W tym zakresie przeanalizowano następujące elementy: wolne moce produkcyjne indyjskich producentów eksportujących, atrakcyjność rynku unijnego dla producentów oraz ceny eksportowe stosowane wobec państw trzecich.

obszar Regionalnej Organizacji Zarządzania Połowami na Południowym Pacyfiku (SPFO) to obszar pełnomorski na południe od równika, na północ od obszaru objętego konwencją CCAMLR, na wschód od obszaru objętego konwencją SIOFA zgodnie z decyzją Rady nr 2006/496/WE z dnia 6 lipca 2006 r. sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu oraz na zachód od obszarów połowowych znajdujących się pod jurysdykcją państw Ameryki Południowej;

„obszar SPFO” (Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku) oznacza obszar pełnomorski na południe od równika, na północ od obszaru objętego Konwencją CCAMLR, na wschód od obszaru objętego Konwencją SIOFA zgodnie z decyzją Rady nr 2006/496/WE z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu oraz na zachód od obszarów połowowych znajdujących się pod jurysdykcją państw Ameryki Południowej;

Weryfikacja przeprowadzona na terenie BWWR wykazała, że UML sprzedawało BWWR znaczne ilości skrętki pochodzenia oraz że BWWR przetwarzała tę skrętkę na linę z drutu stalowego, której część następnie sprzedawano do Wspólnoty i wywożono jako towar pochodzący ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich („ZEA”).

Z chińskich statystyk dotyczących wywozu wynika, że całkowity wolumen sprzedaży chińskiego produktu na rynek UE odpowiadał jedynie około 10 % wolumenu sprzedaży na rynku oraz że średnia cena sprzedaży za tonę na rynku unijnym była raczej porównywalna do ceny uzyskiwanej przez producentów chińskich na rynku indyjskim.

Uwagi zgłosiły dwa przedsiębiorstwa oraz komitet producentów PET w Europie (CPME) reprezentujący przemysł unijny.

Powzięte środki przyjęły formę specyficznego cła, którego wysokość wahała się pomiędzy 0 a 41,3 EUR za tonę w odniesieniu do współpracujących indywidualnych eksporterów oraz specyficznego cła wynoszącego 41,3 EUR za tonę dla wszystkich innych indyjskich eksporterów.

W lipcu 2007 r. rząd oraz Instytut Biegłych Księgowych Indii publicznie zobowiązali się do przyjęcia MSSF do dnia 31 grudnia 2011 r. Celem była pełna zgodność indyjskich ogólnie przyjętych zasad rachunkowości z MSSF na koniec programu.

Poinformowano rząd Indii i pozostałe zainteresowane strony o podstawowych faktach i okolicznościach, w oparciu o które zamierza się zaproponować zmianę stawki cła mającej zastosowanie wobec jedynego współpracującego producenta oraz wobec niewspółpracującego producenta także wymienionego w załączniku do zawiadomienia o wszczęciu przeglądu, jak również o zamiarze utrzymania obowiązujących środków w odniesieniu do wszystkich pozostałych przedsiębiorstw, które nie współpracowały w ramach tego częściowego przeglądu okresowego.

Wszyscy znani indyjscy producenci eksportujący folię PET, władze oraz unijny przemysł produkujący folię PET otrzymali ujawnione informacje na temat opisanych wyżej działań.

Średnią marżę zysku w OD obliczono w oparciu o ogólnodostępne źródła informacji w przypadku jednego producenta oraz drugiego z producentów z USA oraz na podstawie informacji dostarczonych przez przedsiębiorstwo Delta dotyczących rentowności powiązanego z nim przedsiębiorstwa Delta EMD Australia Proprietary Ltd, zarejestrowanego w Australii, na rynku krajowym.

Ponadto nie istniał system weryfikacyjny sporządzony przez Rząd sprawujący kontrolę i decydujący jakie produkty importowane zostały przetworzone w jakie produkty i przez jaką firmę.

W odniesieniu do kodu CN 72230019 analizy przeprowadzone na podstawie numeru kontrolnego produktu wykazały, że zarówno producenci unijni, jak i konkurują głównie w górnym segmencie rynku, na którym ceny mogą być nawet do czterech razy wyższe niż ceny w dolnym segmencie rynku w obrębie tego samego kodu CN [10].

Jeśli chodzi o kod CN 72230019, analiza przeprowadzona na podstawie numeru kontrolnego produktu wykazała, że zarówno producenci unijni, jak i konkurują głównie w górnym segmencie rynku, w którym ceny mogą być nawet cztery razy wyższe od cen w dolnym segmencie rynku w ramach tego samego kodu CN [13].

W tym przypadku stwierdzono, że producent konkuruje z wieloma innymi producentami na indyjskim rynku krajowym i uważa się, że jego ceny w pełni odzwierciedlały sytuację na rynku krajowym.

Obliczenia te wskazują, że wywóz do państw trzecich jest nadal przywozem dumpingowym o marginesach pomiędzy 53,4 % a 222,2 %.

Istnieje zatem prawdopodobieństwo, iż w razie wznowienia wywozu przez eksporterów do UE, wywożony towar byłby wyceniony poniżej normalnej wartości, tj. po cenach dumpingowych, przynajmniej jeśli chodzi o niektóre typy przedmiotowego produktu.

Można zatem stwierdzić, że zdolność rządu do zmniejszenia z mocą wsteczną poziomu świadczeń jest ograniczona.

Ogólnie rzecz biorąc wywóz do innych krajów zwiększył się w ciągu pięciu lat od postępowania podstawowego.

Bardziej szczegółowe obliczenia zgodnie z kodem taryfowym, dostarczone przez przemysł wspólnotowy dla wywozu do Stanów Zjednoczonych i Norwegii w OPW uwzględniają różnice w cenach i normalnych wartościach pomiędzy różnymi typami lin z włókien syntetycznych.