Na poparcie swojego stanowiska władze duńskie przedstawiły memorandum Ministerstwa ds. z dnia 6 marca 2010 r. skierowane do politycznych rzeczników partii politycznych parlamentu duńskiego dotyczącą ustalenia poziomu [12].

W memorandum przedstawionym przez duńskie Ministerstwo ds. z dnia 6 marca 2010 r., skierowanym do rzeczników partii politycznych w duńskim Parlamencie, którzy odpowiadają za informacje na temat polityki, na temat poziomu ustalanego podatku [72], wybór niższej stawki podatkowej w wysokości 20 % przychodów z gier brutto dla gier hazardowych oferowanych w internecie uzasadniono poprzez odniesienie do następujących kryteriów:

W przypadku obowiązywania umów o unikaniu podwójnego opodatkowania prawo opodatkowania będzie zazwyczaj miało państwo, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa, również w odniesieniu do działalności prowadzonej w innych państwach EOG za pośrednictwem oddziału itp. Dlatego też w powyższym przypadku przedsiębiorstwa mającego stałą siedzibę w Islandii ma miejsce w Islandii, również w odniesieniu do dochodów wygenerowanych poza terytorium Islandii.

Urząd uznaje, że rekompensowanie zapłaconego podatku naliczonego z powodów innych niż powody określone w ramach systemu VAT nie jest uzasadnione celem danej działalności, co jest podstawowym założeniem systemu VAT.

Direktywa 2004/56/EG [7] zmieniająca dyrektywę 77/799/EWG nakłada na Państwa Członkowskie obowiązek wprowadzenia w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do jej wykonania przed 1 stycznia 2005 r. Te przepisy mają zastosowanie w dziedzinie podatków bezpośrednich, niektórych podatków akcyzowych oraz składek ubezpieczeniowych.

Według wyliczeń raportu przekazanego Parlamentowi przez Dyrekcję Generalną ds. Podatków w listopadzie 2001 r. „bezzwłoczna normalizacja warunków FT w zakresie podatku przemysłowego pociągnęłaby za sobą, przy niezmienianej stopie (to znaczy niezależnie od decyzji podjętych przez jednostki terytorialne) zwiększenie przedsiębiorstwa w kwocie prawie 198 milionów euro”.

zdaniem władz francuskich systemy przedsiębiorstwa z tytułu podatku przemysłowego oraz podatku od spółek są nierozłączne; należy wobec tego dokonać porównania różnych składników podatku płaconego przez FT w całym okresie 1991–2003.

Rzeczywiste FT

Sytuację tę należy odróżnić od systemu, w którym podatek od wynagrodzeń lub podatek od majątku nieruchomego dodawany jest do ogólnego podatku od zysków, co zapewnia szerokie wszystkich sektorów gospodarki i stanowi w ten sposób pomniejszy aspekt opodatkowania przedsiębiorstw.

Dania stwierdza, że w dniu 21 stycznia 2005 r. zgłosiła zmiany w formie dwóch projektów ustaw przedłożonych parlamentowi przez rząd w dniu 12 stycznia 2005 r. (ustawa w sprawie marynarzy oraz ustawa o zmianie ustawy w sprawie podatku tonażowego).

Dania utrzymuje zatem, że ustawa w sprawie marynarzy w wersji z wiosny 2005 r. stanowi środek pomocy państwa zatwierdzony na mocy prawa UE.

Zmiana ustawy w sprawie marynarzy została zgłoszona w dniu 15 stycznia 2007 r.

W odniesieniu do pogłębiarek, rząd duński zaznacza, że w dniu 13 grudnia 2006 r. przyjął ustawę zmieniającą ustawę w sprawie marynarzy.

Przepisy w zakresie wymiany handlowej między państwami członkowskimi przewidziane w niniejszej dyrektywie mają charakter przejściowy i zostaną zastąpione przepisami ostatecznymi opartymi, co do zasady, na opodatkowaniu dostaw towarów i świadczenia usług w państwie członkowskim pochodzenia.

Rozdział 1 – Uregulowania przejściowe w zakresie wymiany handlowej między Państwami Członkowskimi

Przepisy przejściowe w zakresie wymiany handlowej między państwami członkowskimi

Zgodnie z pkt 11 wytycznych w sprawie transportu morskiego całkowita redukcja opodatkowania i obciążeń socjalnych dla marynarzy oraz ograniczenie działalności żeglugowej przedsiębiorstw zgodnie z programami zatwierdzonymi już w innych państwach EOG stanowią maksymalny poziom dopuszczalnej pomocy.

W tym zakresie zwraca się uwagę władz francuskich na zasadę w dziedzinie ograniczenia pomocy, ustaloną w pkt 11 wspólnotowych wytycznych z 2004 r., według której: „Maksymalny dopuszczalny poziom pomocy to anulowanie opłat i społecznych stosowanych w przypadku marynarzy oraz zmniejszenie od obrotu przedsiębiorstw żeglugowych.

Maksymalnym dozwolonym poziomem pomocy jest redukcja stawki podatkowej i obciążeń socjalnych marynarzy do poziomu zerowego oraz obniżenie dochodowego od osób prawnych dla działalności żeglarskiej, tak jak opisano w pkt 24A.3.1 (18).

Wytyczne w sprawie programu nieodpłatnej pracy badawczo-rozwojowej stanowią, że dotacje przyznawane w ramach programu ograniczone są progami określonymi w sekcjach 16–40 norweskiej ustawy o majątku i dochodów [41].