SNCM nie była w stanie zawrzeć umowy o pożyczkę bankową, nawet proponując w ramach zabezpieczenia hipotecznego swoje ostatnie statki wolne od hipoteki lub innych podobnych służebności, Komisja uważa, że przedsiębiorstwo nie jest w stanie znaleźć innych środków własnych w celu sfinansowania swojej restrukturyzacji.

STIM podnosi również, że domniemana synergia między SNCM i CMN nie istnieje, SNCM nie pełni żadnej faktycznej roli w zarządzaniu i rozwoju CMN.

SNCM działa w sektorze transportu morskiego otwartego na konkurencję wewnątrzeuropejską, potencjalna korzyść ekonomiczna, którą uzyskało, może zakłócać konkurencję i wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

Władze greckie twierdzą, że ETVA i państwo greckie (za pośrednictwem ETVA) były akcjonariuszami HSY, pożyczki i gwarancje można uznać za transakcje wewnątrzgrupowe.

Innymi słowy, ETVA i władze greckie postanowiły, że nie wykonają należycie najważniejszych postanowień umowy, nie mogą równocześnie powoływać się na niektóre wybrane jej postanowienia, twierdząc, że na ETVA ciążyło zobowiązanie umowne do zrealizowania określonych działań (tzn. udziału w operacjach podwyższenia kapitału).

W szczególności, ETVA i władze greckie złożyły obietnicę udzielenia tej gwarancji w dokumentacji przetargowej udostępnionej oferentom, brak wzmianki o tej gwarancji jako o warunku w ofercie przekazanej przez Elefsis nie powstrzymałby tej spółki przed zażądaniem jej udzielenia później, w czasie negocjacji.

W związku z trzecim argumentem wysuniętym przez władze greckie, Komisja odrzuca również twierdzenie, że realizacja zastawu na niezapłaconych akcjach oraz ich sprzedaż w ramach prywatyzacji przeprowadzanej w latach 2001–2002 jest operacją podobną do otrzymania od pracowników płatności należnej z tytułu umowy z września 1995 r. Po pierwsze, ETVA nie podejmował starań o otrzymanie zapłaty ceny nabycia od pracowników, nie spodziewali się oni, że będą faktycznie musieli zainwestować odpowiednią kwotę środków pieniężnych, a wobec tego nie ponosili ryzyka utraty tych środków w razie spadku wartości akcji.

Dlatego też, ETVA nie ponosił żadnego ryzyka (dzięki regwarancjom państwa), otrzymując jednocześnie opłatę w wysokości 0,4 % za kwartał, ten środek byłby możliwy do zaakceptowania przez inwestora działającego zgodnie z warunkami gospodarki rynkowej w podobnych okolicznościach.

W związku z tym, ETVA nie dążył do otrzymania od pracowników zapłaty ceny nabycia, przeniesienie prawa własności, które miało miejsce we wrześniu 1995 r., nie było faktyczną „sprzedażą” mającą na celu przywrócenie konkurencyjności stoczni, zgodnie z wymogiem ustanowionym w dyrektywie 90/684/EWG.

Komisja zwraca jednak uwagę, że ETVA był w 100 % własnością państwa i wszystkie środki udzielone przez ten bank są przypisywalne państwu, rozróżnianie tych dwóch środków (tj. gwarancji i regwarancji) jest w zasadzie sztuczne.

ETVA był w 100 % własnością państwa w czasie, gdy udzielał gwarancji zwrotu przedpłaty, prowizja za udzielenie gwarancji, zapłacona przez HSY na rzecz ETVA, była już wynagrodzeniem dla państwa.

Władze greckie twierdzą również, że ETVA był akcjonariuszem HSY, dbał on o interesy stoczni, udzielając jej przedmiotowej pożyczki.. W sekcji 3.1.3 niniejszej decyzji Komisja już odrzuciła ten argument.

Komisja zwraca uwagę, że ETVA odmówił HSY wypłaty pożyczki, stocznia nigdy nie otrzymała żadnych środków finansowych na podstawie umowy pożyczki.

Co do postępowania ETVA, twierdzą, że byłoby ono możliwe do zaakceptowania przez bank komercyjny, ETVA otrzymał regwarancję od państwa i naliczył prowizję w wysokości 0,4 %.

Gdy to nie ma zastosowania, , między innymi, takie ceny lub koszty nie istnieją lub są nierealne, wówczas właściwy wskaźnik powinien zostać ustalony poprzez zastosowanie warunków istniejących na innych rynkach.

Komisja wszczęła formalne postępowanie wyjaśniające w tej sprawie, dotyczące wstępnego planu restrukturyzacji przedłożonego dnia 11 maja 2009 r., między innymi miała wątpliwości, czy wstępny plan restrukturyzacji był odpowiedni, aby zapewnić przywrócenie długoterminowej rentowności banku bez trwałego wsparcia państwa.

teksty zaleceń do drugiego czytania mają formę uzasadnienia, w którym właściwa komisja wyjaśnia swój stosunek do wspólnego stanowiska Rady.

tekst tego rozporządzenia został już opublikowany jako rozporządzenie (WE) nr 870/2004 (Dz.U. L 162 z 30.4.2004, str. 18), niniejszym anuluje się jego ponowną publikację w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej L 304 z dnia 30 września 2004 r., str. 1.

W przeciwnym razie rezygnuje on z części dodatkowego zysku z wniesionego kapitału, także pozostali udziałowcy korzystają z wyższych dywidend i ze wzrostu wartości przedsiębiorstwa, mimo że nie dokonali porównywalnego wniesienia.

„ także Kahla II przechodzi obecnie proces odbudowy, a konsolidacja potrwa jeszcze zapewne przez cały rok 1996, trudno wyobrazić sobie wcześniejsze przeniesienie ilości produkcyjnych”. Ekspertyza PME z 24.8.1995 r.