Dla celów niniejszej dyrektywy, „miejsce stałego zamieszkania” oznacza miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle, to znaczy, przez co najmniej 185 dni w każdym roku kalendarzowym, ze względu na więzi osobiste i zawodowe, a w przypadku osoby niezwiązanej z danym miejscem zawodowo, ze względu na więzi osobiste, które wskazują na istnienie ścisłych związków pomiędzy tą osobą a miejscem, w którym mieszka.

Do celów art. 18 ust. 1 niniejszego rozporządzenia osoby, o których mowa w ust. 1 lit. a) ppkt (ii) niniejszego załącznika, czasowo w Niderlandach, są uprawnione do świadczeń rzeczowych zgodnie z polisą oferowaną ubezpieczonym w Niderlandach przez instytucję ich miejsca pobytu, z uwzględnieniem art. 11 ust. 1, 2 i 3 oraz art. 19 ust. 1 Zorgverzekeringswet (ustawy ogólnej o ubezpieczeniach zdrowotnych), a także do świadczeń rzeczowych określonych w Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (ustawie ogólnej o ubezpieczeniu od szczególnych kosztów medycznych).”;

Dotyczy to wszystkich osób zamieszkujących różne rodzaje pomieszczeń mieszkalnych lub nie posiadających miejsca zamieszkania i czasowo w pewnego rodzaju pomieszczeniach mieszkalnych, jak też osób pozbawionych dachu nad głową, nocujących pod gołym niebem lub w schroniskach w momencie przeprowadzania spisu.

w żadnym kurniku nie może więcej niż:

źródło, warunki , pokarm itp.,

Jeżeli pozostałości substancji czynnej występują w lub na paszy przez istotny okres lub znajdują się w żywności pochodzenia zwierzęcego po zastosowaniu substancji na zwierzętach lub w ich otoczeniu (np. bezpośrednie użycie na zwierzętach lub pośrednie użycie w pomieszczeniach dla zwierząt lub miejscach ich ), wymagane są badania żywienia i metabolizmu zwierząt gospodarskich umożliwiające ocenę pozostałości substancji w żywności pochodzenia zwierzęcego.

Środki zachęcające służące wspomaganiu działań Państw Członkowskich w zakresie integracji obywateli państw trzecich legalnie na ich terytoriach mogą być przyjmowane przez Radę stanowiącą zgodnie z odpowiednimi podstawami prawnymi przewidzianymi w Traktacie.

Ponadto obywatele państw spoza UE lub EOG mogą również zakładać i prowadzić działalność gospodarczą na tych samych zasadach co polscy obywatele, jeśli legalnie na terytorium Polski.

Obywatele państw trzecich, którzy legalnie na terytorium państwa członkowskiego i którzy, żeby wjechać na terytorium co najmniej jednego innego państwa członkowskiego, muszą posiadać wizę, ubiegają się o wizę w konsulacie państwa członkowskiego właściwego zgodnie z art. 5 ust. 1 lub 2.

W tym kontekście Rada Europejska w szczególności stwierdziła, że Unia Europejska powinna zapewnić sprawiedliwe traktowanie obywateli państw trzecich legalnie na terytorium państw członkowskich oraz że bardziej zdecydowana polityka integracyjna powinna zmierzać do przyznania im praw i obowiązków porównywalnych z prawami i obowiązkami obywateli Unii.

W programie tym podkreślono również znaczenie zapewnienia sprawiedliwego traktowania obywateli państw trzecich legalnie na terytorium państw członkowskich oraz optymalizacji powiązania między migracją a rozwojem.

Czy wyżej wymieniona osoba legalnie na terytorium państwa członkowskiego, do którego kierowany jest wniosek:

W przypadku ustalenia, że dziecko, rodzeństwo lub rodzic legalnie na terytorium państwa członkowskiego, do którego kierowany jest wniosek:

Jeżeli wnioskodawca jest małoletnim pozostającym w związku małżeńskim, a jego małżonek nie legalnie na terytorium państw członkowskich, odpowiedzialnym państwem członkowskim jest państwo członkowskie, w którym legalnie przebywa ojciec, matka lub inna osoba dorosła odpowiadająca za małoletniego – z mocy prawa lub zgodnie z praktyką tego państwa członkowskiego – lub rodzeństwo wnioskodawcy.

Właściwość w zakresie wydawania wiz obywatelom państw trzecich legalnie na terytorium państwa członkowskiego

W przypadku dowolnego państwa członkowskiego konsumenci, którzy legalnie na terytorium Unii i nie posiadają rachunku w tym państwie członkowskim, powinni mieć możliwość otwarcia zwykłego rachunku płatniczego i korzystania z niego w przedmiotowym państwie członkowskim.

Państwa członkowskie powinny dopilnować, aby każdy konsument legalnie na terytorium Unii miał prawo do otworzenia zwykłego rachunku płatniczego u dostawcy usług płatniczych prowadzącego działalność na terytorium tych państw i do korzystania z tego rachunku, pod warunkiem że dany konsument nie posiada już rachunku płatniczego umożliwiającego mu korzystanie z usług płatniczych wymienionych w pkt 6 na ich terytorium.

Czy wyżej wymieniona osoba legalnie w państwie członkowskim, do którego kierowany jest wniosek:

Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie ustanowienie procedury jednego wniosku służącej wydawaniu obywatelom państw trzecich jednego zezwolenia w celu wykonywania pracy na terytorium państwa członkowskiego oraz ustanowienie wspólnego zbioru praw dla pracowników z państw trzecich legalnie w państwie członkowskim, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie i ponieważ ze względu na rozmiary i skutki działań możliwe jest lepsze osiągnięcie tych celów na poziomie unijnym, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do obywateli krajów trzecich, którzy legalnie w państwie członkowskim, niezależnie do tego, czy mają oni zezwolenie na pracę na jego terytorium.