Komisja uważa zatem, że ceny fakturowane przez Bornholmtrafikken A/S za te promową nie stanowiły dla DSB korzyści w stosunku do konkurentów, którzy oferują połączenie i stosują również zintegrowane ceny.

Informacje te mogłyby być podawane za pomocą danych o średnim zużyciu paliwa na osobę w l/100 km i o średniej emisji CO2 na osobę w g/km oraz mogłyby być zestawione z danymi o najlepszych alternatywnych połączeniach kolejowych/ w odniesieniu do podróży nie dłuższych niż pięć godzin.

W tej sprawie Trybunał orzekł, że środek krajowy, „który wprowadzono, aby zastąpić stosowany przez Combus kosztowny system zatrudnienia oparty na przywilejach systemem z pracownikami zatrudnionymi na umowy, porównywalnym z systemem pracowniczym stosowanym w przedsiębiorstwach transportu ciężarowego konkurencyjnych wobec Combus” nie stanowił pomocy, ponieważ „celem [rządu duńskiego] było uwolnienie Combus od ograniczeń strukturalnych w stosunku do prywatnych konkurentów z sektora prywatnego” [36].

środek państwowy w sprawie Combus miał na celu zastąpienie uprzywilejowanego i kosztownego statusu urzędników zatrudnianych przez Combus statusem pracownika kontraktowego porównywalnym ze statusem pracowników innych przedsiębiorstw , konkurujących z Combus.

Spółki w zakresie publicznego, miejskiego transportu na mocy Zakon o prevozih v cestnem prometu (Uradni list RS, 72/94, 54/96, 48/98 in 65/99).

Spółki w zakresie publicznego, miejskiego transportu na mocy Zakon o prevozih v cestnem prometu (Uradni list RS, 72/94, 54/96, 48/98 in 65/99):

Przewoźnik podpisuje więc zamówienie na liczbę autobusów i kierowców niezbędną do świadczenia usług przewozowych dopiero po wygraniu przetargu na świadczenie usług publicznych.

W tym przypadku zakłócenie konkurencji może wynikać w szczególności z faktu, że finansowanie ze środków publicznych zostaje przyznane przedsiębiorstwu, które posiada licencję na transport w przedmiotowym powiecie.

Ponieważ gmina Oslo jest zaangażowana we wszystkie kwestie o znaczeniu gospodarczym, odnoszące się do regularnego w regionie Oslo, a AS Oslo Sporveier jest przedsiębiorstwem państwowym, Urząd stwierdza, że transakcja musi zostać przypisana państwu, a tym samym stanowi ona środki państwowe w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG.

Na początku pierwszej dekady XXI wieku gmina Oslo podjęła decyzję o wszczęciu postępowania o udzielenie zamówienia na świadczenie regularnego w regionie Oslo.

Rząd duński akceptuje przygotowany przez Komisję opis, zamieszczony w motywie 75 decyzji w sprawie wszczęcia postępowania, zgodnie z którym spółka Combus była w latach 1999 i 2001 w trudnej sytuacji finansowej, która była w głównej mierze skutkiem nierentownych zamówień na zawartych w latach poprzednich.

W odniesieniu do wpływu na wymianę handlową oraz faktu, że obecny przypadek dotyczy lokalnego rynku w Oslo, Urząd przypomina, że w wyroku w sprawie Altmark, która również dotyczyła regionalnych przewozów autobusowych, Trybunał Sprawiedliwości wydał następujące orzeczenie:

Władze norweskie twierdzą, że system premii/potrąceń z tytułu jakości stanowi część ogólnej rekompensaty z tytułu świadczenia usługi publicznej w związku ze świadczeniem lokalnych regularnych w Oslo, a zatem stanowi integralną część programu pomocy.

W związku z tym koncesja obejmująca obszar, udzielona AS Oslo Sporveier, wygasła dnia 30 marca 2008 r. (kiedy odbyły się przetargi na całość regularnego w Oslo).

Urząd zauważa, że AS Oslo Sporveier w czasie wejścia w życie Porozumienia EOG w Norwegii (1 stycznia 1994 r.) otrzymało rekompensatę z tytułu regularnego w Oslo zgodnie z przepisami prawodawstwa dotyczącego transportu oraz utrwalonych praktyk administracyjnych (wprowadzonych przed wejściem w życie Porozumienia EOG), jak opisano szczegółowo powyżej.

W 2001 r. gmina miejska Oslo podjęła decyzję, zgodnie z którą wszelki regularny w Oslo powinien podlegać procedurze przetargowej.

Aby stwierdzić istnienie programu pomocy należy zbadać, czy ramy prawne dotyczące finansowania regularnego w Oslo można uznać za „akt, na podstawie którego, bez wymagania żadnych środków wykonawczych, można przyznawać pomoc indywidualną na rzecz przedsiębiorstw określonych w akcie w sposób ogólny i abstrakcyjny” [103].

Władze norweskie utrzymują, że finansowanie lokalnych regularnych w Oslo prowadzono na podstawie programu pomocy opartego na ustawie o transporcie zarobkowym i rozporządzeniu o transporcie zarobkowym.

Władze norweskie wyjaśniły, że przedmiotowy system stanowi część rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych w związku ze świadczeniem regularnego w Oslo.

Była ona zobowiązana do pokrywania ich co roku do 2008 r. Jest również oczywiste, że rekompensata była i mogła być przyznana tylko w celu sfinansowania lokalnego, regularnego w Oslo.