Państwa członkowskie zapewniają, aby wprowadzenie gatunków ptactwa, które nie występują naturalnie w stanie dzikim na europejskim terytorium państw członkowskich, nie naruszało miejscowej i fauny.

W celu ułatwienia wdrażania niniejszego artykułu opracowuje się w ramach trwającego procesu wdrażania dyrektywy 2000/60/WE, w miarę możliwości do dnia 22 grudnia 2014 r., wytyczne techniczne dotyczące strategii monitorowania i metod analitycznych dla substancji, w tym pobierania próbek oraz monitorowania i fauny.

»matryca« oznacza element środowiska wodnego, a mianowicie wodę, osady lub i faunę;

Należy dołożyć starań, po konsultacji z Komisją, aby ocenić, czy ewentualne wprowadzanie gatunków dzikiego ptactwa niewystępujących naturalnie na europejskim terytorium państw członkowskich nie spowoduje szkód dla miejscowej i fauny.

i/lub fauna w środowisku naturalnym.

przekraczają odnośne środowiskowe normy jakości określone zgodnie z art. 2 pkt 35 dyrektywy 2000/60/WE i załącznikiem V do tej dyrektywy w przybrzeżnych, przejściowych lub terytorialnych częściach wód przylegających do regionu lub podregionu morskiego, w wodzie, osadach lub w faunie i ; i/lub

Niektóre wysoce hydrofobowe substancje akumulują się we i faunie i są prawie niewykrywalne w wodzie, nawet przy wykorzystaniu najbardziej zaawansowanych technik analitycznych.

Państwa członkowskie określają częstotliwość prowadzenia monitorowania w osadach lub i faunie, pozwalającą zapewnić wystarczające dane do przeprowadzenia wiarygodnej analizy tendencji długoterminowych.

Państwa członkowskie przeprowadzają analizę długoterminowych trendów stężeń tych substancji priorytetowych wymienionych w załączniku I część A, które wykazują tendencję do akumulowania się w osadach lub i faunie, ze szczególnym uwzględnieniem substancji o numerach 2, 5, 6, 7, 12, 15, 16, 17, 18, 20, 21, 26, 28, 30, 34, 35, 36, 37, 43 i 44 wymienionych w załączniku I część A, na podstawie wyników monitorowania stanu wód powierzchniowych prowadzonego zgodnie z art. 8 dyrektywy 2000/60/WE.

Ustawa o i faunie stanowi podstawę prawną ochrony dziko występujących roślin i zwierząt, a Ustawa o ochronie przyrody z 1998 r. stanowi podstawę prawną funkcjonowania obszarów ochrony przyrody.

Z zastrzeżeniem art. 4 dyrektywy 2000/60/WE państwa członkowskie podejmują działania w celu zapewnienia, aby nie nastąpił znaczny wzrost takich stężeń w osadach lub właściwej i faunie.

Na podstawie informacji zebranych zgodnie z art. 5 i 8 dyrektywy 2000/60/WE, na mocy rozporządzenia (WE) nr 166/2006 oraz innych dostępnych danych państwa członkowskie opracowują wykaz, obejmujący mapy, jeżeli są dostępne, emisji, zrzutów i strat wszystkich substancji priorytetowych i substancji zanieczyszczających wymienionych w części A załącznika I do niniejszej dyrektywy dla każdego obszaru dorzecza lub części obszaru dorzecza znajdujących się na ich terytorium, w tym, w stosownych przypadkach, ich stężenie w osadach oraz i faunie.

Ze względu na to, że żaden z gatunków lub wyższych taksonów włączonych do załącznika A nie jest opatrzony adnotacją skutkującą tym, że jego mieszańce są traktowane zgodnie z przepisami art. 4 ust. 1 rozporządzenia, oznacza to, że sztucznie rozmnażane mieszańce wytwarzane z jednego lub większej liczby tych gatunków lub taksonów mogą być przedmiotem handlu ze świadectwem sztucznego rozmnażania oraz że nasiona oraz pyłki (w tym pyłkowiny), cięte kwiaty, rozsady lub hodowle tkanek uzyskiwane in vitro w środowisku stałym lub ciekłym, transportowane w sterylnych pojemnikach tych mieszańców nie podlegają przepisom rozporządzenia.

W celu otrzymania delikatnej i gładkiej konsystencji i uwydatnienia w smaku „Morbier” delikatnych nut niezbędne jest stosowanie surowego mleka o szczególnej mlekowej.

Odsetek trwających lub ukończonych projektów powstałych w celu poprawy stanu ochrony w rozumieniu dyrektywy Rady 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i oraz dyrektywy 2009/147/WE w sprawie ochrony dzikiego ptactwa.

Rodzaje formy ochrony wykorzystywane w celu ochrony fauny, flory, siedlisk przyrodniczych i krajobrazów (te ostatnie pod względem znaczenia dla ochrony fauny, oraz siedlisk przyrodniczych);

„Udój odbywa się dwa razy dziennie, rano i wieczorem. Zabrania się pomijania jednego udoju. W trosce o zachowanie naturalnej mleka stosowane produkty nie zawierają środków dezynfekujących z wyjątkiem przypadku stwierdzenia nieprawidłowości”.

Zwiększenie liczby udojów dziennie szkodzi naturalnej mleka.

Należy zachować naturalną mleka.

handel okazami chronionych gatunków dzikiej fauny lub , ich częściami lub pochodnymi, z wyjątkiem przypadków gdy postępowanie takie dotyczy nieznacznej liczby takich okazów i ma nieznaczny wpływ na zachowanie gatunków;