Wkład EFRR w każdy z programów transgranicznych i programów dotyczących morskich w ramach instrumentów, o których mowa w ust. 2, zostaje przyznany, pod warunkiem że wkład takich instrumentów w każdy z takich programów jest co najmniej równoważny wkładowi EFRR.

W 2008 i 2009 r. roczny wkład EFRR, o którym mowa w ust. 2, dla którego nie przedłożono Komisji do dnia 30 czerwca żadnego programu operacyjnego w ramach komponentu transgranicznego i komponentu dotyczącego morskich w ramach instrumentów, o których mowa w ust. 2, zostaje udostępniony zainteresowanemu państwu członkowskiemu na cele finansowania współpracy transgranicznej na podstawie ust. 1 lit. a), w tym współpracy na granicach zewnętrznych.

Komisja przedstawia komitetowi utworzonemu na mocy art. 150 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 roczne podsumowanie finansowego z wdrażania programów transgranicznych i programów dotyczących morskich w ramach ESI oraz programów transgranicznych w ramach IPA II, które otrzymują wsparcie z EFRR zgodnie z niniejszym artykułem.

Jeżeli do dnia 30 czerwca 2017 r. nadal działają programy transgraniczne i programy dotyczące morskich w ramach EIS i programy transgraniczne w ramach IPA II, które nie zostały przedłożone Komisji, cały określony w ust. 4 wkład z EFRR dla tych programów na pozostałe lata do 2020 r., który nie został realokowany na inny program przedłożony w ramach tej samej kategorii programów współpracy zewnętrznej, zostaje alokowany na wewnętrzne programy współpracy transgranicznej na mocy ust. 1 lit. a), w których uczestniczy dane państwo członkowskie lub w których uczestniczą dane państwa członkowskie.

Roczne środki odpowiadające wsparciu z EFRR dla programów transgranicznych i programów dotyczących morskich w ramach EIS i dla programów transgranicznych w ramach IPA II zapisywane są we właściwych pozycjach budżetowych tych instrumentów na rok budżetowy 2014.

Wsparcie z EFRR dla poszczególnych programów transgranicznych i programów dotyczących morskich w ramach EIS i dla programów transgranicznych w ramach IPA II jest udzielane pod warunkiem przyznania co najmniej równoważnych kwot z EIS i IPA II.

Komisja i państwa członkowskie, których to dotyczy, określają wkład z EFRR dla programów transgranicznych i programów dotyczących morskich w ramach EIS oraz dla programów transgranicznych w ramach IPA II.

W 2015 i 2016 r. roczny wkład z EFRR na programy w ramach EIS oraz IPA II, w odniesieniu do którego do dnia 30 czerwca nie został przedłożony Komisji żaden program transgraniczny ani program dotyczący morskich w ramach EIS, ani program transgraniczny w ramach IPA II, i który nie został realokowany na inny program przedłożony w ramach tej samej kategorii programów współpracy zewnętrznej, alokuje się na wewnętrzne programy współpracy transgranicznej zgodnie z ust. 1 lit. a), w których uczestniczy dane państwo członkowskie lub w których uczestniczą dane państwa członkowskie.

Projekty wspierające synergie między zintegrowanym zarządzaniem strefą przybrzeżną a planowaniem przestrzennym obszarów morskich, wykazujące wartość dodaną koordynowania zintegrowanego zarządzania strefą przybrzeżną i planowania przestrzennego obszarów morskich w nowych kontekstach morskich, wspierające konkretne wdrażanie strategii na rzecz morskiego, w tym wdrażanie właściwych przepisów UE, lub łączące zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną i planowanie przestrzenne obszarów morskich z procedurami związanymi z wyznaczeniem morskich obszarów chronionych lub obszarów Natura 2000 i zarządzaniem nimi.

wspiera rozwój i realizację zintegrowanych strategii na rzecz morskich przy uwzględnieniu wyważonego podejścia w odniesieniu do wszystkich basenów morskich, a także specyfiki basenów morskich i zlewni oraz w stosownych przypadkach odpowiednich strategii makroregionalnych, a w szczególności tych, w których wprowadzono już wymianę informacji i doświadczeń między różnymi państwami oraz gdzie istnieją międzynarodowe struktury operacyjne;

Beneficjentami Programu mogą być także państwa trzecie, zainteresowane strony w państwach trzecich dzielących morski z państwami członkowskimi Unii, a także międzynarodowe organizacje lub podmioty, które realizują co najmniej jeden z celów ogólnych i operacyjnych określonych w art. 2 i 3.

zachęca do kontynuowania ścisłej współpracy państw członkowskich z państwami trzecimi i podmiotami z państw trzecich dzielących morski z państwami członkowskimi Unii, nad zintegrowanym podejściem, w tym nad ratyfikacją i wdrożeniem konwencji UNCLOS;

wspiera rozwój i realizację zintegrowanych strategii na rzecz basenów morskich przy uwzględnieniu wyważonego podejścia w odniesieniu do wszystkich morskich, a także specyfiki basenów morskich i zlewni oraz w stosownych przypadkach odpowiednich strategii makroregionalnych, a w szczególności tych, w których wprowadzono już wymianę informacji i doświadczeń między różnymi państwami oraz gdzie istnieją międzynarodowe struktury operacyjne;

W odniesieniu do protokołu morskiego szczególnie ważne jest wzięcie pod uwagę dużego prawdopodobieństwa wystąpienia transgranicznych skutków dla środowiska w przypadku wypadków w półzamkniętym morskim, takim jak Morze Śródziemne.

Wspólne programy operacyjne dla morskich mają charakter wielostronny i obejmują kwalifikujące się jednostki terytorialne położone wzdłuż wybrzeża wspólnego basenu morskiego należącego do kilku krajów uczestniczących, w tym co najmniej jednego państwa członkowskiego i jednego kraju partnerskiego, przy uwzględnieniu systemów instytucjonalnych oraz zasady partnerstwa.

Wspólne programy operacyjne dla wybrzeży morskich mają charakter wielostronny, są opracowywane na odpowiednim poziomie terytorialnym i obejmują kwalifikujące się jednostki terytorialne położone wzdłuż wybrzeża wspólnego basenu morskiego należącego do kilku krajów uczestniczących, w tym co najmniej jednego państwa członkowskiego i jednego innego kraju uczestniczącego we współpracy transgranicznej.

w przypadku wybrzeża morskiego, przybrzeżne jednostki terytorialne odpowiadające poziomowi NUTS 2 lub równoważne, położone wzdłuż wybrzeża basenu morskiego wspólnego dla państw członkowskich i innych krajów uczestniczących we współpracy transgranicznej.

Obszary w krajach innych niż państwa członkowskie lub inne kraje uczestniczące we współpracy transgranicznej, które to obszary przylegają do kwalifikujących się regionów określonych w art. 8 ust. 1 lit. a) i b) lub które są położone wzdłuż wybrzeża wspólnego morskiego, gdzie realizowany jest wspólny program operacyjny, mogą być objęte wspólnym programem operacyjnym i korzystać z unijnego wsparcia udzielanego na podstawie niniejszego rozporządzenia na warunkach określonych w dokumencie programowym, o którym mowa w art. 9 ust. 1.

zapewnić, że obszary, które mają wspólne istotne cechy geograficzne (wyspy, jeziora, rzeki, morskie lub pasma górskie), będą wspierać wspólne gospodarowanie swoimi zasobami naturalnymi i ich propagowanie;

Komisja i kraje uczestniczące podejmują właściwe środki w celu zapewnienia, by programy współpracy transgranicznej, w szczególności dotyczące wybrzeża morskiego, ustanowione na mocy niniejszego rozporządzenia i programy współpracy ponadnarodowej ustanowione na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1299/2013 mające częściowo pokrywający się zasięg geograficzny, w pełni się uzupełniały i wzajemnie się umacniały.