Nawet jeśli ustawodawca nakazałby podatku bezpośrednio od odbiorcy końcowego i przypuszczalnie wprowadziłby różne traktowanie różnych rodzajów użytkowników, to zróżnicowanie również stanowiłoby pomoc państwa.

Ustawodawca mógł był również zdecydować się na bezpośrednie podatku od odbiorcy końcowego.

Każdy uczestnik mechanizmu ITC za korzystanie z systemu przesyłowego dla planowanego importu i eksportu energii elektrycznej pomiędzy krajowym systemem przesyłowym a systemem przesyłowym państwa trzeciego.

Każdy uczestnik mechanizmu ITC za korzystanie z systemu przesyłowego dla planowanego importu i eksportu energii elektrycznej pomiędzy krajowym systemem przesyłowym a systemem przesyłowym państwa trzeciego.

Wobec tego niezbędne jest, aby Francja zmieniła przepisy ustawowe i wykonawcze stosowane w celu ustalenia, obliczenia i składki o skutku zwalniającym wpłacanej przez France Télécom w sposób umożliwiający dostosowanie poziomu obowiązkowych obciążeń z tytułu zabezpieczenia społecznego i obciążeń podatkowych zależnych od wysokości wynagrodzenia stosowanych do France Télécom do poziomu takich obciążeń w innych przedsiębiorstwach sektora telekomunikacji podlegających powszechnemu prawu w zakresie zabezpieczenia społecznego.

Środki te prowadzą do utraty części zasobów państwowych, bezpośrednio (zmniejszenie obciążeń socjalnych i finansowych, zwolnienie z opłat koncesyjnych) bądź pośrednio, ponieważ Państwo musi zrekompensować straty poniesione przez instytucję składki socjalne.

Jeżeli osoba fizyczna lub prawna, która twierdziła, że jest uprawniona do ulgi, uiściła ulgową opłatę lub należność, ale nie może udowodnić, że jest do takiej ulgi uprawniona, wówczas Agencja wyrównanie do pełnej opłaty lub należności oraz opłatę administracyjną.

W przypadku gdy osoba fizyczna lub prawna, która twierdzi, że jest uprawniona do obniżonej opłaty, już tę opłatę uiściła, ale nie może przedstawić dowodów, że jest do niej uprawniona, Agencja brakującą do pełnej opłaty.

Jeśli chodzi o charakter w niniejszej sprawie, Komisja zauważa, że te, aby mogły w pełni obowiązywać, wymagają aktu wydanego przez władze publiczne.

Z uwagi na brak jakichkolwiek informacji dotyczących rzeczonych Komisja doszła początkowo do wniosku, że powinny one zostać poddane analizie jako pomoc operacyjna oraz że żadne zapisy art. 107 TFUE ani wytycznych w sprawie rybołówstwa nie pozwalają uznać tej pomocy za zgodną z rynkiem wewnętrznym.

Jeśli chodzi o charakter składek w niniejszej sprawie (dobrowolne , które stały się obowiązkowe), Komisja uważa, że mamy do czynienia z opłatami parafiskalnymi, tj. zasobami państwowymi.

W przypadku przedsiębiorstw handlowych zwolnionych z utylizacyjnej Komisja nie mogła wykluczyć występowania pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE oraz że była to pomoc operacyjna, w odniesieniu do której Komisja miała wątpliwości co do jej zgodności z rynkiem wewnętrznym.

Jeśli chodzi o handel zwolniony z , Komisja jest zdania, że zwolnienie z opłaty ma, co najmniej potencjalny, wpływ w szczególności w strefach przygranicznych, a więc wpływa także na handel transgraniczny.

Ponieważ pomoc państwa jest finansowana za pośrednictwem opłaty parafiskalnej (dobrowolne , które stały się obowiązkowe), Komisja musi zbadać zrazem sfinansowane środki, tj. pomoc, i sposób ich finansowania.

Jeżeli przepisy, którym podlegają ulgi w zharmonizowanych podatkach energetycznych, miałyby być stosowane przez analogię do niezharmonizowanych parafiskalnych, przedsiębiorstwa byłyby w stanie spełnić wymogi w zakresie minimalnych poziomów podatku określonych w dyrektywie w sprawie podatku energetycznego, płacąc takie parafiskalne opłaty.

Z uwagi na fakt, że wysokość opłaty utylizacyjnej oblicza się na podstawie wartości produktów na bazie mięsa, nie wydawało się uzasadnione, aby zwalniać z przedsiębiorstwo o wyższym obrocie ze sprzedaży mięsa, obciążając jednocześnie jego konkurenta, który osiągałby niższy obrót ze sprzedaży produktów na bazie mięsa.

W celu poprawy prognozowania budżetowego i uelastycznienia zarządzania budżetem należy udostępnić wprowadzoną rozporządzeniem (WE) nr 1788/2003 od początku roku budżetowego.

Zatem system wdrożony przez państwo EFTA w postaci funduszu w celu zrównoważenia kosztów zobowiązań lub gwarancji, które nie mogą być uznawane ze względu na przepisy decyzji nr 168/1999, nie stanowi środka, który może korzystać z decyzji Urzędu przyznającej system przejściowy na mocy art. 24 dyrektywy 96/92/WE. Środek taki nie wymaga bowiem odstępstwa od odpowiednich rozdziałów dyrektywy.

Zatem system wdrożony przez państwo EFTA w postaci funduszu w celu zrównoważenia kosztów zobowiązań lub gwarancji, które nie mogą być uznawane ze względu na przepisy decyzji nr 168/1999, nie stanowi środka, który może korzystać z decyzji Urzędu przyznającej system przejściowy na mocy art. 24 dyrektywy 96/92/WE. Środek taki nie wymaga bowiem odstępstwa od odpowiednich rozdziałów dyrektywy.

Działalność publicznej usługi utylizacji była wcześniej finansowana ze środków pochodzących z utylizacyjnej ustanowionej art. 302bis ZD Code général des impôts français (francuskiego ogólnego kodeksu podatkowego), wynikającej z art. 1 ustawy nr 96-1139 z dnia 26 grudnia 1996 r. w sprawie zbiórki i eliminacji zwłok zwierząt oraz odpadów z rzeźni (zwanej dalej „ustawą z 1996 r.”).