uwzględniając decyzję Komisji 95/319/WE z dnia 12 lipca 1995 r. ustanawiającą Komitet Inspektorów Pracy [1], w szczególności jej art. 5,

uwzględniając decyzję Komisji 95/319/WE z dnia 12 lipca 1995 r. ustanawiającą Komitet Inspektorów Pracy [1], w szczególności jej art. 5,

Komitet Inspektorów Pracy został utworzony decyzją Komisji 95/319/WE z 12 lipca 1995 r.

Decyzją 95/319/WE [1] Komisja powołała Komitet Inspektorów Pracy, zwany dalej „Komitetem”.

zmieniająca decyzję 95/319/WE ustanawiającą Komitet Inspektorów Pracy

Mianowanie członków Komitetu Inspektorów Pracy

Państwa członkowskie zapewniają przeprowadzanie przez inspektora praktycznego szkolenia i/lub szkolenia zawodowego w miejscu pracy na podstawie odpowiednich programów nauczania ustalonych i opublikowanych przez EASA.

szkolenie praktyczne zorganizowane przez instytucję szkoleniową SAFA, zgodnie z pkt 2.4, lub przez inspektora wyznaczonego przez państwo członkowskie, zgodnie z pkt 2.5, występującego niezależnie od instytucji szkoleniowej SAFA,

szkolenie zawodowe w miejscu pracy w formie serii inspekcji przeprowadzonych przez inspektora wyznaczonego przez państwo członkowskie, zgodnie z pkt 2.5.

odpowiednie szkolenie w miejscu pracy prowadzone przez inspektora ds. inspekcji na płycie wyznaczonego przez właściwy organ lub Agencję;

Państwo członkowskie może mianować inspektorów spełniających odpowiednie warunki kwalifikujące, które ustali dane państwo członkowskie.

inspektorzy

uzupełniające zasiłki dla osób , ubezpieczenia dla pozostałych przy życiu członków rodziny oraz ubezpieczenia na wypadek inwalidztwa (zmieniona ustawa o uzupełniających zasiłkach dla osób starszych, o ubezpieczeniu pozostałych przy życiu członków rodziny oraz ubezpieczeniu na wypadek inwalidztwa z dnia 10 grudnia 1965 r.).

świadczenia dodatkowe dla osób , ubezpieczenia dla osób, które były na utrzymaniu zmarłego, oraz ubezpieczenia na wypadek inwalidztwa (Ustawa o świadczeniach dodatkowych dla osób starszych oraz o ubezpieczeniu osób, które były na utrzymaniu zmarłego, oraz ubezpieczeniu na wypadek inwalidztwa z dnia 10 grudnia 1965 r., zmieniona w dniu 12 listopada 1992 r.).

Ponadto Niemcy argumentują, że nowa Sanierungsklausel w § 8c ust. 1a KStG jest zasadniczo zgodna ze Sanierungsklausel w § 8 ust. 4, która nigdy nie była przedmiotem krytyki ze strony Komisji (zob. pkt 4.4), oraz że pewna liczba innych państw członkowskich posiada podobne przepisy podatkowe (zob. pkt 4.5).

Związek pomiędzy nową a Sanierungsklausel

w razie takiego samego stażu pracy – przewodniczący jednej z izb spełniający warunek na podstawie poprzedniego punktu.

w razie takiego samego stażu pracy – przewodniczący jednej z izb, spełniający warunek na podstawie poprzedniego punktu.

podnoszenie ogólnej świadomości na temat wartości aktywności osób starszych i jej różnorodnych wymiarów oraz zapewnienie jej istotnego miejsca wśród priorytetów politycznych zainteresowanych podmiotów na wszystkich szczeblach, aby podkreślić użyteczny wkład wnoszony przez osoby starsze do społeczeństwa i gospodarki, dzięki czemu będzie on bardziej doceniany, propagowanie aktywności osób , solidarności międzypokoleniowej oraz witalności i poszanowania godności wszystkich ludzi, a także nasilenie działań na rzecz wykorzystania potencjału osób starszych niezależnie od ich pochodzenia i umożliwienie im prowadzenia niezależnego życia;

ułatwienie opracowania innowacyjnych produktów, usług i systemów opartych na technologiach informacyjno-komunikacyjnych w zakresie komfortowego starzenia się w domu, społeczności i w pracy, wpływając w ten sposób na poprawę jakości życia, zwiększenie samodzielności, udziału w życiu społecznym, umiejętności i szans zatrudnienia osób oraz obniżenie kosztów opieki zdrowotnej i społecznej.