W przypadku przyczep wyposażonych w elektryczny przewód sterujący podczas „hamowania selektywnego” rozpoczętego w przyczepie komunikat „zapalić światła stopu” nie jest przekazywany przez przyczepę za pomocą elektrycznego przewodu sterowania [25], [24] Wymóg ten nie ma zastosowania do czasu zmiany normy ISO 11992, tak by uwzględniała komunikat „ światła stopu”.

Wymóg ten nie ma zastosowania do czasu zmiany normy ISO 11992, tak by uwzględniała komunikat „ światła stopu”.

Po zakończeniu sekwencji opisanej w pkt 4.6.4.1 MI musi zaznaczać albo obecność nieprawidłowości za pomocą serii błysków lub ciągłego lampki, w zależności od mającego zastosowanie trybu aktywacji, jak opisano w poniższych punktach, albo nieobecność nieprawidłowości za pomocą serii pojedynczych błysków.

albo [zwierzęta z gatunku bydła, nieszczepione przeciwko zakaźnemu nosa i tchawicy, przechodziły co najmniej raz do roku, z wynikiem ujemnym, test seroneutralizacji lub test ELISA w kierunku zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła a test w kierunku zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy nie jest przeprowadzany u byków, które otrzymały pierwsze szczepienie przeciwko zakaźnemu zapaleniu nosa i tchawicy w stacji unasienniania po tym, jak zostały poddane, z wynikiem ujemnym, testowi seroneutralizacji lub testowi ELISA w kierunku zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła, oraz które od pierwszego szczepienia były regularnie doszczepiane w odstępach czasu nie dłuższych niż sześć miesięcy;];

zwierzęta z gatunku bydła, nieszczepione przeciwko zakaźnemu nosa i tchawicy, przechodziły co najmniej raz w roku, z wynikiem ujemnym, test seroneutralizacji lub test ELISA w kierunku zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła, a test w kierunku zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy nie był przeprowadzany u buhajów, które otrzymały pierwsze szczepienie przeciwko zakaźnemu zapaleniu nosa i tchawicy w stacji unasienniania po tym, jak zostały poddane, z wynikiem ujemnym, testowi seroneutralizacji lub testowi ELISA w kierunku zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła oraz które od pierwszego szczepienia były regularnie doszczepiane w odstępach czasu nie dłuższych niż sześć miesięcy (1);

W zakresie standaryzacji testów na obecność BHV1 w laboratoriach, Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) przyjęła serum silnie pozytywne, słabo pozytywne i negatywne jako międzynarodowe standardy OIE dla testów na obecność BHV1 dostępnych w Laboratoriach Referencyjnych OIE dla bydlęcego zakaźnego nosa i tchawicy wymienionego w Podręczniku Standardów dla Testów Diagnostycznych i Szczepionek [4].

Bydło przeznaczone do hodowli i produkcji pochodzące z Państw Członkowskich lub ich regionów niewymienionych w załączniku II i przeznaczone dla Państw Członkowskich lub ich regionów wolnych od bydlęcego zakaźnego nosa i tchawicy wymienionych w załączniku II musi spełniać następujące gwarancje dodatkowe:

zwierzęta pochodzą z gospodarstw wolnych od BHV1 zgodnych z definicją w załączniku III, mieszczących się w Państwach Członkowskich, w których istnieje obowiązek zgłaszania przypadków bydlęcego zakaźnego nosa i tchawicy i w których w promieniu 5 km wokół gospodarstwa nie stwierdzono klinicznych ani patologicznych oznak infekcji BHV1 w ciągu 30 poprzedzających dni, a zwierzęta przeszły z wynikiem negatywnym test na obecność przeciwciał wymieniony w pkt 1 ust. c, przeprowadzony na próbce krwi pobranej w ciągu 14 dni poprzedzających wysyłkę.

Dla jasności i w celu zapewnienia językowej jednolitości środków należy połączyć w jednej decyzji zatwierdzenie programu niemieckiego i dodatkowych gwarancji w zakresie bydlęcego zakaźnego nosa i tchawicy oraz uchylić decyzję nr 2004/215/WE.

W załączniku I do decyzji Komisji 2004/558/WE z dnia 15 lipca 2004 r. wdrażającej dyrektywę Rady 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez państwa członkowskie [2] wymieniono państwa członkowskie lub ich części, które realizują program zwalczania BHV1, a w załączniku II – państwa członkowskie lub ich części, które są wolne od tej choroby.

uwzględniając akt, o którym mowa w pkt 4.2.80 rozdziału I załącznika I do Porozumienia EOG, decyzję Komisji 2004/558/WE z dnia 15 lipca 2004 r. wdrażającą dyrektywę Rady 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez państwa członkowskie [2], z późniejszymi zmianami,

Decyzja Komisji 2004/558/WE z dnia 15 lipca 2004 r. wdrażająca dyrektywę Rady nr 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez państwa członkowskie [2] zatwierdza programy kontroli i zwalczania zakażenia BHV1, przedstawione przez państwa członkowskie wymienione w załączniku I do tej decyzji, dla regionów wymienionych w tym załączniku i do których mają zastosowanie dodatkowe gwarancje zgodnie z art. 9 dyrektywy 64/432/EWG.

Decyzja Komisji 2004/558/WE z dnia 15 lipca 2004 r. wdrażająca dyrektywę Rady 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez państwa członkowskie [2] zatwierdza programy kontroli i zwalczania zakażenia bydlęcym wirusem opryszczki typu 1 („BHV1”) przedstawione przez państwa członkowskie wymienione w załączniku I do tej decyzji, dla regionów wymienionych we wspominanym załączniku, do których mają zastosowanie dodatkowe gwarancje w zakresie BHV1 zgodnie z art. 9 dyrektywy 64/432/EWG.

W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję 2007/584/WE z dnia 21 sierpnia 2007 r. zmieniającą decyzję 2004/558/WE wdrażającą dyrektywę Rady 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez państwa członkowskie [5].

( 1)* Decyzja Komisji 2004/558/WE z dnia 15 lipca 2004 r. wdrażająca dyrektywę Rady nr 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez państwa członkowskie (Dz.U. L 249 z 23.7.2004, s. 20).

Decyzja Komisji 2004/558/WE z dnia 15 lipca 2004 r. wdrażająca dyrektywę Rady 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez państwa członkowskie (Dz.U. L 249 z 23.7.2004, s. 20).

32004 D 0558: decyzja Komisji 2004/558/WE z dnia 15 lipca 2004 r. wdrażająca dyrektywę Rady 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez Państwa Członkowskie (Dz.U. L 249 z 23.7.2004, str. 20).”.

Program przedstawiony przez Niemcy i żądane przez to państwo dodatkowe gwarancje dotyczące handlu bydłem w celu zapewnienia skuteczności tego programu zostały zatwierdzone decyzją nr 2004/215/WE [2] z dnia 1 marca 2004 r. wprowadzającą dyrektywę Rady nr 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem, odnoszących się do zakaźnego nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez Państwa Członkowskie.

zmieniająca decyzję 2004/558/WE wdrażającą dyrektywę Rady 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez państwa członkowskie

wdrażająca dyrektywę Rady nr 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez Państwa Członkowskie