W myśl art. 1 ust. 3 w części I protokołu 3 „Urząd Nadzoru EFTA jest informowany, w czasie odpowiednim do przedstawienia swych uwag, o wszelkich planach przyznania lub zmiany pomocy […]. Dane państwo nie może wprowadzać w życie projektowanych środków, procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej”.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 części I protokołu 3 do porozumienia o nadzorze i Trybunale „Urząd Nadzoru EFTA należy powiadamiać z wystarczającym wyprzedzeniem, aby umożliwić mu przedstawienie swoich uwag, o jakichkolwiek planach przyznania lub zmiany pomocy. […]. Dane państwo nie może wprowadzać w życie projektowanych środków, procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej”.

Dane państwo nie może wprowadzać w życie projektowanych środków, procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej.

Dane państwo nie może wprowadzać w życie projektowanych środków, procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej”.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 części I protokołu 3 „Urząd Nadzoru EFTA informowany jest, w czasie pozwalającym mu na przedstawienie uwag, o wszelkich planach przyznania lub zmiany pomocy […]. Dane państwo nie może wprowadzać w życie proponowanych środków, procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej”.

Na mocy art. 1 ust. 3 w części I protokołu 3 „Urząd Nadzoru EFTA informowany jest, w czasie pozwalającym mu na przedstawienie uwag, o wszelkich zamiarach przyznania lub zmiany pomocy […]. Dane państwo nie może wprowadzać w życie proponowanych środków, procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej”.

Dane państwo nie może wprowadzać w życie projektowanych środków procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej”.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 w części I protokołu 3 „Urząd Nadzoru EFTA informowany jest, w czasie pozwalającym mu na przedstawienie uwag, o wszelkich zamiarach przyznania lub zmiany pomocy (…). Dane państwo nie może wprowadzać w życie projektowanych środków, procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej”.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 części I protokołu 3 „Urząd Nadzoru EFTA jest informowany, w czasie pozwalającym mu na przedstawienie uwag, o wszelkich planach przyznania lub zmiany pomocy (…). Dane państwo nie może wprowadzać w życie proponowanych środków, procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej”.

Zgodnie z art. 88 ust. 3 Traktatu WE państwa członkowskie muszą informować Komisję o wszelkich planach przyznania lub zmiany pomocy i nie mogą wprowadzać w życie projektowanych środków procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej.

Na podstawie art. 108 ust. 3 TFUE państwa członkowskie muszą informować Komisję o wszelkich planach przyznania lub zmiany pomocy i nie mogą wprowadzać w życie projektowanych środków procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej.

procedura wprowadzania ograniczeń nie zostanie zakończona, ograniczenie dotyczące stosowania kadmu i jego związków należy stosować jedynie do typów tworzywa sztucznego wymienionych w pozycji 23 załącznika XVII przed przyjęciem rozporządzenia (UE) nr 494/2011.

Powyższa pomoc nie spełnia założeń wymienionych w wytycznych regionalnych, nie można udowodnić sytuacji przeciwnej.

Państwo zgłaszające takie zastrzeżenie jest traktowane w odniesieniu do tej zmiany jak Państwo nie będące Stroną niniejszej Konwencji, nie wycofa tego zastrzeżenia.

Jeżeli przywóz produktu był już objęty środkiem ochronnym, środek taki nie może być ponownie stosowany wobec tego produktu, nie upłynął okres równy okresowi stosowania poprzedniego środka.

W odniesieniu do zasad zakończenia działalności, które ograniczają przedsiębiorstwom możliwość wyboru opodatkowania podatkiem tonażowym, nie upłynie okres trzech lat podatkowych, Komisja uważa, że są one dobrze opracowane i pozwalają uniknąć „podejścia wybiórczego”, tak więc przedsiębiorstwa w różnych okresach działalności gospodarczej nie będą mogły wybierać między podatkiem dochodowym od osób prawnych lub fizycznych a podatkiem tonażowym, w zależności od tego, który system podatkowy będzie dla nich bardziej korzystny.

W związku z tym „dopóki Komisja nie podejmie decyzji zatwierdzającej, a nawet nie upłynie termin na wniesienie skargi na tę decyzję, beneficjent nie może mieć żadnej pewności co do zgodności z prawem planowanej pomocy, która sama z siebie może dać mu podstawy do uzasadnionych oczekiwań” [62].

Władze francuskie, podobnie jak FPAP i jego zarząd, oceniają, że Komisja nie może przesądzić o istnieniu pomocy państwa, dopóki nie zostaną stwierdzone jakiekolwiek nieprawidłowości związane z jej zwrotem (Francja: „zwrotnej zaliczki nie można uznać za pomoc państwa, nie upłynie termin zwrotu przyznanych środków. FPAP: Czy kwota ta jest możliwa do zwrotu, czy nie?

Ważne jest zatem, aby po złożeniu wniosku o azyl pozostali Państwo w kraju, w którym wniosek ten został złożony, nie zdecydujemy 1) które państwo będzie odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu lub 2) czy wniosek ten zostanie rozpatrzony w naszym państwie.

odpowiadają za zapewnienie, by personel był odpowiednio wykształcony, kompetentny i stale szkolony oraz by podlegał nadzorowi, nie wykaże się wymaganymi umiejętnościami.