W związku z tym należy również zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 61 ustawy o komercyjnych [2003] banki „przedstawiają bilanse, rachunki zysków i strat oraz inne sprawozdania finansowe oraz sprawozdania i dokumenty statystyczne bankowemu organowi regulacyjnemu Rady Państwa oraz Ludowemu Bankowi Chin”.

Ponadto art. 34 ustawy nr 13 o komercyjnych [2003] stanowi, że banki „prowadzą działalność kredytową zgodnie z zapotrzebowaniem krajowej gospodarki i rozwojem społecznym oraz zgodnie z wytycznymi państwowej polityki przemysłowej”.

Rząd ChRL stwierdził, że nie posiada żadnych danych dotyczących posiadania udziałów w bankach, mimo że art. 61 ustawy nr 13 o komercyjnych [2003] stanowi, że bank przekazuje tego rodzaju dane „bankowemu organowi regulacyjnemu Rady Państwowej oraz Ludowemu Bankowi Chin”.

Ponadto, mimo wyraźnego wniosku, nie przedstawiono żadnego uzasadnienia w odniesieniu do kwestii stosowania przepisów ustawy nr 13 o komercyjnych [2003], a w szczególności artykułów 34, 38 i 39 ustanawiających podstawowe zasady w zakresie udzielania pożyczek i prowadzenia innego rodzaju działalności przez banki komercyjne.

przepisy art. 34 ustawy o komercyjnych [2003] (zob. motyw 79) stanowiące, że banki komercyjne prowadzą działalność pożyczkową zgodnie z zapotrzebowaniem krajowej gospodarki i rozwojem społecznym oraz z duchem państwowej polityki przemysłowej, tj. w tym konkretnym przypadku zgodnie z planem dotyczącym produkcji papieru;

W przypadku gdy pożyczkobiorca kwalifikuje się do otrzymania subsydium na zwrot odsetek w ramach programu, komercyjne przesyłają wniosek do „agencji węzłowej”, która następnie uwalnia kwotę świadczenia na rzecz zaangażowanego banku komercyjnego.

Istniejąca obecnie luka rynkowa między zapotrzebowaniem na pożyczki i gwarancje dla ryzykownych inwestycji w badania i innowacje a podażą takich pożyczek i gwarancji, do której zamknięcia służy Finansowy Instrument Podziału Ryzyka (Risk Sharing Finance Facility, RSFF), prawdopodobnie się utrzyma, a komercyjne w dużej mierze będą się wstrzymywać od udzielania pożyczek o wysokim ryzyku.

Według ostatnich ustaleń niektórym dużym komercyjnym w ChRL przyznano dostęp do państwowych rezerw walutowych [69].

Gdyby okazało się, że warunki finansowania oferowane przez JV były w danym półroczu wyraźnie korzystniejsze niż warunki oferowane przez wszystkie pozostałe komercyjne, w kolejnym półroczu JV zmieni warunki finansowania w celu wypełnienia zobowiązania określonego wyżej w motywie 224,

Gdyby okazało się, że warunki finansowania oferowane przez JV były w danym półroczu wyraźnie korzystniejsze niż warunki oferowane przez wszystkie pozostałe komercyjne, w kolejnym półroczu JV zmieni warunki finansowania w celu wypełnienia zobowiązania określonego wyżej w pkt 5,

W oparciu o dostępne informacje stwierdzono faktycznie, że co najmniej 13 z 19 zgłoszonych banków to banki będące własnością państwa, w tym dwa banki realizujące politykę rządową [Eksportowo-Importowy Bank Chiński (Export-Import Bank of China), Chiński Bank Rozwoju (China Development Bank)], i główne komercyjne w Chinach, takie jak Chiński Bank Rolny, Bank Chiński, Chiński Bank Budownictwa i Chiński Bank Przemysłowo-Handlowy.Także w odniesieniu do pozostałych banków będących własnością państwa Komisja zwróciła się o informacje, o których mowa powyżej, dotyczące kontroli ze strony rządu oraz realizowania polityki i interesów rządu w odniesieniu do przemysłu papierniczego.

W oparciu o dostępne informacje stwierdzono faktycznie, że co najmniej 14 z 17 zgłoszonych banków to banki będące własnością państwa, w tym główne komercyjne w Chinach, takie jak Bank Chiński, Chiński Bank Budownictwa i Chiński Bank Przemysłowo-Handlowy.

ECS oparty jest na treści działów 21 i 35A indyjskiej Ustawy o bankowości z 1949 r., która umożliwia bankowi Reserve Bank of India („RBI”) kierowanie komercyjnymi w dziedzinie kredytów eksportowych.

Program kredytowania wywozu wymieniony wyżej pod lit. f) jest oparty na sekcji 21 i 35A indyjskiej Ustawy o regulacji bankowości z 1949 r., która zezwala Bankowi Rezerw Indii (ang. Reserve Bank of India, „RBI”) na kierowanie komercyjnymi w dziedzinie kredytów eksportowych.

Program „Export Credit” wymieniony wyżej pod lit. d) jest oparty na sekcjach 21 i 35A Ustawy o regulacji bankowości z 1949 r., która zezwala Bankowi Rezerw Indii (Reserve Bank of India, „RBI”) na kierowanie komercyjnymi w dziedzinie kredytów eksportowych.

Program wymieniony wyżej pod lit. i) opiera się na sekcji 21 i 35A indyjskiej Ustawy o regulacji bankowości z 1949 r., która zezwala Indyjskiemu Bankowi Rezerw (Reserve Bank of India, „RBI”) na kierowanie komercyjnymi w dziedzinie kredytów eksportowych.

Program g) opiera się na przepisach sekcji 21 i 35 A ustawy o bankowości („Banking Regulation Act”) z 1949 r., która umożliwia Bankowi Rezerw Indii (Reserve Bank of India – „RBI”) kierowanie komercyjnymi w dziedzinie kredytów eksportowych.

Program kredytu eksportowego wymieniony wyżej w lit. g) jest oparty na sekcjach 21 i 35A Ustawy o regulacji bankowości z 1949 r., która zezwala Bankowi Rezerw Indii (Reserve Bank of India, „RBI”) na kierowanie komercyjnymi w dziedzinie kredytów eksportowych.

Program „Export Credit” wymieniony wyżej pod lit. f) jest oparty na sekcji 21 i 35A indyjskiej Ustawy o regulacji bankowości z 1949 r., która zezwala Indyjskiemu Bankowi Rezerw (Reserve Bank of India, „RBI”) na kierowanie komercyjnymi w dziedzinie kredytów eksportowych.

Program wspierania wywozu dóbr inwestycyjnych opiera się na treści sekcji 21 i 35A Ustawy o bankowości z 1949 r., która umożliwia bankowi Reserve Bank of India („RBI”) kierowanie komercyjnymi w dziedzinie kredytów eksportowych.