W świetle Komisji w tej dziedzinie, a w szczególności częstotliwości, z jaką powszechnie niezbędne jest korygowanie polityki w zakresie pomocy państwa, właściwe jest ograniczenie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia.

W świetle Komisji w tej dziedzinie, a w szczególności częstotliwości, z jaką powszechnie niezbędne jest korygowanie polityki pomocy państwa, właściwe jest ograniczenie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1860/2004 z dnia 6 października 2004 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis dla sektora rolnego i sektora rybołówstwa [15], które opiera się na Komisji w tej dziedzinie, przewiduje, że bardzo niskie kwoty pomocy w sektorze rolnym można uznać pod pewnymi warunkami za środki niespełniające wszystkich kryteriów określonych w art. 87 ust. 1 traktatu WE.

Przede wszystkim należy podkreślić, że względy przedstawione w tych punktach opierają się na specyfice sektora dostępu szerokopasmowego i odzwierciedlają dotychczasowe Komisji w tej dziedzinie.

Uwzględniając Komisji, w szczególności częstotliwość, z jaką zasadniczo należy dokonywać przeglądu polityki pomocy państwa, a w szczególności uwzględniając okres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1998/2006 i rozporządzenia (WE) nr 1860/2004, właściwe jest ograniczenie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2013 r. Na wypadek, gdyby niniejsze rozporządzenie przestało obowiązywać i nie zostało przedłużone, państwa członkowskie powinny dysponować sześciomiesięcznym okresem dostosowawczym w odniesieniu do pomocy de minimis objętej niniejszym rozporządzeniem.

W świetle Komisji powinny zostać ustalone pułapy pomocy na poziomie zapewniającym odpowiednią równowagę między minimalizacją zakłóceń konkurencji w sektorze pomocy oraz celem, jakim jest ułatwienie rozwoju działalności gospodarczej małych i średnich przedsiębiorstw w sektorze rolnym.

W świetle Komisji, przy spełnieniu pewnych warunków, maksymalna kwota pomocy w wysokości 3000 EUR na beneficjenta w okresie trzech lat może wzrosnąć do 7500 EUR, a pułap 0,3 % produkcji rocznej sektora rolnego do 0,75 % i pozostanie to bez wpływu na wymianę handlową między państwami członkowskimi oraz nie zakłóci konkurencji ani nie spowoduje takiego zagrożenia, a pomoc przyznana w tych granicach nie wejdzie w zakres art. 87 ust. 1 Traktatu.

Z Komisji zdobytych podczas stosowania rozporządzenia (WE) nr 1535/2007 wynika, że maksymalną kwotę pomocy dla jednego przedsiębiorstwa na okres trzech lat należy podnieść do 15000 EUR, a górny limit krajowy – do 1 % rocznej produkcji.

Uwzględniając Komisji, a w szczególności konieczność systematycznego dokonywania przeglądu jej polityki w zakresie pomocy państwa, właściwe jest ograniczenie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia.

Uwzględniając Komisji, a w szczególności konieczność systematycznego dokonywania przeglądu jej polityki w zakresie pomocy państwa, właściwe jest ograniczenie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia.

Uwzględniając Komisji, a w szczególności konieczność systematycznego dokonywania przeglądu jej polityki w zakresie pomocy państwa, właściwe jest ograniczenie okresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia.

Uwzględniając Komisji, a w szczególności częstotliwość, z jaką zasadniczo należy dokonywać przeglądu polityki pomocy państwa, właściwe jest ograniczenie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia.

Uwzględniając Komisji, a w szczególności częstotliwość, z jaką niezbędne są zmiany w polityce pomocy państwa, właściwe jest ograniczenie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia.

Z Komisji wynika, iż pomoc w postaci niewielkich kwot w określonych warunkach nie podlega pod postanowienia art. 87 ust. 1 traktatu WE.

Komisja powinna mieć możliwość stosowania wyłączeń w odniesieniu do niektórych rodzajów pomocy dla leśnictwa, w tym pomocy objętej programami rozwoju obszarów wiejskich, oraz w odniesieniu do pomocy na rzecz promowania i reklamy produktów z sektora spożywczego niewymienionych w załączniku I, jeśli z Komisji wynika, że zakłócenia konkurencji są ograniczone, oraz można określić jasne warunki zgodności.

Z Komisji wynika, że sprawna współpraca pomiędzy Komisją i organami ds. konkurencji w jurysdykcjach spoza EOG przynosi zainteresowanym stronom znaczne korzyści.

Z Komisji wynika, że pożyczki objęte zabezpieczeniem pokrywającym co najmniej 50 % pożyczki i nieprzekraczające 1000000 EUR w okresie pięciu lat albo 500000 EUR w okresie dziesięciu lat można uznać za posiadające ekwiwalent dotacji brutto nieprzekraczający pułapu de minimis.

Z Komisji wynika, że pożyczki objęte zabezpieczeniem pokrywającym co najmniej 50 % pożyczki i nieprzekraczające 75000 EUR w okresie pięciu lat albo 37500 EUR w okresie dziesięciu lat można uznać za posiadające ekwiwalent dotacji brutto nieprzekraczający pułapu de minimis.

Z Komisji wynika, że pomoc na niektóre rodzaje infrastruktury szerokopasmowej nie prowadzi do żadnych istotnych zakłóceń i mogłaby kwalifikować się do wyłączenia grupowego, pod warunkiem że spełnione są pewne warunki zgodności i infrastruktura ta jest realizowana na „białych obszarach na mapie”, tzn. w obszarach, na których nie ma infrastruktury tej samej kategorii (ani sieci szerokopasmowych, ani sieci bardzo szybkiego dostępu nowej generacji (NGA)) i na których wprowadzenie takiej infrastruktury w najbliższej przyszłości jest mało prawdopodobne – jak przewidują kryteria opracowane w wytycznych.

Jeśli chodzi o pomoc dotyczącą transportu lotniczego i morskiego, z Komisji wynika, że pomoc o charakterze społecznym w zakresie transportu na rzecz mieszkańców regionów oddalonych, takich jak regiony najbardziej oddalone i wyspy, w tym wyspiarskie państwa członkowskie stanowiące jeden region i obszary słabo zaludnione, nie prowadzi do żadnych poważnych zakłóceń, pod warunkiem że jest udzielana bez względu na tożsamość przewoźnika.