Wspólna deklaracja dotycząca Republiki , Królestwa Norwegii, Konfederacji Szwajcarskiej i Księstwa Liechtensteinu

Po uzyskaniu w dniu 20 grudnia 2007 r. przez Komisję upoważnienia, zakończono negocjacje z Republiką , Królestwem Norwegii, Konfederacją Szwajcarską oraz Księstwem Liechtensteinu w dniu 30 czerwca 2009 r.

Decyzja Rady 2011/305/UE z dnia 21 marca 2011 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką , Królestwem Norwegii, Konfederacją Szwajcarską oraz Księstwem Liechtensteinu w sprawie przepisów uzupełniających mających zastosowanie do Funduszu Granic Zewnętrznych na lata 2007–2013 (Dz.U. L 137 z 25.5.2011, s. 1).

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Europejskiej Umowę między Wspólnotą Europejską a Republiką , Królestwem Norwegii, Konfederacją Szwajcarską oraz Księstwem Liechtensteinu w sprawie przepisów uzupełniających mających zastosowanie do Funduszu Granic Zewnętrznych ustanowionego na lata 2007–2013 (zwaną dalej „Umową”) [5] wraz z załączonymi do niej deklaracjami.Artykuł 2

Zgodnie z decyzją Rady 2010/374/WE z dnia 30 listopada 2009 r. [2] Umowa między Wspólnotą Europejską a Republiką , Królestwem Norwegii, Konfederacją Szwajcarską oraz Księstwem Liechtensteinu w sprawie przepisów uzupełniających mających zastosowanie do Funduszu Granic Zewnętrznych ustanowionego na lata 2007–2013 (zwana dalej „Umową”) została podpisana w dniu 19 marca 2010 r. w imieniu Unii i jest stosowana tymczasowo w oczekiwaniu na jej zawarcie w późniejszym terminie.

w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką , Królestwem Norwegii, Konfederacją Szwajcarską oraz Księstwem Liechtensteinu w sprawie przepisów uzupełniających mających zastosowanie do Funduszu Granic Zewnętrznych ustanowionego na lata 2007–2013

Marynarz nie musi mieć miejsca pobytu w , aby armator kwalifikował się do uzyskania dotacji.

punkt 301 ( – BELGIA) otrzymuje oznaczenie 352;

Podczas gdy średnia cena importowa z była niższa od cen przemysłu wspólnotowego w OD, znacznie przewyższała ona średnią cenę importową z krajów, których dotyczy postępowanie (była wyższa o 12 %).

Władze islandzkie utrzymują ponadto, że w czasie, gdy przedsiębiorstwo Verne podjęło pierwotną decyzję o inwestycji w Islandii w 2007 r., poza oczywistym zainteresowaniem islandzkimi odnawialnymi zasobami energii, była powszechnie postrzegana jako kraj zapewniający stabilne otoczenie biznesowe i polityczne.

Na mocy decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 146/2007 była zwolniona z obowiązku przedstawienia krajowego planu rozdziału uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na lata 2008–2012.

w ‘Byggingarsjóðir ríkisins’.«;

punkty od 302 ( – REPUBLIKA CZESKA) do 320 (ISLANDIA – PORTUGALIA) otrzymują oznaczenia od 354 do 372;

przed nowym pkt 354 ( – REPUBLIKA CZESKA) wprowadza się, co następuje:

Argentyna, Chorwacja, , Republika Korei, Turcja, Ukraina.

Termin „państwa WEOL” oznacza państwa będące stroną wielostronnej umowy w sprawie ustanowienia Wspólnego Europejskiego Obszaru Lotniczego. Są to: państwa członkowskie Unii Europejskiej, Republika Albanii, Bośnia i Hercegowina, Republika Chorwacji, była jugosłowiańska republika Macedonii, Republika , Republika Czarnogóry, Królestwo Norwegii, Republika Serbii i Kosowo zgodnie z rezolucją nr 1244 Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych.

uwzględniając Wielostronną umowę między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, Republiką Albanii, Bośnią i Hercegowiną, Republiką Bułgarii, Republiką Chorwacji, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Republiką , Republiką Czarnogóry, Królestwem Norwegii, Rumunią, Republiką Serbii i Misją Tymczasowej Administracji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kosowie [1] w sprawie ustanowienia Wspólnego Europejskiego Obszaru Lotniczego (zwaną dalej »umową WEOL«), w szczególności jej art. 17 ust. 3 lit. a),

Stanowisko Wspólnoty Europejskiej we wspólnym komitecie WEOL ustanowionym na mocy art. 18 Wielostronnej umowy między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, Republiką Albanii, Bośnią i Hercegowiną, Republiką Bułgarii, Republiką Chorwacji, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Republiką , Republiką Czarnogóry, Królestwem Norwegii, Rumunią, Republiką Serbii i Misją Tymczasowej Administracji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kosowie w sprawie ustanowienia Wspólnego Europejskiego Obszaru Lotniczego, dotyczące zmiany załącznika I do umowy, opiera się na załączniku do niniejszej decyzji.

uwzględniając Wielostronną umowę między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, Republiką Albanii, Bośnią i Hercegowiną, Republiką Bułgarii, Republiką Chorwacji, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Republiką , Republiką Czarnogóry, Królestwem Norwegii, Rumunią, Republiką Serbii i Misją Tymczasowej Administracji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kosowie w sprawie ustanowienia Wspólnego Europejskiego Obszaru Lotniczego [3] (zwanej dalej „umową”), w szczególności jej art. 3,

Wielostronna Umowa między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, Republiką Albanii, Bośnią i Hercegowiną, Republiką Bułgarii, Republiką Chorwacji, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Republiką , Republiką Czarnogóry, Królestwem Norwegii, Rumunią, Republiką Serbii i Misją Tymczasowej Administracji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kosowie w sprawie ustanowienia Wspólnego Europejskiego Obszaru Lotniczego (Dz.U. L 285 z 16.10.2006, s. 3).