Chips AB jest spółką produkującą chipsy ziemniaczane. Ma ona swoją siedzibę w Mariehamn na wyspie Åland w Finlandii i prowadzi działalność na terenie państw skandynawskich i bałtyckich. Skonsolidowany obrót około 2,6 miliarda rocznie i zatrudnia ona 800 osób.

Z jednej strony, w kwestii wyceny 5,5 mln Komisja zauważa, że firma PricewaterhouseCoopers (zwana dalej „PwC”) opiera swoją wycenę na przepływach środków pieniężnych pochodzących z czynszu, który spółka Hammar płaci spółce FABV za wynajem obiektu. Firma PwC przyznaje jednak, że czynsz ten jest bardzo niski w porównaniu z normalną stopą zwrotu za wynajem porównywalnego obiektu przemysłowego.

W sprawozdaniu stwierdza się np., że wartość obiektu, w momencie kiedy spółka Chips AB sprzedała go spółce FABV, ok. 9 mln , podczas gdy w dniu 13 lutego 2008 r., kiedy spółka Hammar wynajęła go od spółki FABV, wynosiła ona ok. 5,5 mln SEK (0,55 mln EUR).

Korzyść odniesiona przez beneficjenta stanowi różnicę między ceną, którą zapłaciła spółka Hammar, czyli 8 mln , a ceną rynkową obiektu.

Korzyść oblicza się jako różnicę między wartością rynkową obiektu, 21 mln , i ceną, którą Hammar faktycznie zapłacił za obiekt, 8 mln SEK.

Komisja zauważa ponadto, że w dniu 13 lutego 2008 r. spółka Hammar przystąpiła do umowy opcji zakupu obiektu za 8 mln SEK i wykorzystała tę opcję w dniu 11 sierpnia 2008 r. W dniu 1 marca 2008 r. spółka Hammar zawarła z lokalnymi przedsiębiorcami umowę opcji sprzedaży obiektu 40 mln i umowa sprzedaży została zawarta w dniu 2 września 2008 r., kiedy wykorzystano opcję.

Element środka pomocy będący niezgodnym z rynkiem wewnętrznym powinien wynieść 14,5 mln SEK, co odpowiada różnicy między ceną rynkową obiektu (21 mln ) i ceną zapłaconą przez spółkę Hammar (8 mln SEK), która wynosi 13 mln SEK, oraz sumie dotyczącej umowy najmu, którą należy odzyskać (1,5 mln SEK).

Jeśli chodzi o dwie pierwsze wyceny wartości obiektu w sprawozdaniu PwC (odpowiednio 9 mln i 5,5 mln SEK), Komisja jest zdania, że wydają się one nierealistyczne w porównaniu ze sporządzonymi w tym samym czasie wycenami organizacji Colliers International i spółki Swedbank.

Komisja zauważa ponadto, że w dniu 13 lutego 2008 r. spółka Hammar przystąpiła do umowy opcji zakupu obiektu 8 mln i wykorzystała tę opcję w dniu 11 sierpnia 2008 r. W dniu 1 marca 2008 r. spółka Hammar zawarła z lokalnymi przedsiębiorcami umowę opcji sprzedaży obiektu za 40 mln SEK i umowa sprzedaży została zawarta w dniu 2 września 2008 r., kiedy wykorzystano opcję.

wydaje się, że cena sprzedaży działki na rzecz stowarzyszenia Konsum oraz oferta spółki Lidl były bezpośrednio porównywalne oraz że z ofertą spółki Lidl nie wiązały się żadne szczególne warunki; kolejne wzrosty planowanej ceny sprzedaży w następstwie złożenia oferty przez spółkę Lidl (z 1 SEK do 1 mln SEK, a ostatecznie do 2 mln SEK) raczej potwierdzają ten wniosek; ponieważ oferta spółki Lidl była wyższa od faktycznej ceny sprzedaży, wydaje się, że zaangażowane zostały zasoby państwowe;

W protokole posiedzenia ofertę spółki Lidl określono jako podstawę podjęcia decyzji o sprzedaży działki 1 mln , a nie za 1 SEK, jak pierwotnie planowano; według protokołu urzędowi gminy powierzono zadanie znalezienia alternatywnej działki dla spółki Lidl; oznacza to, że władze gminy same uznały ofertę spółki Lidl za wiarygodną i wiążącą;

W protokole posiedzenia ofertę spółki Lidl określono jako podstawę podjęcia decyzji o sprzedaży działki 1 mln , a nie za 1 SEK, jak pierwotnie planowano.

W świetle powyższych ustaleń Komisja uważa, że sprzedaż jednostek własności Åre Prästbord 1:30, 1:68 i 1:69 na obszarze Produkthuset przez gminę stowarzyszeniu Konsum w dniu 5 października 2005 r. 2 mln odbyła się po cenie rynkowej, sprzedaż ta nie wiąże się zatem z pomocą państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE,

Z pewnością jest ona jednak kolejnym dowodem na to, że cena w wysokości 8 mln nie odpowiada wartości rynkowej obiektu.

Na podstawie tej wyceny cena nabycia działki zapłacona przez stowarzyszenie Konsum gminie, tj. 2 mln , mieści się w zakresie uznanym za wartość rynkową w październiku 2005 r.

Komisja zauważa też, że spółka FABV nabyła obiekt 17 mln w dniu 13 lutego 2008 r. i w tym samym dniu wyraziła zgodę na przyznanie spółce Hammar opcji zakupu obiektu za znacznie niższą cenę 8 mln SEK.

W 2006 r. wykazało 701 mln (ok. 74 mln EUR) zysku, osiągając sprzedaż w wysokości 24,4 mld SEK (2,6 mld EUR).

Jednakże dnia 23 sierpnia 2005 r. spółka Lidl drogą telefoniczną złożyła wójtowi gminy ofertę zakupu tej samej działki 6,6 mln (ok. 0,7 mln EUR), a następnie tego samego dnia potwierdziła wspomnianą ofertę w wiadomości wysłanej za pośrednictwem poczty elektronicznej.

Od początku swojej działalności w Szwecji spółka Lidl odnotowuje straty, a w roku obrotowym 2006/2007 wykazała stratę na działalności operacyjnej w wysokości 339 mln (ok. 36 mln EUR).

Kwota pomocy na rzecz stowarzyszenia Konsum jest równa różnicy między ofertą spółki Lidl a rzeczywistą ceną sprzedaży i wynosi 4,6 mln (ok. 0,5 mln EUR), a zatem taką właśnie kwotę należy odzyskać.