólne doświadczenie rozrywkowe, które uzupełniają inne czynności, takie jak te oferowane przez restauracje, bary, ośrodki konferencyjne czy hotele.

Ustawa w sprawie podatków od gier ma na celu uregulowanie płatności podatków z tytułu wszystkich gier hazardowych oferowanych lub organizowanych w Danii, niezależnie od tego, czy jest to działalność internetowa czy stacjonarna.

W szczególności władze duńskie twierdziły, że ustanowienie jednolitego poziomu opodatkowania dla wszystkich gier prowadziłoby do niespójnych rozwiązań, niezależnie od wybranego modelu podatkowego.

W tym względzie władze duńskie twierdziły, że stawka podatkowa od gier hazardowych oferowanych w internecie odzwierciedla niezbędną równowagę pomiędzy osiągnięciem celów duńskiego prawodawstwa w zakresie gier zakładających ochronę graczy, z jednej strony, a możliwością sprostania konkurencji ze strony operatorów internetowych mających siedzibę w innych państwach o niższych stawkach podatkowych, z drugiej strony.

Zgodnie z art. 108 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) władze duńskie zgłosiły, dnia 6 lipca 2010 r., wniosek ustawodawczy L 203 w sprawie podatków od gier hazardowych („ustawa w sprawie podatków od gier ” [2]), przyjęty dnia 25 czerwca 2010 r., ze względu na pewność prawa.

Ograniczenie liczby zezwoleń powoduje również problemy dotyczące tego, według jakich kryteriów należy określać liczbę zezwoleń w sposób, który nie jest arbitralny; tego, jak i przez jakie instytucje monitorowane są wymogi uzyskiwania zezwolenia; oraz tego, jak rozwiązywany jest problem nielegalnej działalności, tj. kto podejmuje jakie środki przeciwko nielegalnie świadczonym usługom w zakresie gier [71].

Zgłoszona ustawa w sprawie podatków od gier hazardowych jest częścią pakietu ustaw wprowadzonych w celu zliberalizowania branży gier [7].

Zielona księga była odpowiedzią na konkluzje Rady z grudnia 2010 r., w których z zadowoleniem przyjęto zapowiedź przeprowadzenia przez Komisję Europejską szerokich konsultacji w sprawie gier hazardowych oferowanych w Internecie w obrębie rynku wewnętrznego, które miały umożliwić przeprowadzenie dogłębnej dyskusji na temat kwestii związanych w szczególności z grami hazardowymi oferowanymi w internecie [67], oraz na rezolucję Parlamentu Europejskiego przyjętą 10 marca 2009 r., w której wezwano Komisję do przeanalizowania, w ścisłej współpracy z rządami krajowymi, gospodarczych i niegospodarczych skutków świadczenia transgranicznych usług w zakresie gier [68].

Szwajcarski Instytut Prawa Porównawczego, Badania dotyczące usług w zakresie gier hazardowych w obrębie rynku wewnętrznego Unii Europejskiej, Sprawozdanie końcowe, Komisja Europejska, 2006 r. http://ec.europa.eu/internal_market/services/docs/gry /study1_en.pdf

Ponadto ogólny cel nowej ustawy pozostałby niezmienny, tj. generowanie dochodu z tytułu gier , podobnie jak każdy system poboru dochodów w celu finansowania budżetu publicznego.

dostarczanie muzyki, filmów i gier, w tym gier losowych i , jak również przekazów lub wydarzeń o charakterze politycznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym, naukowym lub rozrywkowym;

Kwestionują domniemaną możliwość konkurowania z innymi formami gier , o których wspomniano w decyzji o wszczęciu postępowania, i zwracają uwagę, że internetowe gry hazardowe są obecnie nielegalne w Grecji.

Zdaniem władz duńskich, fakt, że kilka państw członkowskich zakazuje gier hazardowych oferowanych w internecie, jednocześnie dopuszczając usługi w zakresie stacjonarnych gier , odzwierciedla różnice wynikające ze świadczenia tych dwóch rodzajów gier hazardowych.

W towarzyszącym jej dokumencie roboczym służb Komisji podaje się, że całkowite przychody z gier brutto w przypadku oferowanych w internecie gier w Danii wyniosły 250 milionów EUR w 2008 r., z czego 14 % (tj. 34 miliony EUR) przypadło na gry w kasynie, a 22 % (tj. 56 milionów EUR) na pokera [61].

W przedmiotowej sprawie jako system odniesienia powinien być system podatkowy dotyczący działalności w zakresie gier w Danii.

Liberalizację uznano za niezbędną, aby między innymi dostosować przepisy do prawa UE w następstwie wszczęcia postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego i wydania uzasadnionej opinii dnia 23 marca 2007 r. [51], oraz aby zareagować na zagrożenie, jakie stwarzają nielegalne usługi w zakresie gier w internecie świadczone przez operatorów usług w zakresie gier hazardowych zlokalizowanych w innych państwach.