Wysokość prześwitu ciągnika w pozycji roboczej mierzona prostopadle do rzędów upraw przekracza 1000 mm. Jeżeli wysokości środka ciężkości ciągnika mierzonej od podłoża, przy zastosowaniu zwykle montowanych opon, przez średni rozstaw kół wszystkich osi przekracza 0,90, to maksymalna prędkość konstrukcyjna ciągnika nie może przekroczyć 30 km/h;

Otrzymaną w ten sposób sumę mnoży się przez odnoszący się do trzech ostatnich lat obrachunkowych współczynnik ustalany jako wysokości roszczeń pozostałych do zaspokojenia przez zakład reasekuracji, pomniejszonej o kwotę odzyskiwaną w ramach retrocesji, do kwoty roszczeń brutto; współczynnik ten nie może być w żadnym wypadku niższy niż 50 %.

Otrzymaną w ten sposób sumę mnoży się przez odnoszący się do trzech ostatnich lat obrachunkowych współczynnik ustalany jako wysokości roszczeń pozostałych do zaspokojenia przez zakład reasekuracji, pomniejszonej o kwotę odzyskiwaną w ramach retrocesji, do kwoty roszczeń brutto; współczynnik ten nie może być w żadnym wypadku niższy niż 50 %.

„Sumę w ten sposób uzyskaną mnoży się przez współczynnik obowiązujący w odniesieniu do sumy z trzech ostatnich lat obrachunkowych ustalany jako wysokości roszczeń pozostałych do zaspokojenia przez zakład, pomniejszonej o udział z tytułu reasekuracji, i kwoty odszkodowań brutto; współczynnik ten nie może być w żadnym przypadku niższy niż 50 %.

Współczynnik mnożnikowy DF definiuje się jako emisji określonej dla końca EDP i emisji zarejestrowanej na początku EDP.

Współczynnik mnożnikowy DF jest definiowany jako emisji określonej dla końca EDP i zmierzonej na początku EDP.

W przypadku przekroczenia wymienionej wartości dopuszczalnej z powodu zwiększonego tarcia dozwolone jest ponowne przeliczenie szacunkowej wartości Yqst dotyczące danej strefy po zastąpieniu poszczególnych wartości (Yqst)i dotyczących odcinków toru „i”, gdy (Y/Q)ir (wartość średnia Y/Q na szynie wewnętrznej na danym odcinku) przekracza 0,40 o: (Yqst)i - 50[(Y/Q)ir - 0,4]. Wartości Yqst, Qqst oraz średni promień łuku (przed ponownym obliczeniem i po nim) należy uwzględnić w protokole z przeprowadzonego badania.

Szybkość spalania: spalonego odcinka zmierzonego tą metodą i czasu potrzebnego do spalenia tego odcinka.

należnej opłacie rejestracyjnej zgodnie z art. 6 pomnożonej przez liczby dni roboczych od daty jego rejestracji do końca roku i 60 dni roboczych.

Zakres ten może być zmniejszony do 10 °, jeżeli powierzchnia znajdująca się pod krzywą ramion prostujących jest wielkością, określoną w ppkt .2.3.2 pomnożoną przez 15/zakres, przy czym ten ostatni wyrażony jest w stopniach.

Oprócz tego Komisja stoi na stanowisku, że przyczyną wyższego kosztów kolejnego projektu i kosztów projektu pilotażowego mogą być większe możliwości finansowe inwestora.

Zdaniem Niemiec przyczyną wyższego kosztów kolejnego projektu i kosztów projektu pilotażowego mogą być również większe możliwości finansowe inwestora (co nie powinno usprawiedliwiać wyższej pomocy państwa).

Należy podać zagrożenia dla narażenia doustnego i kontaktowego (QHO i QHC):

Jeżeli w czasie badań obserwowana jest śmiertelność lub objawy zatrucia, ocena musi zawierać obliczenie zagrożenia, w oparciu o iloraz dawki wyrażonej w g/ha i LD50 wyrażonej w μg/pszczołę.

Czynnik masy, wyrażony z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, oblicza się jako uzyskany przez podzielenie przez pięćdziesiąt liczby ton metrycznych stanowiącej maksymalną certyfikowaną masę startową danego statku powietrznego wskazaną w certyfikacie, o której mowa w załączniku IV pkt 1.5, podniesiony do potęgi 0,7.

Czynnik masy, wyrażony z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, oblicza się jako pierwiastek kwadratowy z uzyskanego przez podzielenie przez pięćdziesiąt liczby ton metrycznych stanowiącej maksymalną certyfikowaną masę startową danego statku powietrznego wskazaną w certyfikacie zdatności do lotu lub dowolnym równoważnym dokumencie przedstawionym przez podmiot eksploatujący dany statek powietrzny.

Czynnik wagi, wyrażony z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, oblicza się jako uzyskany przez podzielenie przez pięćdziesiąt liczby ton metrycznych stanowiącej maksymalną masę startową danego statku powietrznego wskazaną w certyfikacie, o której mowa w załączniku IV pkt 1.5, podniesiony do potęgi 0,7.

Czynnik wagi, wyrażony z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, oblicza się jako pierwiastek kwadratowy z uzyskanego przez podzielenie przez pięćdziesiąt liczby ton metrycznych stanowiącej maksymalną masę startową danego statku powietrznego wskazaną w certyfikacie zdatności do lotu lub dowolnym równoważnym dokumencie przedstawionym przez podmiot eksploatujący dany statek powietrzny.

Czynnik wagi, wyrażony z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, oblicza się jako uzyskany przez podzielenie przez pięćdziesiąt ilości ton metrycznych stanowiącej maksymalną masę startową danego statku powietrznego wskazaną w certyfikacie, o której mowa w załączniku IV pkt 5, podniesiony do potęgi 0,7.

Czynnik wagi, wyrażony z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, oblicza się jako pierwiastek kwadratowy z uzyskanego przez podzielenie przez pięćdziesiąt ilości ton metrycznych stanowiącej maksymalną masę startową danego statku powietrznego wskazaną w certyfikacie zdatności do lotu lub dowolnym równoważnym dokumencie przedstawionym przez podmiot eksploatujący dany statek powietrzny.