usprawiedliwiony
Słownik polsko-angielski PWN
usprawiedliwić — usprawiedliwiać cz. to justify
usprawiedliwiać się przed kimś to explain oneself to sb
usprawiedliwiać się przed kimś to explain oneself to sb
usprawiedliwienie n. excuse
Translatica, kierunek polsko-angielski
usprawiedliwić czasownik, aspekt dokonany;
→ justify;
→ excuse;
→ warrant;
→ justified;
→ apologize;
→ justifiable;
→ exonerate;
→ explain;
→ clear;
→ explain away;
→ apology;
→ warrantable;
usprawiedliwienie rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ justification religia;
→ excuse;
→ plea;
→ apology;
→ vindication;
→ exculpation;
→ warrant;
→ alibi;
→ extenuation;
→ justify;
→ reason;
→ exoneration;
→ cause;
usprawiedliwiona nieobecność rzeczownik, rodzaj żeński; → leave of absence
Cytaty z bazy aktów prawnych Unii Europejskiej
