Decyzja ta obejmowała również zawarte między i BGB w dniu 23 grudnia 2002 r. uznane za pomoc restrukturyzacyjną porozumienie w sprawie postępowania w przypadku roszczeń kraju związkowego Berlin o zwrot pomocy, jakie mogą powstać w wyniku niniejszej procedury.

W dniu 18 lutego 2004 r. Komisja zakończyła postępowanie wyjaśniające i zatwierdziła pomoc o łącznej wartości gospodarczej ok. 9,7 mld EUR. Decyzja ta obejmowała obok wniesienia kapitału i daleko idących gwarancji we wspólnej formie tzw. zabezpieczenia ryzyka również zawarte między i BGB w dniu 23 grudnia 2002 r. porozumienie w sprawie postępowania w przypadku roszczeń o zwrot pomocy, jakie mogą powstać w wyniku niniejszego postępowania wyjaśniającego (zwane dalej „Porozumieniem w sprawie roszczeń o zwrot pomocy”).

Zdaniem Komisji pomoc o maksymalnej wartości gospodarczej w wysokości 1,8 mld EUR, która uwzględniona jest w porozumieniu między i bankiem dotyczącym rozpatrywania możliwych roszczeń kraju związkowego w stosunku do Landesbank Berlin na podstawie decyzji w sprawie C 48/2002, jest ograniczona do minimum.

porozumienie z dnia 26 grudnia 2002 r. między krajem związkowym a Landesbank Berlin („LBB”) dotyczące postępowania w przypadku ewentualnych roszczeń kraju związkowego Berlin w stosunku do LBB po podjęciu ostatecznej decyzji przez Komisję w rozpatrywanej sprawie C 48/2002.

Komisja zdaje sobie ponadto sprawę, że rentowność banku w przyszłości zależy w dużej mierze od dalszego rozwoju gospodarczego w oraz w pozostałych pięciu nowych krajach związkowych.

Przyczyną zagrożonych kredytów na nieruchomości oraz udzielania gwarancji w sektorze nieruchomości były, jak już zostało to wymienione w zgłoszeniu, szczególnie optymistyczne prognozy dalszego rozwoju rynku nieruchomości w i nowych krajach związkowych w wyniku zjednoczenia Niemiec.

Gwarancje opierały się na oczekiwaniach, że wartość nieruchomości nadal będzie wysoka lub wręcz będzie wzrastać, co przy zdecydowanie spadających cenach i czynszach, szczególnie w i w nowych krajach związkowych, prowadziło do kumulacji ryzyka.

Niemcy zwróciły szczególnie uwagę, iż sektor bankowości detalicznej (klienci indywidualni i korporacyjni) BGB koncentruje się w oraz jego bezpośredniej okolicy, stanowiącej właściwy rynek pod względem przestrzennym.

Udział NordLB — podobnie jak prywatnego udziałowca Parion oraz akcjonariuszy rozproszonych — w podniesieniu kapitału był niższy od posiadanych przez nich akcji, pomimo że zarówno , jak i BGB oczekiwały być może, że udział ten będzie odpowiadał posiadanym przez nie akcjom.

Z tego powodu i BGB zawarły dnia 23 grudnia 2002 r.Porozumienie w sprawie postępowania w przypadku roszczeń kraju związkowego Berlin o zwrot pomocy na podstawie procedury dochodzenia dotyczącej zgodności pomocy C 48/2002 — Landesbank Berlin — Girozentrale — prowadzonej przez Komisję Europejską (zwane dalej „Porozumieniem w sprawie roszczeń o zwrot pomocy”).

Wg informacji Niemiec oraz banku miałaby ona następujący negatywny wpływ na resztę koncernu lub łączyłaby się z następującymi wymaganiami, które kupujący niekoniecznie może spełnić: kupujący musiałby w dużej mierze przejąć refinansowanie wewnątrz koncernu (obecnie ok. [...]* EUR) na porównywalnych warunkach, tzn. posiadać przynajmniej tak dobry rating jak Landesbank , oraz przejąć poręczenia BGB jako spółki nadrzędnej dla BerlinHyp jako spółki podporządkowanej, aby uniknąć naliczenia wielkich kredytów (aktualna szacunkowa wartość: ok. [...]* EUR).

Na prośby o informacje wysłane w związku z tym przez Komisję dnia 15 kwietnia, 6. maja i 16. maja 2003 r. odpowiedziano pismami z dnia 15 maja, 28. maja i 24. czerwca 2003 r. Dalsze informacje zostały przedstawione w pismach z dnia 1 lipca 2003 r. oraz na spotkaniach z przedstawicielami Niemiec, oraz BGB dnia 4 kwietnia, 11 kwietnia, 14. maja i 9. lipca 2003 r.

Na żądanie Niemcy przedstawiły dalsze informacje o zgłoszonej pomocy za pośrednictwem pism z dnia 16 i 20 września, 14 i 18. listopada i 18. grudnia 2002 r. oraz 14. lutego i 14. marca 2003 r. Ponadto Komisja była informowana o stanie procesu restrukturyzacji na różnych spotkaniach z przedstawicielami Niemiec, oraz BGB.

Raport ten składa się z dwóch oddzielnych części: (i) raportu prawnego opracowanego przez profesora oraz (ii) raportu ekonomicznego.

Dnia 7 października 2004 r. Niemcy poinformowały Komisję o wynikach porozumienia między głównym skarżącym BdB, i LBB.

POROZUMIENIE POMIĘDZY BDB, ORAZ LBB

Z chwilą przeniesienia WBK z końcem 1992 r. właścicielem 100 % udziałów LBB był , suma bilansowa LBB wynosiła 85 mld DEM, i zatrudniał on prawie 7000 pracowników.

W ramach restrukturyzacji udziałów bankowych kraju związkowego Berlin, które ostatecznie zakończyło się utworzeniem grupy BGB w 1994 r., w 1990 r. utworzono najpierw LBB, do którego następnie przeniesiono kasy oszczędnościowe, najpierw Berlina Zachodniego, a potem Berlina Wschodniego.

Bundesversicherungsanstalt für Angestellte (Urząd Federalny ds. Ubezpieczeń Pracowników Biurowych), oraz również organy celne w odniesieniu do kontroli,

W ten sposób dojdzie do wyodrębnienia rezerwy celowej IBB z LBB w celu wniesienia kapitału do nowego banku, przy czym ma to nastąpić bez przekroczenia z dniem 1 stycznia 2004 r. współczynnika kapitału podstawowego w wysokości 6,0 %. Część rezerw celowych IBB konieczna nadal do kapitalizacji zostanie wniesiona przez w postaci jednego lub kilku cichych udziałów w LBB oprocentowanych na warunkach rynkowych.