Ze względu na to, że żaden z gatunków lub wyższych taksonów objętych załącznikiem A nie jest opatrzony adnotacją skutkującą tym, że jego mieszańce są traktowane zgodnie z przepisami art. 4 ust. 1 rozporządzenia, oznacza to, że sztucznie rozmnażane mieszańce wytwarzane z jednego lub większej liczby tych gatunków lub taksonów mogą być przedmiotem handlu ze świadectwem sztucznego rozmnażania, oraz że nasiona oraz pyłki (w tym pollinia), cięte kwiaty, rozsady lub hodowle tkanek uzyskiwane in vitro w środowisku stałym lub ciekłym, transportowane w sterylnych pojemnikach tych mieszańców nie podlegają przepisom rozporządzenia.

Ze względu na to, że żaden z gatunków lub wyższych taksonów objętych załącznikiem A nie jest opatrzony adnotacją skutkującą traktowaniem jego mieszańców zgodnie z przepisami art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, oznacza to, że sztucznie rozmnażane mieszańce wytwarzane z jednego lub większej liczby tych gatunków lub taksonów mogą być przedmiotem handlu ze świadectwem sztucznego rozmnażania oraz że nasiona i pyłki (w tym pyłkowiny), cięte kwiaty, rozsady lub hodowle tkanek tych mieszańców uzyskiwane metodą in vitro w środowisku stałym lub ciekłym, transportowane w sterylnych pojemnikach nie podlegają przepisom niniejszego rozporządzenia.

Ze względu na to, że żaden z gatunków lub wyższych taksonów objętych załącznikiem A nie jest opatrzony adnotacją skutkującą traktowaniem jego mieszańców zgodnie z przepisami art. 4 ust. 1 rozporządzenia, oznacza to, że sztucznie rozmnażane mieszańce wytwarzane z jednego lub większej liczby tych gatunków lub taksonów mogą być przedmiotem handlu ze świadectwem sztucznego rozmnażania oraz że nasiona i pyłki (w tym pyłkowiny), cięte kwiaty, rozsady lub hodowle tkanek tych mieszańców uzyskiwane metodą in vitro w środowisku stałym lub ciekłym, transportowane w sterylnych pojemnikach nie podlegają przepisom rozporządzenia.

Ze względu na to, że żaden z gatunków lub wyższych taksonów objętych załącznikiem A nie jest opatrzony adnotacją skutkującą traktowaniem jego mieszańców zgodnie z przepisami art. 4 ust. 1 rozporządzenia, oznacza to, że sztucznie rozmnażane mieszańce wytwarzane z jednego lub większej liczby tych gatunków lub taksonów mogą być przedmiotem handlu ze świadectwem sztucznego rozmnażania oraz że nasiona i pyłki (w tym pyłkowiny), cięte kwiaty, rozsady lub hodowle tkanek tych mieszańców uzyskiwane metodą in vitro w środowisku stałym lub ciekłym, transportowane w sterylnych pojemnikach nie podlegają przepisom rozporządzenia.

Ze względu na to, że żaden z gatunków lub wyższych taksonów objętych załącznikiem A nie jest opatrzony adnotacją skutkującą traktowaniem jego mieszańców zgodnie z przepisami art. 4 ust. 1 rozporządzenia, oznacza to, że sztucznie rozmnażane mieszańce wytwarzane z jednego lub większej liczby tych gatunków lub taksonów mogą być przedmiotem handlu ze świadectwem sztucznego rozmnażania, oraz że nasiona oraz pyłki (w tym pyłkowiny), cięte kwiaty, rozsady lub hodowle tkanek tych mieszańców uzyskiwane in vitro w środowisku stałym lub ciekłym, transportowane w sterylnych pojemnikach nie podlegają przepisom rozporządzenia.

Ze względu na to, że żaden z gatunków lub wyższych taksonów objętych załącznikiem A nie jest opatrzony adnotacją skutkującą traktowaniem jego mieszańców zgodnie z przepisami art. 4 ust. 1 rozporządzenia, oznacza to, że sztucznie rozmnażane mieszańce wytwarzane z jednego lub większej liczby tych gatunków lub taksonów mogą być przedmiotem handlu ze świadectwem sztucznego rozmnażania oraz że nasiona oraz pyłki (w tym pyłkowiny), cięte kwiaty, rozsady lub hodowle tkanek tych mieszańców uzyskiwane metodą in vitro w środowisku stałym lub ciekłym, transportowane w sterylnych pojemnikach nie podlegają przepisom rozporządzenia.

na terenach mających znaczenie dla Wspólnoty zgodnie z dyrektywą Rady 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i ;na obszarach objętych siecią Natura 2000, obejmujących obszary specjalnej ochrony zgodnie z dyrektywą Rady 79/409/EWG w sprawie ochrony dzikiego ptactwa, ani terenów objętych dyrektywą 92/43/EWG lub innych obszarów usytuowanych poza Wspólnotą Europejską, które podlegają odpowiednim przepisom Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej.Wnioskodawca przedkłada właściwemu organowi oświadczenie o zgodności z powyższym wymogiem wydane przez właściwe organy.

Ponadto państwa członkowskie powinny mieć możliwość ustalenia środowiskowych norm jakości dla osadów lub fauny i na szczeblu krajowym i stosowania ich zamiast środowiskowych norm jakości dla wód określonych w niniejszej dyrektywie.

właściwości środowiska, które może być narażone (np. czy w środowisku, które może być narażone na działanie GMM, znajdują się znane zasoby fauny i , na które mogą mieć negatywny wpływ mikroorganizmy stosowane w działalności ograniczonego stosowania);

Dla tych trzech substancji należy zatem ustanowić środowiskowe normy jakości dla fauny i na poziomie Wspólnoty.

dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i (dyrektywa siedliskowa);

dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i (dyrektywa siedliskowa).

ścisła współpraca z organami administracyjnymi CITES oraz organami ścigania w krajach źródłowych, tranzytu oraz docelowych poza Wspólnotą, a także sekretariatem CITES, MOPK Interpol oraz Światową Organizacją Celną w celu wykrywania, zniechęcania do handlu oraz zapobiegania handlowi gatunkami dzikiej fauny i poprzez wymianę informacji oraz danych wywiadowczych;

Artykuł 3 ust. 2 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i [2] zobowiązuje państwa członkowskie do brania udziału w tworzeniu sieci specjalnych obszarów ochrony, zwanej „Natura 2000”, obejmującej typy siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków wymienionych w załącznikach do tej dyrektywy.

Jeżeli państwo członkowskie stwierdza, że wycinka roślin podatnych na obszarze o promieniu 500 m od rośliny porażonej przez węgorka sosnowca byłaby nieproporcjonalna, na przykład gdy obszar porażony obejmuje obszary chronione zgodnie z dyrektywą Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i [3] i dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa [4], powinny być dostępne alternatywne warianty zarządzania ryzykiem, zakładające wycinkę roślin podatnych na mniejszą skalę.

Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i [2] oraz dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej [3] mają, między innymi, służyć ochronie, zachowaniu i poprawie stanu środowiska wodnego, w którym węgorze spędzają część swojego życia; konieczne jest zapewnienie koordynacji i spójności środków stosowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i na mocy wyżej wymienionych dyrektyw.

przestały być zgodne z definicją „kwalifikowania się” z powodu wdrożenia dyrektywy Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa [20], dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i [21] oraz dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej [22], lub

Projekty o charakterze demonstracyjnym lub dotyczące najlepszych praktyk, w tym odnoszące się do zarządzania obszarami Natura 2000 i do wyznaczania tych obszarów zgodnie z dyrektywą Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i [6] oraz dyrektywą Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa [7], powinny kwalifikować się do finansowania wspólnotowego przez LIFE+, z wyjątkiem przypadków, w których kwalifikują się one do finansowania przez inne instrumenty finansowe Wspólnoty.

Projektom mającym negatywny wpływ na środowisko należy wydawać pozwolenia ze względu na nadrzędny interes publiczny, gdy zostaną spełnione wszystkie warunki przewidziane w dyrektywie Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i [13] oraz w dyrektywie 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy dla wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej [14].

Skarmianie takie powinno być dozwolone w odniesieniu do niektórych gatunków mięsożernych, o których mowa w dyrektywie Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i [11], oraz w odniesieniu do niektórych gatunków ptaków drapieżnych, o których mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa [12] w celu uwzględnienia naturalnego zachowania żywieniowego tych gatunków.