Ponadto Kookmin, jako przedsiębiorstwo, w które zainwestował rząd Korei, podlega audytom i kontrolom Komisji ds. Audytu i Kontroli rządu Korei i w związku z tym był zastosować się do polityki rządu Korei.

Komisja może ponadto konsultować się z Grupą w sprawie wszelkich środków, jakie będzie zastosować lub zaproponować w wyżej wymienionych dziedzinach.

W związku z powyższym Komisja była zastosować przepisy art. 28 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i uczyniła to zachowując pełną zgodność z postanowieniami art. 12 ust. 7 Porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych.

Na wstępie ETSA przypomina kontekst kryzysu BSE, który państwo portugalskie do podjęcia środków zapobiegawczych (w tym usług zbierania, przewozu, przetwarzania i niszczenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego należących do kategorii 1, 2 i 3) zmierzających do zwalczenia choroby i zmniejszenia ryzyka zakażenia w celu ochrony zdrowia publicznego i środowiska.

„Nie można bowiem Państw Członkowskich – nie wprowadzając czynnika niepewności prawnej – do zgłaszania Komisji i poddawania jej prewencyjnej kontroli nie tylko nowych środków pomocy i zmian pomocy sensu stricte, która jest przyznawana przedsiębiorstwu będącemu beneficjentem istniejącego programu pomocy, ale również wszystkich środków, które mają wpływ na działalność tego przedsiębiorstwa i mogą się odbić na funkcjonowaniu wspólnego rynku i na konkurencji.”

W danym przypadku, według LDCOM, treść deklaracji jest wiążąca dla władz francuskich, gdyż litera tych deklaracji stanowi o wyraźnym i jednoznacznym zobowiązaniu jednostronnym państwa do kredytowania FT w ostatniej instancji i nie pozostawiania jej w stanie finansowego kryzysu, w którym znajdowała się w lecie 2002 r. Jako, że zobowiązanie państwa ma charakter wiążący, wszelkie uchybienie odnośnie tego zobowiązania może pociągnąć państwo do odpowiedzialności kontraktowej (strony trzecie mogłyby państwo do wykonania jego zobowiązania).

Zważywszy na fakt, że w liście z 12 czerwca 2002 r. władze Hiszpanii uznały, że dostarczone informacje są pełne i wystarczające i zwróciły się do Komisji o możliwie najszybsze podjęcie decyzji odnośnie do zgodności pomocy, Komisja była oprzeć swoją decyzję na informacjach, którymi dysponowała.

Przemysłowi unijnemu nie opłaciło się przywozić alternatywnych surowców z Argentyny i Indonezji z powodu systemów podatkowych obowiązujących w tych krajach i w związku z czym był on oprzeć się na przywozie gotowego biodiesla, aby ograniczyć koszty, a tym samym zmniejszyć całkowite straty.

Zwróciły też uwagę na fakt, że przedsiębiorstwo jest rywalizować z dużymi grupami, jak Ametek we Włoszech, Domel w Słowenii czy Goldstar w Korei, które dysponują bardziej rozwiniętymi sieciami handlowymi.

EASA powiadomiła Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego, że ustalenia wynikające z kontroli SAFA statków powietrznych eksploatowanych przez PIA doprowadziły do otwarcia procedury zawieszenia zatwierdzenia organizacji obsługowej EASA część 145 w dniu 11 listopada 2011 r. Mimo iż EASA odnotowała, że w planie działań naprawczych realizowanym przez PIA uwzględniono stosowne kwestie bezpieczeństwa, uznała ona również, że PCAA nie jest w stanie skutecznie monitorować działań przewoźnika PIA w zakresie obsługi technicznej, i dlatego w dniu 6 marca 2012 r. EASA była zawiesić zatwierdzenie organizacji obsługowej EASA część 145.

Władze hiszpańskie zauważyły, że od czasu wszczęcia formalnej procedury kontrolnej w grudniu 2002 r. zawieszono wypłatę pomocy na rzecz spółki Intermed i, w konsekwencji, spółka ta została zawiesić w grudniu 2002 r. przeloty na trasie Gerona–Madryt z powodu niemożności pokrycia generowanych przez nie kosztów, co wskazywałoby na to, iż przeloty na tej trasie nie są rentowne dla żadnego przewoźnika.

Następnie BaFin poinformował KfW, Federalne Ministerstwo Finansów oraz inne zainteresowane strony, że będzie zawiesić działalność IKB [6], jeżeli wspomniane podmioty nie przejmą ryzyka związanego z zaangażowaniem IKB w spółkę Rhineland.

W związku z powyższym, z uwagi na brak wyraźnych poszlak świadczących o interwencji państwa w kierowaniu sprawą IFB, Komisja jest uznać, że decyzji kierownictwa SNCB o tolerowaniu braku zapłaty faktur przez IFB w okresie od końca 2000 r. do lipca 2002 r. nie można przypisać państwu belgijskiemu.

Komisja jest więc uznać tę pomoc za niezgodną z Traktatem i nakazać jej odzyskanie.

Niektóre zainteresowane strony stwierdziły, że nadwyżka zdolności produkcyjnych we Wspólnocie w branży materiałów ogniotrwałych spowodowała, że przemysł Wspólnoty był konkurować na poziomie niższych cen wyrządzających szkodę.

Dnia 21 marca 2007 r., wobec braku jednomyślności w sprawie interpretacji wyroku Trybunału, Komisja uznała, że jest do rozszerzenia formalnego postępowania wyjaśniającego, aby przedstawić własną interpretację wyroku i podać do wiadomości elementy, na których postanowiła się oprzeć w celu ustalenia „nowego” okresu przejściowego zgodnego z wyrokiem Trybunału.

Te wątpliwości można podsumować w sposób następujący: konsumenci nie mogliby nabyć standardowego odbiornika uniwersalnego, który mógłby odbierać wszystkie interaktywne usługi telewizji niekodowanej i płatnej, i mogliby być do stosowania droższych odbiorników wykorzystujących zamkniętą technologię API.

Ogłaszając zaproszenie o ubieganie się o zamówienia na rynku przewozu prasy, SNCF miało na celu znalezienie usługodawcy, który pozwoliłby na wykorzystanie użytkowanej już w innym ruchu towarowym sieci zbiorczo–dystrybucyjnej, a nie usługodawcy bez własnej uprzednio przystosowanej struktury i do stworzenia nowej sieci przewozowej niemalże specjalnie przeznaczonej do przewóz prasy, lub do jej podnajmowania.

W celu spełnienia wymogów dyrektywy 2004/39/WE oraz zapewnienia zgodności z krajowymi przepisami wykonawczymi przedsiębiorstwa inwestycyjne oraz inne podmioty regulowane mogą być do wprowadzenia nowych systemów technologii informacyjnej, nowych struktur organizacyjnych oraz procedur sprawozdawczych i procedur dotyczących dokumentowania danych lub też do wprowadzenia istotnych zmian do już istniejących systemów i praktyk.

Jeżeli w czasie drogi lub w przejściowym urzędzie celnym organy celne przeprowadzające kontrolę ładunku są do zerwania zamknięć celnych lub zdjęcia znaków identyfikacyjnych, czynią one wzmiankę o nałożeniu nowych zamknięć lub znaków identyfikacyjnych na odcinkach karnetu TIR używanych w ich państwie, na odpowiadających im grzbietach oraz na pozostałych odcinkach karnetu TIR.