Instytucje zamawiające i podmioty zamawiające, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. a), w dowolnym momencie postępowania wykluczają wykonawcę z udziału w postępowaniu o udzielenie koncesji, jeżeli okaże się, że dany wykonawca – z racji popełnionych lub czynności zaniechanych przed postępowaniem lub w jego trakcie – znajduje się w jednej z sytuacji, o których mowa w ust. 4 i ust. 5 akapit pierwszy niniejszego artykułu.

Orientacji seksualnej nie należy rozumieć jako obejmującej uznawane za przestępcze w świetle prawa krajowego państw członkowskich.

Informacje te, zgodnie z prawem krajowym, obejmują konsekwencje prawne na terytorium państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia przewidziane prawem tego państwa członkowskiego.

Niektóre państwa członkowskie kwalifikują takie na mocy swojego prawa krajowego jako delikty administracyjne, podczas gdy inne kwalifikują je jako wykroczenia lub przestępstwa.

Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie niezależnie od kwalifikacji tych na mocy prawa krajowego.

Kryminalizacja określonych na mocy decyzji ramowej powinna być proporcjonalna do charakteru i okoliczności przestępstwa, przy poszanowaniu uzasadnionych zamierzonych celów i niezbędności tych celów w społeczeństwie demokratycznym, i powinna wykluczać wszelkie formy arbitralnego lub dyskryminującego traktowania,

Bez uszczerbku dla Konwencji w sprawie przestępstw i niektórych innych czynów popełnionych na pokładzie statków powietrznych (Tokio, 1963 r.), Konwencji o zwalczaniu bezprawnego zawładnięcia statkami powietrznymi (Haga, 1970 r.) oraz Konwencji o zwalczaniu bezprawnych skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego (Montreal, 1971 r.) niniejsze rozporządzenie powinno również obejmować środki ochrony, które mają zastosowanie na pokładzie statków powietrznych należących do wspólnotowych przewoźników lotniczych lub w czasie wykonywanego przez nich lotu.

Ze względu na charakter należy umożliwić ściganie przestępstwa przez wystarczający okres od momentu osiągnięcia przez ofiarę pełnoletności.

jeżeli organy celne mają wystarczający powód, aby sądzić, że upoważniony przedsiębiorca dopuścił się prowadzącego do wszczęcia postępowania przed sądem karnym i związanego z naruszeniem przepisów celnych;

Wartość sprzedaży prętów zbrojeniowych okrągłych, osiągnięta przez firmy włoskie, będące adresatami niniejszej decyzji, a obejmujących pod koniec okresu trwania przedmiotowego 80 % rynku włoskiego, wyniosła w okresie 2000-2001 około 900 mln euro.

Jeżeli właściwy organ jednego z państw członkowskich ma uzasadnione powody, by przypuszczać, że w innym państwie członkowskim toczy się równoległe postępowanie karne wobec tej samej osoby w sprawie tych samych , czego skutkiem może być prawomocne zakończenie tych postępowań w co najmniej dwóch państwach członkowskich, organ ten powinien nawiązać kontakt z właściwym organem drugiego państwa członkowskiego.

zapobiegać sytuacjom, w których w różnych państwach członkowskich toczą się wobec tej samej osoby równoległe postępowania karne w sprawie tych samych , czego skutkiem może być prawomocne zakończenie tych postępowań w co najmniej dwóch państwach członkowskich, a tym samym naruszenie zasady ne bis in idem; oraz

Środki przewidziane w niniejszej decyzji ramowej powinny służyć zapobieganiu sytuacjom, w których w różnych państwach członkowskich toczą się wobec tej samej osoby równoległe postępowania karne w sprawie tych samych , czego skutkiem może być prawomocne zakończenie tych postępowań w co najmniej dwóch państwach członkowskich.

„przestępstwa, o których mowa w art. 2 ust. 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW z 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania [5]”(zwane dalej „przestępstwami, o których mowa w art. 2 ust. 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW”) czyny uznane na mocy prawa krajowego za przestępcze odpowiadające czynom lub równoznaczne z , o których mowa w wymienionym przepisie.

Każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki dla zapewnienia możliwości pociągnięcia osoby prawnej do odpowiedzialności za , o których mowa w art. 1 i 2, popełnione na jej korzyść przez osobę, która działała indywidualnie lub jako część organu tej osoby prawnej i która w tej osobie prawnej sprawuje funkcję kierowniczą na podstawie:

Odpowiedzialność osoby prawnej na mocy ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie wyklucza postępowania karnego przeciwko osobom fizycznym będącym sprawcami , o których mowa w art. 1 i 2, lub pomocnikami.

Każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki, aby , o których mowa w art. 1 i 2, podlegały skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym sankcjom karnym.

Każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki, aby ustanowić swoją jurysdykcję w odniesieniu do , o których mowa w art. 1 i 2, jeżeli czyny te zostały popełnione:

Każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki, aby dochodzenie w sprawie , o których mowa w art. 1 i 2, ani ich ściganie karne nie zależało od tego, czy ofiara złoży doniesienie lub wniesie skargę – przynajmniej w najpoważniejszych przypadkach, w których czyn popełniony został na jego terytorium.

Oprócz przypadków przewidzianych w ust. 1 niniejszego artykułu, każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki dla zapewnienia możliwości pociągnięcia osoby prawnej do odpowiedzialności, w przypadku gdy brak nadzoru lub kontroli ze strony jednej z osób wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu umożliwił osobie im podległej popełnienie na korzyść tej osoby prawnej , o których mowa w art. 1 i 2.