Roszczenia firmy Outokumpu nie zostały przyjęte, ponieważ jednym z celów decyzji Komisji skierowanych do przedsiębiorstw jest ostrzeganie i powstrzymanie firm od podobnych naruszeń przepisów w przyszłości, nawet jeżeli z jakiegoś powodu decyzja nie wiąże się z nałożeniem grzywny.

Przepis 18 pkt 1 SI nr 1056/1994 stanowi, że instytucja lub przedsiębiorstwo wykroczenie, jeżeli prowadzi zwolnioną działalność związaną z odzyskiwaniem lub usuwaniem odpadów bez zarejestrowania się we właściwym urzędzie rejestracyjnym.

Korzyść ta jest bodźcem do dalszych przestępstw w celu uzyskania jeszcze większych zysków.

W tym celu, środki te i sankcje powinny skutecznie zniechęcać do dalszych naruszeń, mieć charakter proporcjonalny oraz być stale egzekwowane.

czyny te dotyczą materiału zawartego w systemie informacyjnym kontrolowanym z jego terytorium, niezależnie od tego, czy sprawca, je, jest fizycznie obecny na jego terytorium.

Tak więc Urząd odpowiada za zapewnienie, że omawiany margines uznaniowości jest stosowany bez oczywistych błędów w odniesieniu do definicji usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym.

Zadaniem Komisji jest wówczas czuwanie, aby margines uznania stosowano bez oczywistych błędów, jeżeli chodzi o określanie usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym.

z jednej strony Komisja błąd w rozumowaniu, jeżeli chodzi o ewentualne wsparcie, jakie przedsiębiorstwo publiczne IFP mogłoby udzielić swoim spółkom zależnym za pośrednictwem przeniesienia wewnątrz grupy, ponieważ prawo spółek ściśle określa warunki, w których spółka dominująca grupy, choćby osoba prawna prawa publicznego, może wspierać jedną ze swoich spółek zależnych w trudnej sytuacji [43], nie będąc w żadnym stopniu związaną z pojęciem przedsiębiorstwa w rozumieniu prawa konkurencji;

Władze francuskie uważają, że w motywie 77 decyzji o wszczęciu postępowania Komisja błąd w interpretacji pkt 2.1.3 obwieszczenia z 2000 r. w sprawie pomocy państwowej w formie gwarancji.

Tendencja do błędu przeszacowania LWGMD może wynikać z gęstości włókien powyżej 150 włókien na milimetr liniowego przesunięcia.

Art. 29 i 30 nie mają wpływu na uprawnienia przyjmujących Państw Członkowskich do podejmowania właściwych środków celem zapobiegania nieprawidłowościom na ich terytoriach, które pozostają w sprzeczności z przepisami prawnymi przyjętymi w interesie dobra ogólnego, lub wymierzania kar za owe nieprawidłowości.

Przyjmujące państwa członkowskie mogą, niezależnie od art. 40 i 41, korzystać z uprawnień przyznanych im na mocy niniejszej dyrektywy do podejmowania odpowiednich środków mających na celu zapobieganie nieprawidłowościom lub karanie na ich terytorium naruszeń przepisów przyjętych przez nie na podstawie niniejszej dyrektywy lub w interesie dobra ogólnego.

Przyjmujące Państwa Członkowskie mogą korzystać z uprawnień powierzonych im przez niniejszą dyrektywę przez podejmowanie właściwych środków celem zapobiegania lub karania za nieprawidłowości na ich terytoriach.

Każde państwo członkowskie przyjmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, że osoby prawne mogą być uznawane za odpowiedzialne za wszelkie przestępstwa, o których mowa w art. 2, na ich korzyść przez jakąkolwiek osobę, działającą indywidualnie albo jako część organu osoby prawnej, i zajmującą kierownicze stanowisko w strukturze osoby prawnej, na jednej z następujących podstaw:

Należy podjąć środki zapewniające pociągnięcie do odpowiedzialności osób prawnych za przestępstwa kryminalne, o których mowa w tej decyzji ramowej i które są na ich korzyść.

Obowiązujące przepisy należy dostosować celem umożliwienia skutecznego karania poważnych naruszeń w przyjmującym państwie członkowskim.

zwraca się do Komisji o informowanie co miesiąc odpowiednich komisji Parlamentu i Trybunału Obrachunkowego o rozwoju sytuacji we wszystkich państwach członkowskich w zakresie zapobiegania oszustwom w ramach procedury celnej 42;

Obowiązujące przepisy należy dostosować celem umożliwienia skutecznego karania poważnych naruszeń w państwie członkowskim innym niż państwo, w którym przewoźnik ma swoją siedzibę.

Istotnym elementem tej polityki jest spójne egzekwowanie kar za w Unii przestępstwa i wykroczenia w ruchu drogowym, poważnie zagrażające bezpieczeństwu ruchu drogowego.

W lipcu 2007 r. garnizonowy trybunał wojskowy w Kinszasie orzekł, że Kaina winny jest zbrodni przeciw ludzkości w dystrykcie Ituri między majem 2003 r. a grudniem 2005 r. Został zwolniony w 2009 r. w ramach porozumienia pokojowego między rządem kongijskim a CNDP.