Ograniczenie zużycia zasobów i wpływu na środowisko przy jednoczesnym zwiększeniu konkurencyjności będzie wymagać definitywnego przejścia na płaszczyźnie społecznej i technologicznej do gospodarki opartej na zrównoważonym między przyrodą a dobrostanem człowieka.

Należy zmierzyć między fotometryczną wartością badanego punktu określoną w ppkt 4.3.1.1 a wartością punktu określoną w ppkt 4.3.1.2.

Koliduje to z wymogiem określonym w Traktacie polegającym na tym, że w przypadku gdy między długiem publicznym a produktem krajowym brutto przekracza wartość odniesienia wynoszącą 60 % PKB, „stosunek ten zmniejsza się dostatecznie i zbliża się do wartości odniesienia w zadowalającym tempie”.

między długiem a kapitałem własnym („gearing ratio”) wyniesie między […] a […] w 2006 r., co stanowi wystarczającą poprawę w stosunku do poziomu przedstawionego w prognozach sporządzonych na podstawie poprzedniego planu finansowego.

W takim przypadku Komisja koryguje – w drodze aktów wykonawczych – dostosowanie, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przez zastosowanie współczynnika wyrażającego między ilością produktu podstawowego i jego ilością zawartą w produkcie przetworzonym, który został wywieziony lub wykorzystany w produktach wywiezionych.

Akapit pierwszy może być stosowany, w całości lub częściowo, do produktów wymienionych w załączniku I część I lit. c) i d), jak również do produktów, o których mowa w załączniku I część I, i wywożonych w postaci towarów, o których mowa w załączniku XX część I. W tym przypadku dostosowanie określone w akapicie pierwszym jest korygowane przez zastosowanie do comiesięcznej podwyżki współczynnika wyrażającego między ilością produktu podstawowego a jego ilością zawartą w produkcie przetworzonym, wywiezionym lub wykorzystanym w produktach wywiezionych.

Współczynniki przetworzenia odzwierciedlające między ilością produktu podstawowego a ilością tego produktu zawartą w produkcie przetworzonym ustanawia się w wysokości wymienionej w załączniku I.

Dodatkowo wszystkie odmiany muszą charakteryzować się zadawalającym między ilości cukrów do kwasów.

Badanie sektora energii elektrycznej wykazało, że między ilością sprzedawaną w formie produktów objętych transakcjami natychmiastowymi a krajowym zużyciem energii elektrycznej znacznie się różni we wszystkich państwach członkowskich [122].

między ilością energii, jakiej potrzebuje MVM, żeby zaspokoić zapotrzebowanie segmentu regulowanego [127], a całkowitą ilością energii dostarczonej na rynek hurtowy w każdym konkretnym czasie należy oszacować na podstawie danych historycznych dotyczących całkowitego zużycia energii przez odbiorców końcowych w segmencie regulowanym oraz całkowitego zużycia odbiorców końcowych według scenariusza faktycznego.

Wskaźnik uzdatniania oblicza się jako między ilością ścieków uzdatnionych lub odzyskanych poprzez łączne zastosowanie środków optymalizacji procesów produkcyjnych i systemów oczyszczania ścieków w trakcie procesu produkcyjnego, wewnątrz lub na zewnątrz zakładu, a całkowitą ilością wody, jaka jest odprowadzana w procesie produkcyjnym, jak określono w dodatku technicznym – A3.

W poprzednich decyzjach Komisja zatwierdziła systemy obejmujące przedsiębiorstwa, w których między tonażem posiadanych statków (lub statków czarterowanych w ramach czarteru bezzałogowego) i tonażem statków czarterowanych na czas lub na podróż wynosi nie więcej niż 3:1 [11], 4:1 [12] lub 10:1 [13].

Względne pozycje punktu „R” i punktu „H” oraz wzajemny między konstrukcyjnym kątem oparcia siedzenia i rzeczywistym kątem oparcia siedzenia uważa się za zadowalające dla odnośnego siedzenia, jeżeli punkt „H”, określony przez swoje współrzędne, leży w obrębie kwadratu o długości boku 50 mm, którego przekątne przecinają się w punkcie „R”, oraz jeżeli rzeczywisty kąt oparcia siedzenia nie odbiega o więcej niż 5° od konstrukcyjnego kąta oparcia siedzenia.

SPRAWDZANIE WZAJEMNEGO POŁOŻENIA PUNKTÓW „R” I „H” ORAZ MIĘDZY KONSTRUKCYJNYM KĄTEM OPARCIA SIEDZENIA I RZECZYWISTYM KĄTEM OPARCIA SIEDZENIA

Uznaje się, że względne położenie punktu R i punktu H oraz wzajemny między konstrukcyjnym kątem tułowia i rzeczywistym kątem tułowia są odpowiednie dla badanego miejsca siedzącego, jeżeli punkt H, określony przez swoje współrzędne, leży w obrębie kwadratu o długości boku 50 mm, o bokach położonych w poziomie i w pionie, którego przekątne przecinają się w punkcie R oraz jeżeli rzeczywisty kąt tułowia znajduje się w granicach 5° od konstrukcyjnego kąta tułowia.

Względne pozycje punktu „R” i punktu „H” oraz wzajemny między konstrukcyjnym kątem tułowia i rzeczywistym kątem tułowia uważa się za zadowalające dla badanego położenia miejsca siedzącego, jeżeli punkt „H”, określony przez swoje współrzędne, leży w obrębie kwadratu o długości boku 50 mm, a przekątne poziomych i pionowych boków kwadratu przecinają się w punkcie „R”, oraz jeżeli rzeczywisty kąt tułowia nie odbiega o więcej niż 5o od konstrukcyjnego kąta tułowia.

Względne pozycje punktu „R” i punktu „H” oraz wzajemny między konstrukcyjnym kątem tułowia i rzeczywistym kątem tułowia uważa się za zadowalające dla badanego położenia miejsca siedzącego, jeżeli punkt „H”, określony przez swoje współrzędne, leży w obrębie kwadratu o długości boku 50 mm, a przekątne poziomych i pionowych boków kwadratu przecinają się w punkcie „R” oraz jeżeli rzeczywisty kąt tułowia znajduje się w zakresie 5 stopni konstrukcyjnego kąta tułowia.

Względne pozycje punktu „R” i punktu „H” oraz wzajemny między konstrukcyjnym kątem tułowia i rzeczywistym kątem tułowia uważa się za zadowalające dla badanego położenia miejsca siedzącego, jeżeli punkt „H”, określony przez swoje współrzędne, leży w obrębie kwadratu o długości boku 50 mm, a przekątne poziomych i pionowych boków kwadratu przecinają się w punkcie „R”, oraz jeżeli rzeczywisty kąt tułowia znajduje się w zakresie 5° konstrukcyjnego kąta tułowia.

Względne pozycje punktu „R” i punktu „H” oraz wzajemny między konstrukcyjnym kątem tułowia i rzeczywistym kątem tułowia uważa się za zadowalające dla badanego położenia miejsca siedzącego, jeżeli punkt „H”, określony przez swoje współrzędne, leży w obrębie kwadratu o długości boku 50 mm, a przekątne poziomych i pionowych boków kwadratu przecinają się w punkcie „R” oraz jeżeli rzeczywisty kąt tułowia znajduje się w zakresie 5o konstrukcyjnego kąta tułowia.

Względne pozycje punktu „R” i punktu „H” oraz wzajemny między konstrukcyjnym kątem tułowia i rzeczywistym kątem tułowia uważa się za zadowalające dla badanego położenia miejsca siedzącego, jeżeli punkt „H”, określony przez swoje współrzędne, leży w obrębie kwadratu o długości boku 50 mm, a przekątne poziomych i pionowych boków kwadratu przecinają się w punkcie „R”, oraz jeżeli rzeczywisty kąt tułowia znajduje się w zakresie 5o konstrukcyjnego kąta tułowia.